Alcoholgebruik meer speciale-onderwerpen    Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals. Let op:  in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht. Wat is het? Alcohol (ethanol) is een depressivum (het vertraagt het functioneren van de hersenen en het zenuwstelsel). Het snel of regelmatig consumeren van grote hoeveelheden kan gezondheidsproblemen veroorzaken, waaronder schade aan organen, coma en de dood. genetica en persoonlijke kenmerken kunnen een rol spelen bij de ontwikkeling van alcoholgerelateerde aandoeningen. te veel alcohol drinken kan mensen slaperig of agressief maken, de coördinatie en het mentale functioneren aantasten en interfereren met werk, familierelaties en andere activiteiten. langdurig te veel alcohol drinken kan mensen afhankelijk maken van alcohol en de lever, hersenen en het hart beschadigen. artsen kunnen vragenlijsten gebruiken of het alcoholgehalte in het bloed bepalen om mensen met een alcoholgerelateerde stoornis te identificeren. onmiddellijke behandeling voor een overdosis kan bestaan uit hulp bij ademhaling, vocht, thiamine en soms andere vitamines (om chronische alcoholgerelateerde tekorten te corrigeren) en, voor ontwenningsverschijnselen, benzodiazepinen. ontgiftings- en afkickprogramma's kunnen mensen met ernstige alcoholgerelateerde aandoeningen helpen. (Zie ook Drugsgebruik en misbruik). Ongeveer de helft van de volwassenen in de Verenigde Staten drinkt alcohol, 20% is voormalig drinker en 30 tot 35% is geheelonthouder. Het langdurig drinken van grote hoeveelheden alcohol (meer dan 2 tot 6 drankjes per dag) kan een aantal organen beschadigen, vooral de lever, het hart en de hersenen. Het drinken van een matige hoeveelheid alcohol kan echter het risico op overlijden door hart- en vaatziekten verminderen. Toch wordt het drinken van alcohol voor dit doel afgeraden, vooral als er andere, veiligere en effectievere preventieve maatregelen beschikbaar zijn. De meeste mensen gebruiken niet genoeg of niet vaak genoeg alcohol om hun gezondheid te schaden of hun activiteiten te hinderen. Toch heeft ongeveer 14% van de volwassenen in de Verenigde Staten een probleem met alcoholgebruik (stoornis in het gebruik van alcohol, ook bekend als alcoholisme). Mannen hebben 2 tot 4 keer meer kans op een stoornis in het gebruik van alcohol dan vrouwen. Bij stoornissen in het gebruik van alcohol en andere middelen blijven mensen een middel gebruiken, ook al hebben ze problemen door het gebruik ervan. Alcoholgebruik kan leiden tot veel destructief gedrag en effecten: rijden onder invloed lichamelijk letsel door vallen, vechtpartijen of auto-ongelukken geweld, inclusief huiselijk geweld Dronkenschap kan familie- en sociale relaties verstoren. Het percentage echtscheidingen ligt 50% hoger wanneer een van de echtgenoten zwaar drinkt. Extreem absenteďsme op het werk kan leiden tot werkloosheid. Speciale populaties Zeer jonge kinderen die alcohol drinken (meestal per ongeluk) lopen een aanzienlijk risico op een zeer lage bloedsuikerspiegel en coma. Vrouwen kunnen gevoeliger zijn voor de effecten van alcohol dan mannen, zelfs per gewichtsbasis. Oudere mensen kunnen gevoeliger zijn voor de effecten van alcohol dan jongere volwassenen. Vrouwen die drinken tijdens de zwangerschap hebben een verhoogd risico op de geboorte van een baby met foetaal alcoholsyndroom. Hoewel de gevoeligheid voor de effecten van alcohol kan variëren met de leeftijd, zijn mensen van alle leeftijden vatbaar voor stoornissen door alcoholgebruik. Steeds vaker wordt drugs- en middelengebruik en -misbruik onder adolescenten in verband gebracht met bijzonder desastreuze gevolgen. Mensen die op jonge leeftijd beginnen met drinken (vooral in de tienerjaren) lopen een veel grotere kans om als volwassene afhankelijk te worden van alcohol.    Oorzaken van stoornissen in alcoholgebruik    Bij een stoornis in het gebruik van alcohol speelt erfelijkheid tot op zekere hoogte een rol. Bloedverwanten van mensen met een stoornis in het gebruik van alcohol hebben een grotere kans om een stoornis in het gebruik van alcohol te ontwikkelen dan mensen in de algemene bevolking, en bij biologische kinderen van mensen met een stoornis in het gebruik van alcohol is de kans groter dan bij geadopteerde kinderen. Sommige onderzoeken suggereren dat mensen die risico lopen op een stoornis in het gebruik van alcohol minder snel dronken worden dan mensen die geen probleemdrinkers zijn. Dat wil zeggen dat hun hersenen minder gevoelig zijn voor de effecten van alcohol. Bloedverwanten van mensen met een alcoholstoornis kunnen deze eigenschap hebben. Bepaalde factoren en persoonlijkheidskenmerken kunnen mensen voorbestemmen tot een stoornis in het gebruik van alcohol. Mensen met een stoornis in het gebruik van alcohol hebben de neiging om zich geďsoleerd, eenzaam, verlegen, depressief of vijandig te voelen. Ze kunnen zichzelf vernietigen. Het is niet zeker of dergelijke eigenschappen de oorzaak of het gevolg zijn van een stoornis in alcoholgebruik.    Symptomen van stoornissen in alcoholgebruik    Alcohol veroorzaakt drie basistypen problemen: problemen die onmiddellijk optreden wanneer mensen op een bepaald moment te veel drinken (intoxicatie en overdosis) problemen die over een langere periode ontstaan als mensen regelmatig te veel drinken die zich voordoen wanneer zwaar, langdurig gebruik plotseling wordt gestopt (ontwenningsverschijnselen) Onmiddellijke effecten Alcohol heeft vrijwel onmiddellijke effecten omdat het sneller wordt opgenomen dan verwerkt (gemetaboliseerd) en uit het lichaam verwijderd. Als gevolg daarvan stijgt het alcoholgehalte in het bloed snel. De effecten kunnen binnen een paar minuten na het drinken optreden. De effecten variëren sterk van persoon tot persoon. Mensen die regelmatig drinken (2 of meer drankjes per dag) hebben bijvoorbeeld minder last van een bepaalde hoeveelheid alcohol dan mensen die normaal niet drinken of alleen sociaal drinken, een fenomeen dat tolerantie wordt genoemd. Mensen die tolerantie voor alcohol hebben ontwikkeld, kunnen ook tolerant zijn voor andere medicijnen die de hersenfunctie vertragen, zoals barbituraten en benzodiazepinen. De effecten variëren afhankelijk van het alcoholgehalte in de bloedbaan, dat in de Verenigde Staten meestal wordt uitgedrukt in milligram per deciliter (1/10 liter bloed), afgekort mg/dL, en in andere delen van de wereld als millimol per liter, afgekort mmol/L. De werkelijke bloedspiegels die nodig zijn om bepaalde symptomen te veroorzaken variëren sterk met de tolerantie, maar bij typische gebruikers die geen tolerantie hebben ontwikkeld, zijn de volgende symptomen typisch: 20 tot 50 mg/dL (4,3 tot 10,9 mmol/L): Rusteloosheid, lichte slaperigheid, enige afname van de fijne motorische coördinatie en enige beperking van de rijvaardigheid. 50 tot 100 mg/dL (10,9 tot 21,7 mmol/L): Verminderd beoordelingsvermogen en een verdere afname van de coördinatie 100 tot 150 mg/dL (21,7 tot 32,6 mmol/L): Onvast lopen, onduidelijke spraak, verlies van gedragsremmingen en geheugenstoornissen 150 tot 300 mg/dL (32,6 tot 65,1 mmol/L): Delirium en lethargie (waarschijnlijk) 300 tot 400 mg/dL (65,1 tot 86,8 mmol/L): Vaak bewusteloosheid = 400 mg/dL (=86,8 mmol/L): Mogelijk fataal Braken komt vaak voor bij matige tot ernstige alcoholintoxicatie. Omdat mensen erg slaperig kunnen zijn, kan braaksel in de longen terechtkomen (opgezogen worden), wat soms leidt tot longontsteking en de dood. In de Verenigde Staten is rijden met een alcoholpromillage (BAC) van 80 mg/dL of meer (17,4 mmol/L; 0,08%) in alle staten een misdrijf, maar de specifieke wetten en straffen verschillen per staat. Overdosis Bij mensen die niet regelmatig drinken, veroorzaakt een bloedalcoholgehalte van 300 tot 400 mg/dL (65,1 tot 86,8 mmol/L) vaak bewusteloosheid, en een bloedalcoholgehalte van = 400 mg/dL (= 86,8 mmol/L) kan fataal zijn. De dood kan het gevolg zijn van een verminderde ademhaling of een abnormaal hartritme (aritmie), vooral wanneer er snel grote hoeveelheden worden gedronken. Lage bloeddruk en lage bloedsuikerspiegel kunnen veroorzaakt worden door het drinken van grote hoeveelheden alcohol. De effecten van een bepaalde bloedspiegel verschillen bij chronische drinkers. Velen lijken er geen last van te hebben en lijken normaal te functioneren bij relatief hoge waarden, zoals 300 tot 400 mg/dL (65,1 tot 86,8 mmol/L). Alcohol, zelfs in matige doses, verstoort de vorming van het kortetermijngeheugen, wat black-outs kan veroorzaken. De onder invloed verkerende persoon kan vrolijk en spraakzaam overkomen, maar zal zich de blackout-periode slechts in beperkte mate herinneren. Effecten op lange termijn Langdurig gebruik van overmatige hoeveelheden alcohol beschadigt vele organen van het lichaam, vooral de lever (alcoholgerelateerde leverziekte). Omdat mensen mogelijk niet voldoende eten, kunnen ze ook ernstige vitamine- en andere voedingstekorten ontwikkelen. Alcoholgerelateerde leveraandoeningen omvatten leverontsteking (hepatitis), leververvetting en leverlittekenweefsel (cirrose). Een door alcohol beschadigde lever is minder goed in staat om het lichaam te ontdoen van giftige afvalstoffen, wat hersendisfunctie (hepatische encefalopathie) kan veroorzaken. Mensen die hepatische encefalopathie ontwikkelen worden duf, slaperig, versuft en verward en kunnen in coma raken. Levercoma is levensbedreigend en moet onmiddellijk behandeld worden. Meestal hebben mensen met leverfalen ook een leverflap (asterixis). Wanneer de armen en handen gestrekt zijn, zakken de handen plotseling naar beneden en nemen daarna hun oorspronkelijke positie weer in. Lever flap lijkt op maar is geen tremor. Levercirrose veroorzaakt drukopbouw in de bloedvaten rond de lever (portale hypertensie). Opgebouwde druk in deze bloedvaten kan leiden tot zwelling van bloedvaten in de maag en slokdarm (varices). Deze gezwollen bloedvaten kunnen scheuren en hevig bloeden, waardoor mensen bloed moeten braken. Deze bloedingen zijn een bijzonder probleem omdat de beschadigde lever niet genoeg stoffen produceert die bloed doen stollen. Ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis) kan veroorzaakt worden door overmatig alcoholgebruik. Mensen krijgen ernstige buikpijn met braken. Schade aan de zenuwen en delen van de hersenen kan ook veroorzaakt worden door overmatig alcoholgebruik. Wanneer de zenuwen naar de armen en benen (perifere zenuwen) aangetast zijn, kunnen mensen gevoelloos worden of pinnen en naalden voelen in hun handen en voeten. Mensen kunnen een chronische tremor ontwikkelen. Schade aan het deel van de hersenen dat bewegingen coördineert (cerebellum) kan leiden tot slecht gecontroleerde bewegingen van armen en benen en het evenwicht aantasten. Zwaar langdurig alcoholgebruik kan leiden tot onomkeerbare hersenbeschadiging en psychose. Het kan ook de bekleding (myelineschede) van zenuwen in de hersenen beschadigen, wat resulteert in een zeldzame aandoening die de ziekte van Marchiafava-Bignami wordt genoemd. Mensen met deze aandoening worden geagiteerd, verward en dement. Sommigen krijgen aanvallen en raken in coma voordat ze sterven. Een ernstig tekort aan thiamine, een B-vitamine, kan veroorzaakt worden door langdurig alcoholgebruik. Dit tekort kan leiden tot Wernicke encefalopathie (een aandoening die wordt gekenmerkt door verwardheid, onvermogen om te coördineren tijdens het lopen, of problemen met het coördineren van de beweging van de ogen), wat, als het niet onmiddellijk behandeld wordt, kan resulteren in het syndroom van Korsakoff, coma, of zelfs de dood. Bestaande depressies kunnen verergeren door het drinken van alcohol, en mensen met een stoornis in het gebruik van alcohol hebben meer kans om depressief te worden dan mensen die geen probleemdrinkers zijn. Omdat alcoholgerelateerde stoornissen, vooral comazuipen, vaak diepe gevoelens van wroeging veroorzaken tijdens droge periodes, zijn mensen met een stoornis in het gebruik van alcohol geneigd tot zelfmoord, zelfs als ze niet drinken. Ernstige problemen bij de zich ontwikkelende foetus, waaronder een laag geboortegewicht, een korte lichaamslengte, een klein hoofd, hartschade, spierschade en een lage intelligentie of verstandelijke beperking, kunnen worden veroorzaakt door alcoholgebruik bij zwangere vrouwen. Deze effecten worden het foetale alcoholsyndroom genoemd. Vermijding van alcohol tijdens de zwangerschap wordt daarom aanbevolen. Ontwenningsverschijnselen Als mensen die een tijdlang voortdurend drinken plotseling stoppen met drinken, zijn ontwenningsverschijnselen waarschijnlijk. Ontwenningsverschijnselen kunnen bijvoorbeeld optreden tijdens een ziekenhuisopname (bijvoorbeeld voor een electieve operatie) omdat drinkers geen alcohol meer kunnen krijgen. Ontwenningsverschijnselen variëren van mild tot ernstig. Ernstige onbehandelde alcoholontwenning kan dodelijk zijn. Milde tot matige ontwenningsverschijnselen beginnen meestal binnen 6 uur na het stoppen met drinken. Milde symptomen zijn trillen, hoofdpijn, zwakte, zweten en misselijkheid. Sommige mensen krijgen aanvallen (alcoholgerelateerde epilepsie of rumaanvallen genoemd). Alcoholgerelateerde hallucinose kan optreden bij zware drinkers die stoppen met drinken. Ze horen stemmen die beschuldigend en bedreigend lijken en angst en schrik veroorzaken. Alcoholgerelateerde hallucinose kan dagen aanhouden en kan onder controle worden gehouden met antipsychotische medicijnen, zoals chloorpromazine of thioridazine. Delirium tremens (DT) is de ernstigste groep ontwenningsverschijnselen. Meestal begint delirium tremens niet onmiddellijk. Het treedt ongeveer 48 tot 72 uur nadat het drinken is gestopt op. Mensen zijn aanvankelijk angstig. Later raken ze steeds meer in de war, slapen slecht, hebben angstaanjagende nachtmerries, zweten overmatig en worden erg depressief. De polsslag versnelt en de bloeddruk stijgt. Meestal ontstaat er koorts. De episode kan escaleren met vluchtige hallucinaties, illusies die angst en rusteloosheid opwekken en desoriëntatie met visuele hallucinaties die angstaanjagend kunnen zijn. Objecten in zwak licht kunnen bijzonder angstaanjagend zijn en mensen raken extreem verward. Hun evenwicht is verstoord, waardoor ze soms denken dat de vloer beweegt, de muren vallen of de kamer draait. Naarmate het delirium vordert, ontwikkelt zich een hardnekkige tremor in de handen die zich soms uitbreidt naar het hoofd en het lichaam. De meeste mensen raken ernstig ongecoördineerd. Delirium tremens kan fataal zijn, vooral als het niet behandeld wordt.    Screening voor alcohol misbruik    Sommige mensen weten misschien niet dat hun drinkgedrag een probleem kan zijn. Anderen weten het wel, maar willen niet toegeven dat ze een alcoholprobleem hebben. Daarom wachten zorgverleners niet tot mensen om hulp vragen. Ze kunnen een alcoholstoornis vermoeden bij mensen van wie het gedrag onverklaarbaar verandert of van wie het gedrag zelfdestructief wordt. Ze kunnen ook een alcoholstoornis vermoeden als medische problemen, zoals hoge bloeddruk of maagontsteking (gastritis), niet reageren op de gebruikelijke behandeling. Veel artsen screenen mensen regelmatig op alcoholgerelateerde problemen door te vragen naar hun alcoholgebruik. De vragen kunnen bijvoorbeeld de volgende zijn: hoeveel dagen per week drinkt u gemiddeld alcohol? op een typische dag dat u drinkt, hoeveel drankjes drinkt u dan? wat is het maximale aantal drankjes dat u de afgelopen maand bij een bepaalde gelegenheid hebt gedronken? Als artsen een alcoholstoornis vermoeden, kunnen ze meer specifieke vragen stellen over de gevolgen van het drinken, zoals de volgende: heb je ooit het gevoel gehad dat je zou moeten minderen met drinken? ergert kritiek op je drinken je? heb je je ooit schuldig gevoeld over drinken? heb je ooit een “eye opener” gedronken (een drankje als eerste in de ochtend) om je zenuwen te bedwingen of om van een kater af te komen? Twee of meer “ja”-antwoorden op deze vragen duiden op een waarschijnlijke stoornis in het gebruik van alcohol.    Symptomen    zelfrapportage van alcoholintoxicatie bloedonderzoek vragenlijsten Acute alcoholintoxicatie blijkt meestal uit wat mensen of hun vrienden de arts vertellen en uit de resultaten van het lichamelijk onderzoek. Als het niet duidelijk is waarom iemand zich abnormaal gedraagt, kunnen artsen tests uitvoeren om andere mogelijke oorzaken van de symptomen uit te sluiten, zoals een lage bloedsuikerspiegel of hoofdletsel. Tests kunnen bestaan uit bloedtests om de hoeveelheid alcohol in het bloed en de bloedsuikerspiegel te bepalen, urineonderzoek naar bepaalde giftige stoffen en computertomografie (CT) van het hoofd. Artsen gaan er niet van uit dat alleen omdat mensen alcohol in hun adem hebben, er niets anders aan de hand kan zijn. Voor juridische doeleinden (bijvoorbeeld bij auto-ongelukken of abnormaal gedrag op het werk) kan het alcoholgehalte worden gemeten in het bloed of worden geschat door de hoeveelheid te meten in een monster van uitgeademde lucht. Bij mensen met langdurig alcoholgebruik kan bloedonderzoek worden gedaan om te controleren op afwijkingen in de leverfunctie en aanwijzingen voor schade aan andere organen. Als de symptomen zeer ernstig zijn, kan een beeldvormende test zoals een CT-scan worden gedaan om hersenletsel of een infectie uit te sluiten.    Behandeling van een stoornis in het gebruik van alcohol    Behandeling kan de volgende situaties omvatten: mensen worden binnengebracht omdat ze symptomen hebben die verband houden met een hoog alcoholgehalte in hun bloed. mensen komen omdat ze ondraaglijke ontwenningsverschijnselen hebben. Mensen die ontwenningsverschijnselen krijgen, behandelen zichzelf meestal door te drinken. mensen komen omdat ze niet verder willen drinken. Spoedbehandeling Spoedbehandeling is nodig wanneer zeer grote hoeveelheden alcohol zijn gebruikt of wanneer alcoholontwenning matige tot ernstige symptomen veroorzaakt. Er is geen specifiek tegengif voor acute intoxicatie: observatie en toezicht tot de persoon nuchter is koffie en andere huismiddeltjes kunnen de effecten van alcohol niet ongedaan maken. als mensen in coma zijn of hun ademhaling wordt onderdrukt, kan het nodig zijn om een buisje in de luchtwegen aan te brengen om te voorkomen dat ze stikken in braaksel en afscheidingen en om hen te helpen ademen. indien nodig worden vloeistoffen intraveneus toegediend om uitdroging of lage bloeddruk te voorkomen of te behandelen. vermoedelijke chronische alcoholdrinkers krijgen thiamine om Wernicke encefalopathie te voorkomen. Vaak voegen artsen ook magnesium (dat het lichaam helpt om thiamine te verwerken) en multivitaminen (voor mogelijke vitaminetekorten) toe aan de vloeistoffen. Bij ontwenningsverschijnselen van alcohol schrijven artsen vaak een paar dagen een benzodiazepine (een licht kalmerend middel) voor. Het vermindert onrust en helpt sommige ontwenningsverschijnselen, toevallen en delirium tremens voorkomen. Omdat mensen afhankelijk kunnen worden van benzodiazepinen, worden deze medicijnen slechts korte tijd gebruikt. Antipsychotische medicijnen worden soms gegeven aan mensen met een alcoholgerelateerde hallucinose. Delirium tremens kan levensbedreigend zijn en wordt agressief behandeld om de hoge koorts en ernstige agitatie onder controle te krijgen. Mensen worden indien mogelijk op een intensive care behandeld. De behandeling bestaat meestal uit het volgende: hoge doses benzodiazepines en barbituraten, intraveneus toegediend hoge doses vitaminen (vooral thiamine) intraveneus toegediende vloeistoffen externe koelmaatregelen zoals een koeldeken medicijnen die de hartslag en bloeddruk regelen behandeling van complicaties (zoals alvleesklierontsteking, longontsteking en toevallen) Met een dergelijke behandeling begint delirium tremens meestal binnen 12 tot 24 uur na het begin op te lossen, maar ernstige gevallen kunnen 5 tot 7 dagen aanhouden. De meeste mensen herinneren zich de gebeurtenissen tijdens de ernstige ontwenningsverschijnselen niet meer nadat deze zijn verdwenen. Nadat eventuele dringende medische problemen zijn opgelost, hangt de verdere behandeling af van de ernst van het alcoholgebruik en de andere medische en psychische aandoeningen van de persoon. Als mensen niet afhankelijk zijn geworden van alcohol, kunnen artsen de ernstige gevolgen van alcoholgebruik met hen bespreken, manieren aanbevelen om te minderen of te stoppen met drinken en vervolgbezoeken plannen om te controleren hoe goed het gaat. Voor mensen met ernstiger alcoholgebruik, in het bijzonder mensen met gelijktijdig bestaande medische en psychische stoornissen, kan een ontgiftings- en rehabilitatieprogramma worden aanbevolen. Ontgifting en rehabilitatie In de eerste fase van ontgifting en rehabilitatie wordt alcohol volledig afgebouwd en worden eventuele ontwenningsverschijnselen behandeld. Daarna moeten mensen met een alcoholstoornis leren hoe ze hun gedrag kunnen veranderen. Zonder hulp vallen de meeste probleemdrinkers binnen een paar dagen of weken terug. Rehabilitatieprogramma's, die psychotherapie combineren met medisch toezicht, kunnen helpen. Mensen worden gewaarschuwd over hoe moeilijk stoppen is. Ze leren ook manieren om de motivatie om te stoppen te vergroten en situaties te vermijden die het drinken kunnen uitlokken. De behandeling wordt afgestemd op het individu. Bij deze programma's wordt ook de steun van familieleden en vrienden ingeroepen. Zelfhulpgroepen, zoals Anonieme Alcoholisten, kunnen ook helpen. Soms kunnen bepaalde medicijnen (disulfiram, naltrexon, acamprosaat en clonidine) mensen met een alcoholstoornis helpen om geen alcohol te drinken. Medicijnen kunnen echter meestal alleen helpen als mensen gemotiveerd zijn en meewerken en als de medicijnen worden gebruikt als onderdeel van een doorlopend intensief begeleidingsprogramma. De resultaten variëren. Disulfiram remt het drinken af omdat het ingrijpt in het alcoholmetabolisme, waardoor aceetaldehyde (een stof die ontstaat bij de afbraak van alcohol) zich ophoopt in de bloedbaan. Acetaldehyde zorgt ervoor dat mensen zich ziek voelen. Binnen 5 tot 15 minuten nadat mensen die disulfiram hebben gedronken alcohol hebben gedronken, veroorzaakt de ophoping van aceetaldehyde het volgende blozen van het gezicht bonzende hoofdpijn een snelle hartslag snelle ademhaling zweten Misselijkheid en braken kunnen 30 tot 60 minuten later volgen. Deze ongemakkelijke en potentieel gevaarlijke reacties duren 1 tot 3 uur. Het ongemak van het drinken van alcohol na inname van disulfiram is zo intens dat maar weinig mensen het riskeren om alcohol te drinken, zelfs de kleine hoeveelheid in sommige vrij verkrijgbare hoest- en verkoudheidspreparaten of sommige voedingsmiddelen. Disulfiram moet elke dag worden ingenomen om effectief te zijn bij het stoppen met drinken. De volgende mensen mogen geen disulfiram gebruiken: zwangere vrouwen mensen met een ernstige ziekte zoals hartfalen oudere mensen Naltrexone verandert het effect van alcohol op bepaalde chemische stoffen die door de hersenen worden aangemaakt (endorfines), die in verband kunnen worden gebracht met het verlangen naar alcohol en alcoholgebruik. Dit medicijn is effectief bij de meeste mensen die het consequent innemen. Een langwerkende vorm kan één keer per maand via een injectie worden toegediend. Naltrexone maakt mensen niet ziek, in tegenstelling tot disulfiram. Mensen die naltrexon gebruiken kunnen dus blijven drinken. Naltrexone mag niet worden ingenomen door mensen met hepatitis of bepaalde andere leveraandoeningen. Clonidine is een medicijn dat inwerkt op bepaalde delen van de hersenen en wordt meestal gebruikt voor hoge bloeddruk, maar kan ook helpen om sommige effecten van alcoholontwenning te verlichten. Anonieme alcoholisten: een weg naar herstel Geen enkele aanpak heeft zoveel mensen met een alcoholstoornis zo effectief geholpen als de Anonieme Alcoholisten (AA). AA is een internationale gemeenschap van mensen die willen stoppen met drinken. Er zijn geen contributies of kosten. Het programma werkt op basis van de “Twaalf Stappen”, die probleemdrinkers een nieuwe manier van leven zonder alcohol biedt. Leden van de gemeenschap werken meestal samen met een sponsor - een medelid dat zich onthoudt van alcoholgebruik - die begeleiding en steun biedt. AA opereert binnen een spirituele context, maar is niet verbonden aan een specifieke ideologie of religieuze doctrine. Er bestaan echter alternatieve organisaties, zoals LifeRing Recovery (Secular Organizations for Sobriety), voor mensen die een meer seculiere benadering zoeken. De AA helpt haar leden ook op andere manieren. Het biedt een plek waar herstellende mensen kunnen socializen zonder alcohol en met vrienden die niet drinken en die altijd beschikbaar zijn voor steun als de drang om weer te gaan drinken sterk wordt. Tijdens bijeenkomsten horen mensen met een alcoholstoornis andere mensen aan de hele groep vertellen hoe ze elke dag worstelen om niet te drinken. Door een middel te bieden om anderen te helpen, bouwt AA zelfrespect en zelfvertrouwen op die voorheen alleen te vinden waren in het drinken van alcohol. In de meeste stedelijke gebieden zijn er dag en nacht, 7 dagen per week AA-bijeenkomsten. Mensen met een alcoholstoornis worden aangemoedigd om verschillende bijeenkomsten te proberen en die bij te wonen waarbij ze zich het meest op hun gemak voelen. Wist u dat... Het drinken van zeer grote hoeveelheden alcohol kan snel de dood tot gevolg hebben. Er is geen specifiek tegengif voor acute alcoholvergiftiging: koffie, vloeistoffen, vitaminen of andere middelen helpen mensen niet om nuchter te worden. Bronnen: Merck Manual, professional version Merck Manual, consumer version   Einde van de pagina