| Microsporidiose | meer infecties |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Microsporidiose is een infectie die wordt veroorzaakt door Microsporidia, parasitaire schimmels. De symptomen hangen af van de organen die geïnfecteerd zijn, maar infecties kunnen diarree, andere darmsymptomen of oogsymptomen veroorzaken. |
- microsporidiose veroorzaakt vooral symptomen bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals mensen met HIV
- de symptomen variëren, maar omvatten chronische diarree, buikpijn, koorts, gewichtsverlies en oogontsteking
- artsen stellen de infectie vast door microsporidia te identificeren in een monster van het geïnfecteerde weefsel of in ontlasting, urine of andere lichaamsvloeistoffen
- medicijnen kunnen de infectie onder controle houden, maar niet elimineren
(Zie ook Overzicht van parasitaire infecties).
Microsporidia werden vroeger ingedeeld bij de protozoën, maar worden nu beschouwd als schimmels. Deze sporenvormende parasitaire schimmels leven in geïnfecteerde cellen.
Microsporidia kunnen de darmen, lever, galblaas, galwegen (de buizen die de lever en galblaas met de dunne darm verbinden), ogen, sinussen, spieren, luchtwegen, urinewegen en soms de hersenen infecteren. De infectie kan zich door het hele lichaam verspreiden.
Verschillende soorten Microsporidia kunnen infectie veroorzaken bij mensen, maar de symptomen treden vooral op bij mensen met vergevorderd HIV of andere aandoeningen die het immuunsysteem ernstig verzwakken. Mensen met een gezond immuunsysteem kunnen oogsymptomen ontwikkelen als microsporidia het hoornvlies infecteren.
Microsporidia verspreiden zich via sporen, die:
- kunnen worden ingeslikt
- ingeademd worden
- binnenkomen via weefsels rond het oog
Microsporidia worden meestal overgedragen via voedsel, waaronder vis en schaaldieren. Overdracht vindt ook plaats via water, waaronder zeewater, drinkwater en andere milieubronnen.
In het lichaam dringen microsporidiasporen cellen binnen, waar de sporen zich ontwikkelen, vermenigvuldigen en meer sporen vormen. De geïnfecteerde cellen scheuren uiteindelijk, waardoor de sporen vrijkomen. De sporen kunnen zich dan door het lichaam verspreiden en ontstekingen veroorzaken, of ze kunnen in de omgeving worden uitgescheiden in de adem, ontlasting of urine.
Symptomen
De symptomen van microsporidiose zijn afhankelijk van:
- welke soort de infectie veroorzaakt
- welke organen zijn aangetast
- hoe goed iemands immuunsysteem werkt
Mensen met een normaal immuunsysteem hebben meestal geen symptomen of milde diarree. Ooginfecties kunnen ook voorkomen en worden steeds vaker gemeld bij gezonde mensen.
Bij mensen met HIV of andere aandoeningen die het immuunsysteem verzwakken, kan microsporidiose chronische diarree en verschillende infecties (zoals hepatitis en sinusitis) veroorzaken. Als microsporidiose de darm aantast, kan het zijn dat mensen niet genoeg voedingsstoffen uit voedsel opnemen (malabsorptie genoemd), wat leidt tot gewichtsverlies.
Andere symptomen van microsporidiose zijn buikpijn, geelzucht, koorts, aanhoudende hoest, spierpijn, hoofdpijn en oogontsteking met roodheid. Het gezichtsvermogen kan wazig zijn. Als de infectie van het oog ernstig is, kan blindheid het gevolg zijn.
Diagnose
- onderzoek van een monster van aangetast weefsel, ontlasting, urine of andere lichaamsvloeistoffen
Om microsporidiose vast te stellen, onderzoeken artsen een monster van het aangetaste weefsel (genomen door middel van biopsie) of een monster van een lichaamsvloeistof. Ze onderzoeken de monsters onder een microscoop, meestal met speciale technieken om de microsporidia beter zichtbaar te maken. Er kunnen bijvoorbeeld monsters van ontlasting, urine, bloed, sputum, hersenvocht (genomen door een ruggenprik) of het hoornvlies (genomen door een schraapsel) worden onderzocht.
Er kunnen ook testen worden gedaan om het genetisch materiaal (DNA) van de parasiet in het monster te identificeren.
Behandeling
- albendazol of fumagilline
- voor mensen met HIV, ook antiretrovirale geneesmiddelen
- voor ooginfectie, albendazol (via de mond) en fumagilline (als oogdruppels)
Als het immuunsysteem normaal is, verdwijnen milde gevallen van microsporidiose meestal zonder behandeling.
Bij mensen met HIV is het erg belangrijk om de HIV-infectie zo effectief mogelijk te behandelen met antiretrovirale medicijnen. Een dergelijke behandeling kan het verzwakte immuunsysteem versterken, wat meestal helpt om de diarree en andere symptomen onder controle te krijgen. Ook is het belangrijk om, indien aanwezig, andere oorzaken van immuunsuppressie om te keren.
De antimicrobiële behandeling van microsporidiose hangt af van welke Microsporidia-soort de infectie veroorzaakt, of het immuunsysteem van de persoon normaal is en welke organen erbij betrokken zijn. Albendazol, dat via de mond wordt ingenomen, kan helpen om de diarree onder controle te krijgen als de soort die de darminfectie veroorzaakt er gevoelig voor is. De medicatie elimineert de infectie echter niet en heeft ernstige bijwerkingen, waaronder beenmergsuppressie (waardoor er minder bloedcellen worden aangemaakt in het beenmerg) en leverontsteking (hepatitis).
Albendazol wordt ook gebruikt om microsporidiose te behandelen die de huid of spieren aantast of die zich door het lichaam heeft verspreid als de soort die de infectie veroorzaakt vatbaar is.
Fumagillinetabletten die via de mond worden ingenomen, worden gebruikt om diarree onder controle te houden als de Microsporidia-soort die de infectie veroorzaakt mogelijk vatbaar is, maar het kan ook ernstige bijwerkingen hebben. Fumagillinetabletten zijn niet verkrijgbaar in de Verenigde Staten.
Ooginfecties worden behandeld met albendazol via de mond en fumagilline oogdruppels. Fluoroquinolone of voriconazol oogdruppels zijn soms nuttig. Als deze medicijnen de symptomen niet verlichten, kan een operatie om het hoornvlies te herstellen (keratoplastie) nodig zijn.
Bronnen: