| Verwondingen aan de urineleider | meer verwonding en vergiftiging |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
De urineleiders zijn de buizen die urine van de nieren naar de blaas brengen.
(Zie Overzicht van urinewegen en genitale verwondingen.)
|
Organen van de urinewegen De urinewegen bestaan uit de nieren, de urineleiders (de buizen waardoor de urine van de nieren naar de blaas wordt geleid), de blaas en de urinebuis (de buis waardoor de urine uit het lichaam stroomt). Deze organen kunnen gewond raken door een stomp voorwerp (zoals bij een auto-ongeluk of een val) of door een doordringende kracht (zoals bij een schot of steekwond). Verwondingen kunnen ook onbedoeld ontstaan tijdens een operatie. |
 |
De meeste verwondingen aan de urineleider ontstaan tijdens bekken- of buikoperaties, zoals verwijdering van de baarmoeder (hysterectomie) of de dikke darm (colectomie), keizersnede of reparatie van een abdominaal aorta-aneurysma, of tijdens ureteroscopie (een onderzoek van de urineleider met een starre of flexibele kijkbuis). Een andere zeldzame oorzaak van ureteraal letsel is penetratie door een schot- of steekwond. Zelden kunnen stompe verwondingen, vooral verwondingen waarbij de romp naar achteren buigt, het bovenste deel van de urineleider van de nier scheiden; dergelijke verwondingen komen vaker voor bij kinderen en jonge adolescenten.
Complicaties
Als verwondingen aan de urineleider onbehandeld blijven, kunnen er complicaties optreden, zoals:
- vorming van een verzameling pus (abces)
- blokkering van de urinestroom
- blijvend urineverlies en infectie
- vernauwing van de urineleider (strictuur)
- vorming van een abnormale verbinding met een andere abdominale structuur (fistel)
Symptomen
Mensen met letsel aan de urineleider kunnen klagen over pijn in de buik of het gebied tussen de ribben en de heup (flank), of ze kunnen merken dat er urine uit de wond lekt. Koorts kan gepaard gaan met een infectie die veroorzaakt wordt door aanhoudend urineverlies. Er kan bloed in de urine verschijnen.
Diagnose
- beeldvormend onderzoek, kijkoperatie of beide
Omdat letsel aan de urineleider zelden de meest waarschijnlijke oorzaak van dergelijke symptomen is, wordt letsel aan de urineleider mogelijk niet onmiddellijk herkend. Meestal vermoeden artsen dat er sprake is van letsel wanneer iemand met klachten een recente chirurgische ingreep heeft ondergaan of wanneer iemand een wond heeft die de buik is binnengedrongen.
Wanneer een letsel aan de urineleider wordt vermoed, zijn beeldvormende tests nodig. De eerste test is vaak computertomografie (CT-scan) met een radiopaak contrastmiddel. Soms wordt retrograde urografie (een röntgenfoto die wordt gemaakt nadat een radiopaak contrastmiddel rechtstreeks in het uiteinde van de urineleider is ingebracht) gedaan, meestal tijdens cystoscopie (waarbij een flexibele kijkbuis door de urethra in de blaas wordt gebracht). Soms worden verwondingen aan de urineleider tijdens de operatie ontdekt.
Behandeling
- voor kleine verwondingen, ureterale stent of urine drainageslang
- bij ernstig letsel: operatie
Sommige kleine verwondingen aan de urineleider kunnen worden behandeld door een flexibele buis (stent) in de urineleider te plaatsen via de blaas of via de nier via een naald die in de zij van de persoon wordt ingebracht (percutane nefrostomie). Deze behandelingen voorkomen dat urine door de urineleider stroomt en blijven meestal 2 tot 6 weken zitten, zodat de urineleider kan genezen. Als het letsel aan de urineleider ondanks het gebruik van een stent niet geneest, kan een aanvullende operatie nodig zijn. Bij mensen met ernstiger letsel kan een operatie nodig zijn om de urineleider te reconstrueren.
Behandeling helpt complicaties van ureteraal letsel te voorkomen. Als er complicaties optreden ondanks pogingen om ze te voorkomen, moeten ze worden behandeld.
Bronnen: