| Nucleaire scans van het spijsverteringskanaal | meer spijsvertering |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
Nucleaire scans zijn onderzoeken waarbij gebruik wordt gemaakt van onschadelijke radioactieve stoffen (zie Radionuclidescans). De radioactieve stoffen worden ingenomen als onderdeel van een maaltijd of in een drankje of worden via een ader (intraveneus) toegediend. De kleine hoeveelheid straling die deze materialen produceren, wordt gebruikt om beelden van interne structuren te maken.
Nadat de materialen in het lichaam zijn, gebruiken artsen een speciale stralingsdetecterende scanner of camera, een zogenaamde gammacamera, om te laten zien waar de materialen zich in het lichaam bevinden. Er worden verschillende soorten scans met verschillende nucleaire materialen gebruikt, afhankelijk van het doel van het onderzoek en welk deel van het lichaam in beeld moet worden gebracht.
Maagledigingsscan
Een maagledigingsscan wordt gemaakt om te bepalen hoe snel de maag zich leegt. Mensen met een trage maaglediging hebben een aandoening die gastroparese wordt genoemd en die symptomen kan veroorzaken zoals misselijkheid, braken of een vol gevoel na het eten van een kleine maaltijd.
Voor deze scan drinken mensen een drankje of eten ze een maaltijd die een kleine hoeveelheid radioactief materiaal bevat. Artsen gebruiken dan een gammacamera om te observeren hoe snel het materiaal de maag verlaat. Omdat deze test niet kan aantonen of een verstopping of gastroparese de oorzaak is van een vertraagde maaglediging, worden verdere tests gedaan als de maaglediging vertraagd is.
Deze scan kan artsen ook helpen om te controleren hoe goed mensen reageren op medicijnen die de maag stimuleren. Deze medicijnen, zoals metoclopramide en erytromycine, stimuleren de beweging van de inhoud door de maag en darmen. De resultaten van deze scan kunnen beïnvloed worden als mensen opioïden tegen pijn gebruiken of andere medicijnen die de maaginhoud veranderen.
In gespecialiseerde centra kunnen aanvullende tests worden gedaan om te bepalen hoe lang het duurt voordat voedsel door de dunne darm en de hele darm beweegt. De dunne-darmtest vindt plaats over een periode van 2 dagen en de darmtest over een periode van 4 dagen. Deze tests zijn nuttig bij mensen van wie artsen vermoeden dat ze een bewegingsstoornis van het spijsverteringskanaal hebben, zoals ernstige constipatie.
Scan van bloeding
Een bloedscan wordt soms gedaan om de locatie van bloedingen in het spijsverteringskanaal te bepalen.
Voor deze scan wordt radioactief materiaal vastgemaakt aan rode bloedcellen of ander materiaal dat in de bloedbaan wordt geïnjecteerd. De gammacamera kan het deel van het spijsverteringskanaal laten zien waar de radioactief gelabelde cellen uit de darm lekken, wat de locatie van de bloeding aangeeft. Deze scan is vooral nuttig voor mensen die een sterke bloeding in het spijsverteringskanaal hebben en die geen goede kandidaat zijn voor endoscopie of voor mensen die een bloeding hebben maar bij wie de bron van de bloeding niet is gevonden met andere diagnostische onderzoeken.
De bloeding scan werkt alleen als er een actieve bloeding is; het kan de locatie niet laten zien als de bloeding is gestopt.
Meckelscan
Een Meckelscan wordt gedaan om een probleem in de dunne darm op te sporen dat een Meckel divertikel wordt genoemd.
Voor dit onderzoek wordt radioactief materiaal in een ader geïnjecteerd. De stof wordt opgepikt door cellen in de wand van het divertikel, dat vervolgens met een gammacamera kan worden gezien.
Bronnen: