| Beenfracturen | meer verwonding en vergiftiging |
| Dijbeen gebroken | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Beenfracturen komen voor in een of meer van de drie lange botten in de benen: het dijbeen (femur), het scheenbeen (tibia) en het kleinere bot in het onderbeen (fibula). |
(Zie ook Overzicht van fracturen.)
Breuken van de tibia of fibula naast de voet worden beschouwd als enkelfracturen.
Dijbeenbreuken
- dijbeenbreuken worden meestal veroorzaakt door vallen van een hoogte, auto-ongelukken met hoge snelheid of botsing van een auto met een voetganger
- het dijbeen is gezwollen, het been ziet er vervormd uit en mensen kunnen niet staan of lopen
- hoewel een gebroken dijbeen duidelijk kan zijn, maken artsen röntgenfoto's om de diagnose te bevestigen
- er wordt een spalk of tractieapparaat aangebracht, gevolgd door een operatie om de breuk zo snel mogelijk te richten en te immobiliseren
Fracturen van de schacht ontstaan meestal door grote kracht omdat dit bot zo sterk is.
Symptomen
Wanneer de schacht gebroken is, is het bovenbeen gezwollen en ziet het been er vervormd en vaak korter uit.
Mensen kunnen niet staan of lopen. Ze kunnen een aanzienlijke hoeveelheid bloed verliezen, wat soms resulteert in een gevaarlijk lage bloeddruk (shock).
Diagnose
(Zie ook Diagnose van breuken.)
Hoewel breuken van de schacht duidelijk kunnen zijn op basis van de symptomen en de omstandigheden, maken artsen röntgenfoto's om de diagnose te bevestigen.
Omdat deze breuken meestal het gevolg zijn van grote kracht, controleren artsen ook op andere verwondingen.
Behandeling
- een spalk en tractie
- chirurgie om de gebroken botten opnieuw uit te lijnen
Een spalk en meestal tractie met een tractiespalk of een speciaal tractieapparaat worden toegepast om het been te immobiliseren, meestal voordat de persoon naar het ziekenhuis wordt vervoerd. Dan wordt er zo snel mogelijk een operatie uitgevoerd om de gebroken stukken uit te lijnen en op hun plaats te houden met metalen staven of platen. Deze procedure wordt open reductie en interne fixatie (ORIF) genoemd.
Kort na de operatie beginnen de meeste mensen met krukken te lopen.
Bronnen: