| Baarmoederhalsfibromen | meer vrouwen |
| Baarmoederhalsmyomen; Cervicale fibromen | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Baarmoederhalsfibromen zijn goedaardige (niet-kanker) gladde spiergezwellen van de baarmoederhals. |
- een baarmoederhalsmyoom kan vaginaal bloedverlies of afscheiding veroorzaken, het plassen bemoeilijken of pijn doen tijdens seksuele activiteit.
- artsen kunnen de meeste myomen zien of voelen tijdens een bekkenonderzoek.
- fibromen die klachten veroorzaken kunnen operatief worden verwijderd.
Fibromen (ook wel leiomyomen of myomen genoemd) zijn goedaardige tumoren die gedeeltelijk uit spierweefsel bestaan. Ze komen vaak voor in het baarmoederlichaam, maar soms ontwikkelen ze zich ook in de baarmoederhals (het onderste deel van de baarmoeder). Als dat gebeurt, gaan ze meestal gepaard met vleesbomen in het grotere bovenste deel van de baarmoeder.
Grote baarmoederhalsmyomen kunnen de urinewegen gedeeltelijk blokkeren of kunnen in de vagina uitsteken. Soms ontstaan zweertjes op verzakte myomen, die geïnfecteerd kunnen raken, kunnen bloeden of beide. Grote cervicale myomen kunnen de urinestroom blokkeren.
Soms verzakt een gesteeld submucosaal myoom (een myoom dat zich onder het baarmoederslijmvlies bevindt en een steel heeft waardoor het in de baarmoederholte uitsteekt). Dit is geen baarmoederhalsmyoom, maar het kan zichtbaar zijn bij de opening van de baarmoederhals of zich uitstrekken tot in de vagina. Op verzakte myomen ontstaan soms zweertjes die kunnen gaan ontsteken, bloeden of beide.
Symptomen
Baarmoederhalsmyomen kunnen symptomen veroorzaken. Het meest voorkomende symptoom is:
- bloeden uit de vagina, onregelmatig of hevig
Zwaar bloedverlies kan bloedarmoede veroorzaken, met vermoeidheid en zwakte. Seksuele activiteit kan pijnlijk zijn.
In zeldzame gevallen, als een myoom de urinestroom blokkeert, kunnen vrouwen een aarzelende start hebben bij het plassen, nadruppelen aan het einde van het plassen en urine ophouden. De kans op urineweginfecties is groter.
Diagnose
- bekkenonderzoek
- soms beeldvormend onderzoek zoals echografie of magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
Artsen kunnen myomen vaak ontdekken tijdens een lichamelijk onderzoek. Tijdens een bekkenonderzoek kunnen artsen een baarmoederhalsfibroom zien. Of artsen kunnen een myoom voelen wanneer ze de grootte en vorm van de baarmoeder en baarmoederhals controleren (met één gehandschoende hand in de vagina en de andere op de buik).
Als de diagnose niet zeker is, kunnen artsen een echoapparaat via de vagina in de baarmoeder brengen om een beeld van het gebied te krijgen. Deze procedure, transvaginale echografie genoemd, wordt ook gebruikt om te controleren op extra myomen en verstopping van de urinestroom. Als alternatief kan MRI worden gedaan.
Bloedonderzoek wordt gedaan om te controleren op bloedarmoede als de vrouw hevig of vaak vaginaal bloed verliest.
Een Papanicolaou (Pap) of humaan papillomavirus (HPV) test (baarmoederhalscytologisch onderzoek genoemd) wordt gedaan om baarmoederhalskanker uit te sluiten bij elke vrouw met een baarmoederhalsmassa. Soms wordt er een biopsie van de baarmoederhals gedaan.
Behandeling
- als baarmoederhalsmyomen symptomen veroorzaken, een operatie
Als myomen klein zijn en geen symptomen veroorzaken, is geen behandeling nodig.
Als baarmoederhalsmyomen klachten veroorzaken, kunnen ze soms operatief worden verwijderd met instrumenten die door de vagina worden ingebracht. Als een baarmoederfibroom echter groot is, kan verwijdering van de hele baarmoeder (hysterectomie) nodig zijn.
Bronnen: