| Chemische oorlogsvoering. Brandstichtende middelen en waterstoffluoride (HF) | meer verwonding en vergiftiging |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het?
Er zijn vele soorten chemische strijdmiddelen die verschillende delen van het lichaam aantasten. Militaire brandbommen zijn chemicaliën die ontworpen zijn om het slagveld te verlichten, vuur te stichten en rook te creëren om terrein en personeel te verduisteren. Middelen zijn onder andere verdikte benzine (napalm), thermiet, witte fosfor en magnesium. Elk van deze middelen kan massa-slachtoffers veroorzaken. Napalm heeft een geleiachtige consistentie. De andere brandstichtende middelen worden meestal bewapend als vaste stoffen in poedervorm. Veel brandbare stoffen worden gebruikt in exploderende projectielen of bommen. Witte fosfor kan blijven branden op huid of kleding zolang het is blootgesteld aan lucht. Omdat magnesium onder water kan branden, blijft het branden in weefsel. Fluorwaterstofzuur (HF), gebruikt in de industrie en in andere commerciële toepassingen, wordt vaak verward met zoutzuur (het zuur dat gebruikt wordt in zwembaden). Daarom wordt het HF genoemd. HF kan bij kamertemperatuur bestaan als een vloeistof of een damp. De meest voorkomende manieren van blootstelling zijn via de huid, ogen en longen. HF dringt diep door de huid heen. Naast het veroorzaken van ernstige brandwonden en pijn, kan HF een ernstige verstoring van het evenwicht van lichaamseigen stoffen (elektrolyten) veroorzaken die soms een abnormaal hartritme en de dood tot gevolg kan hebben. |
Symptomen
Brandwonden veroorzaakt door een brandbaar gas lijken op die van andere brandwonden veroorzaakt door hitte of vuur.
Blootstelling aan HF veroorzaakt mogelijk niet meteen pijn of zichtbare brandwonden. Pijn kan binnen een uur verschijnen, maar treedt meestal pas na 2 of 3 uur op. Als de pijn echter eenmaal optreedt, is deze vaak diep en intens. De aangetaste huid wordt geleidelijk rood, maar lijkt niet zo ernstig aangetast als de intense pijn doet vermoeden.
Diagnose
- Evaluatie door een arts
Brandwonden door een brandstichtend middel zijn gemakkelijk te zien voor eerstehulpverleners. Maar omdat brandwonden veroorzaakt door HF (vooral in lage concentraties) tijd nodig hebben om symptomen te veroorzaken, blijft medisch personeel waakzaam voor letsel aan de diepe weefsels en organen van de persoon. Brandwonden veroorzaakt door witte fosfor kunnen gloeien of roken bij blootstelling aan lucht.
Behandeling
- Ontsmetting van de huid
Eerstehulpverleners overspoelen delen van de huid die door witte fosfor zijn aangetast met water, of ze smoren de gebieden om blootstelling aan lucht te blokkeren. Deeltjes witte fosfor worden verwijderd (ze hechten zich vaak stevig aan de huid) en in water gelegd. Rooksporen kunnen een goede indicator zijn voor de locatie van kleine deeltjes. Deeltjes brandend of rokend magnesium in de huid worden zo snel mogelijk verwijderd. Wonden kunnen worden bedekt met olie totdat de deeltjes kunnen worden verwijderd.
Voor blootstelling aan HF is onmiddellijke ontsmetting nodig. Brandwonden worden gespoeld met veel water. Omdat HF echter snel door de huid dringt, kunnen er zelfs na grondige ontsmetting aanzienlijke problemen optreden. Artsen brengen meestal een pasta met calcium aan of injecteren calcium in het blootgestelde gebied. Mensen met een significante blootstelling worden in het ziekenhuis opgenomen voor hartbewaking en aanvullende behandeling.
Bronnen: