| Verwondingen aan de nieren | meer verwonding en vergiftiging |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de on line versie van de
Merk Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Nieren raken vaker gewond dan andere organen in de urinewegen door extern letsel. Stomp geweld als gevolg van auto-ongelukken, vallen of sportblessures is de gebruikelijke oorzaak van letsel aan de urinewegen. Penetrerende verwondingen aan de nieren zijn meestal het gevolg van schot- of steekwonden. Minder vaak komen verwondingen voor tijdens diagnostische onderzoeken, zoals een nierbiopsie, of tijdens verschillende behandelingen, zoals die voor nierstenen, waaronder extracorporale schokgolflithotripsie, en deze zijn meestal licht van aard. Evenzo zijn de meeste verwondingen aan de nieren door een stomp voorwerp licht van aard. Sommige verwondingen zijn echter ernstig. Als ernstig stomp of penetrerend nierletsel niet wordt behandeld, kan dit leiden tot complicaties zoals nierfalen of nierverlies, vertraagde bloedingen, infecties en hoge bloeddruk. |
Symptomen
Symptomen van een stomp letsel aan de nieren zijn onder andere bloed in de urine, pijn of blauwe plekken in de bovenbuik of het gebied tussen de ribben en de heup (flank), markeringen in de buurt van een nier door een veiligheidsgordel of pijn als gevolg van breuken van de onderste ribben. Bij ernstig letsel aan de nieren kan een lage bloeddruk (shock) en bloedarmoede optreden als de persoon een aanzienlijke hoeveelheid bloed verliest.
|
Nierverwondingen: licht tot ernstig De ernst van verwondingen aan de nieren varieert sterk. Bij een lichte verwonding kan de nier alleen gekneusd zijn. Bij ernstiger letsel kan de nier worden doorgesneden of gescheurd (gescheurd) en kunnen urine en bloed in het omringende weefsel lekken. Soms vormt zich een bloedstolsel rond de nier. Als de nier is losgescheurd van de aanhechting aan de bloedvaten, kan er een hevige bloeding optreden met shock of overlijden tot gevolg. Bij de meeste verwondingen aan de nieren komt er bloed in de urine. |
 |
Diagnose
- Urineonderzoek
- Voor ernstiger letsel, computertomografie
De geschiedenis van de gebeurtenissen die tot het letsel hebben geleid, de symptomen van de persoon en een lichamelijk onderzoek helpen artsen om letsel aan de nieren te herkennen. Er wordt een urinemonster genomen en onderzocht of er bloed aanwezig is. Bloed in de urine bij iemand met een verwonding aan de romp geeft aan dat de verwonding mogelijk betrekking heeft op de nier. Het bloed kan zichtbaar zijn met het blote oog (grove hematurie) of alleen zichtbaar zijn met een microscoop (microscopische hematurie).
Bij penetrerende verwondingen kan de plaats van de wond (boven- of middenbuik, rug of flank) artsen helpen bepalen of de nier betrokken is.
Volwassenen met milde symptomen, zonder abnormaal lage bloeddruk en bloed in de urine dat alleen zichtbaar is met een microscoop, hebben waarschijnlijk een kleine verwonding die vanzelf geneest. Verder onderzoek is meestal niet nodig. Bij kinderen en volwassenen bij wie artsen een ernstiger letsel vermoeden, moet computertomografie (CT-scan) met radiopaak contrastmiddel, een vloeistof die zichtbaar is op röntgenfoto's, worden gedaan.
Behandeling
- Voor kleine verwondingen waarvoor opname in het ziekenhuis noodzakelijk is, controle van de vochtinname en bedrust.
- Bij ernstigere verwondingen: controle van het bloedverlies en voorkomen van shock
- Voor sommige stompe en de meeste penetrerende verwondingen, chirurgisch herstel.
Mensen met kleine verwondingen kunnen vaak thuis herstellen. Voor andere kleine verwondingen aan de nieren is observatie in het ziekenhuis voldoende om de vochtinname en bedrust te controleren. Dit is vaak de enige behandeling die nodig is, omdat de nier zichzelf op deze manier kan genezen. Bij ernstiger letsel begint de behandeling met maatregelen om het bloedverlies onder controle te houden en shock te voorkomen. Er worden vloeistoffen en soms bloed intraveneus toegediend om de bloeddruk binnen een normaal bereik te houden en de urineproductie te stimuleren.
Alleen ernstige stompe verwondingen (bijvoorbeeld wanneer de nier hardnekkig bloedt, omgeven is door een bloedstolsel dat zich uitbreidt of losgerukt is van de aanhechtingen aan de bloedvaten) moeten operatief worden hersteld. Als alternatief kunnen sommige van deze verwondingen worden behandeld met arteriële embolisatie, waarbij artsen een katheter via een bloedvat in het bovenbeen in het bloedende niervat brengen. Als de katheter op de plaats van de bloeding is, injecteren artsen een stof of een draadspoel om het bloedvat te blokkeren en zo de bloeding te stoppen (embolisatie). Ernstige penetrerende verwondingen moeten ook operatief worden hersteld. Soms moet de beschadigde nier worden verwijderd.
De meeste mensen herstellen zelfs van ernstig nierletsel, mits het letsel tijdig wordt gediagnosticeerd en behandeld. Als zich een chronische nierziekte ontwikkelt, kan levenslange behandeling nodig zijn. Andere complicaties van nierschade die behandeld moeten worden, zijn vertraagde bloedingen, infecties, arterioveneuze fistels (een abnormale verbinding tussen een kleine slagader en een ader in de nier) en hoge bloeddruk.
Bronnen: