|
Krankzinnigheid is een oude geneeskundige term. Men gebruikte deze term voor vrijwel alle mensen met een verstandelijke handicap of een psychiatrisch ziektebeeld die zich sterk afwijkend gedroegen. De letterlijke betekenis van het woord is iemand van wie de zinnen (de geest, het verstand) krank (ziek) zijn. Naarmate men met de opkomst van de moderne psychiatrie (begin 20e eeuw) onderscheid ging maken tussen de verschillende ziektebeelden, raakte de term 'krankzinnig' in onbruik. Zoals met zoveel aanvankelijk technische termen uit de psychiatrie, veranderde de aanduiding 'krankzinnige' mettertijd in een scheldwoord, een synoniem voor gek. De term krankzinnig werd tot in de 20e eeuw in Nederland gebruikt als juridische term; pas na een krankzinnigheidsverklaring door een arts kon een patiënt onder curatele gesteld worden. De term wordt tegenwoordig niet meer in juridische zin gebruikt en geldt als verouderd. Bronnen:
|
||||||||