Necrotiserende fasciitis meer huid  
  Necrotiserende huidinfecties,  Necrotiserende cellulitis

 Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals.

Wat is het?   
Necrotiserende huidinfecties, waaronder necrotiserende cellulitis en necrotiserende fasciitis, zijn ernstige vormen van cellulitis die worden gekenmerkt door het afsterven van geïnfecteerde huid en weefsels (necrose).

  • de geïnfecteerde huid is rood, voelt warm aan, is soms gezwollen en er kunnen zich gasbellen onder de huid vormen
  • de persoon heeft meestal hevige pijn, voelt zich erg ziek en heeft hoge koorts
  • de diagnose wordt gesteld op basis van de evaluatie door een arts, röntgenfoto's en laboratoriumonderzoek
  • de behandeling bestaat uit het verwijderen van dode huid, waarvoor soms een uitgebreide operatie nodig is, en het geven van intraveneuze antibiotica

De meeste huidinfecties leiden niet tot het afsterven van huid en nabijgelegen weefsels. Soms kan een bacteriële infectie er echter toe leiden dat kleine bloedvaatjes in het geïnfecteerde gebied gaan stollen. Door deze stolling sterft het weefsel dat door deze bloedvaatjes wordt gevoed af door gebrek aan bloed. Dood weefsel wordt necrotisch genoemd. Omdat de afweerstoffen van het lichaam die via de bloedbaan lopen (zoals witte bloedcellen en antilichamen) dit gebied niet meer kunnen bereiken, breidt de infectie zich snel uit en kan deze moeilijk onder controle te krijgen zijn. Zelfs met de juiste behandeling kan de infectie dodelijk zijn.

Sommige necrotiserende huidinfecties verspreiden zich diep in de huid langs het oppervlak van het bindweefsel dat de spieren bedekt (fascia) en worden necrotiserende fasciitis genoemd. Andere necrotiserende huidinfecties verspreiden zich in de buitenste lagen van de huid en worden necrotiserende cellulitis genoemd. Verschillende bacteriën, zoals Streptococcus en Clostridia, kunnen necrotiserende huidinfecties veroorzaken, maar bij veel mensen worden de infecties veroorzaakt door een combinatie van bacteriën. Vooral de necrotiserende huidinfectie die door streptokokken wordt veroorzaakt, wordt door de lekenpers "vleesetende ziekte" genoemd, maar verschilt weinig van de andere.

Sommige necrotiserende huidinfecties beginnen bij prik- of snijwonden, vooral bij wonden die vervuild zijn met vuil en puin. Andere infecties beginnen in chirurgische incisies of zelfs in gezonde huid. Soms ontwikkelen mensen met diverticulitis, darmperforatie of darmtumoren necrotiserende infecties van de buikwand, het genitale gebied of de dijen. Deze infecties ontstaan wanneer bepaalde bacteriën uit de darm ontsnappen en zich naar de huid verspreiden. De bacteriën kunnen eerst een abces (een etterzakje) in de buikholte vormen en zich direct naar buiten naar de huid verspreiden, of ze kunnen zich via de bloedbaan naar de huid en andere organen verspreiden. Mensen met diabetes lopen een bijzonder risico op necrotiserende huidinfecties.

Symptomen   
De symptomen van necrotiserende huidinfecties beginnen vaak net als bij een gewone huidinfectie. De huid ziet er eerst bleek uit, maar wordt al snel rood of bronskleurig en voelt warm aan en is soms gezwollen. Later wordt de huid paars, vaak met de ontwikkeling van grote met vloeistof gevulde blaren (bullae). Het vocht uit deze blaasjes is bruin, waterig en ruikt soms vies. Gebieden met dode huid worden zwart (gangreen). Sommige infecties, waaronder die veroorzaakt door Clostridia en gemengde bacteriën, produceren gas. Het gas creëert bellen onder de huid en soms in de blaren zelf, waardoor de huid kraakt als erop wordt gedrukt. Aanvankelijk is het geïnfecteerde gebied uiterst pijnlijk, maar naarmate de huid afsterft, werken de zenuwen niet meer en verliest het gebied zijn gevoel. De spieren kunnen worden aangetast naarmate de infectie verergert.

De persoon voelt zich meestal erg ziek en heeft hoge koorts, een snelle hartslag en mentale achteruitgang variërend van verwardheid tot bewusteloosheid. De bloeddruk kan dalen als gevolg van toxinen die door de bacterie worden afgescheiden en de reactie van het lichaam op de infectie (septische shock). Mensen kunnen het toxische shocksyndroom ontwikkelen.

Diagnose   

  • evaluatie door een arts
  • laboratoriumonderzoek

Een arts stelt de diagnose van een necrotiserende huidinfectie op basis van het uiterlijk, met name de aanwezigheid van gasbellen onder de huid. Op röntgenfoto's kan ook gas onder de huid te zien zijn.

Een bloedonderzoek toont meestal aan dat het aantal witte bloedcellen is toegenomen (leukocytose). De specifieke bacterie die de infectie veroorzaakt, wordt geïdentificeerd door laboratoriumanalyse van bloed- of weefselmonsters (kweek). Artsen beginnen echter al met de behandeling voordat ze de resultaten van het laboratoriumonderzoek hebben.

Prognose   
Het totale sterftecijfer is ongeveer 30%. Oudere mensen, mensen met andere medische aandoeningen en mensen bij wie de ziekte in een vergevorderd stadium is, hebben een slechtere uitkomst. Een te late diagnose en behandeling en onvoldoende chirurgische verwijdering van dood weefsel verslechteren de prognose.

Behandeling   

  • chirurgische verwijdering van dood weefsel
  • antibiotica
  • amputatie indien nodig

De behandeling van necrotiserende fasciitis bestaat uit chirurgische verwijdering van het dode weefsel plus antibiotica die via een ader (intraveneus) worden toegediend. Vaak moeten grote hoeveelheden huid, weefsel en spieren worden verwijderd, en in sommige gevallen moet een aangetaste arm of been worden verwijderd (geamputeerd).

Mensen kunnen grote hoeveelheden intraveneuze vloeistoffen nodig hebben voor en na de operatie. Sommige artsen bevelen behandeling in een hogedrukzuurstofkamer (hyperbare zuurstofkamer) aan, maar het is niet duidelijk in hoeverre dit helpt. Mensen die ook het toxisch shocksyndroom ontwikkelen, kunnen intraveneus immuunglobuline toegediend krijgen.

Bronnen:

Laatste wijziging: 29 april 2022
  Einde van de pagina