| Miltletsel | meer verwonding en vergiftiging |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Omdat de milt zich linksboven in de buik bevindt, kan een harde klap op de maag de milt beschadigen, waarbij de omhulling, het weefsel binnenin of beide scheuren. |
- een beschadigde milt is vaak pijnlijk.
- beeldvormende onderzoeken zoals ultrasonografie of computertomografie (CT-scan) worden gebruikt om een gewonde milt te diagnosticeren.
- bloedtransfusies zijn vaak nodig om een miltletsel te behandelen en soms wordt een operatie uitgevoerd om de milt te verwijderen of te repareren.
(Zie ook Overzicht van buikletsels).
De scheuren variëren van kleine scheuren die spontaan stoppen met bloeden tot zeer grote scheuren die mogelijk een fatale bloeding veroorzaken. Soms vormt zich een verzameling bloed (hematoom) onder het omhulsel van de milt of er diep in.
De milt is het meest beschadigde orgaan in de buik als gevolg van auto-ongelukken, vallen van hoogte, sportongelukken en mishandeling. Soms worden ook andere buikorganen beschadigd. Vergroting van de milt (bijvoorbeeld door het Epstein-Barr virus dat infectieuze mononucleose veroorzaakt) maakt de milt gevoeliger voor letsel.
Wanneer de milt gewond is, kan er bloed in de buikholte vrijkomen. De hoeveelheid bloed hangt af van de grootte van het letsel. Een hematoom van de milt bloedt in eerste instantie niet in de buikholte, maar kan in de eerste dagen na het letsel scheuren en bloeden, hoewel een scheuring soms pas na weken of maanden optreedt.
Symptomen
Een beschadigde of gescheurde milt kan de buik pijnlijk en gevoelig maken. Bloed in de buik werkt irriterend en veroorzaakt pijn. De pijn begint aan de linkerkant van de buik net onder de ribbenkast en soms in de linkerschouder. De buikspieren trekken reflexmatig samen en voelen stijf aan, en de pijn kan zich verspreiden over de hele buik. Als er genoeg bloed weglekt, daalt de bloeddruk en voelen mensen zich licht in het hoofd, hebben ze wazig zicht en verwarring, en kunnen ze het bewustzijn verliezen (flauwvallen).
Wanneer ribben aan de linkerkant gebroken zijn, kunnen artsen de persoon zorgvuldig observeren voor miltletsel.
Diagnose
- echografie of computertomografie (CT-scan)
Artsen maken meestal een echografie of computertomografie (CT) van de buik als ze een letsel aan de milt vermoeden. In zeldzame gevallen, als artsen een ernstige bloeding vermoeden, wordt onmiddellijk een operatie uitgevoerd om een diagnose te stellen en de bloeding onder controle te krijgen.
Mensen met ernstige bloedingen krijgen ook bloedtransfusies of intraveneuze vloeistoffen als bloed niet direct beschikbaar is.
Behandeling
Vroeger verwijderden artsen altijd een beschadigde milt. Het verwijderen van de milt kan echter latere problemen veroorzaken, waaronder een verhoogde vatbaarheid voor gevaarlijke infecties. Artsen realiseren zich nu dat de meeste kleine en middelgrote verwondingen aan de milt kunnen genezen zonder operatie, hoewel bloedtransfusies soms nodig zijn en mensen in het ziekenhuis moeten worden behandeld. Als een operatie nodig is, wordt meestal de hele milt verwijderd (splenectomie), maar soms kunnen chirurgen een klein scheurtje repareren.
Na een splenectomie (verwijderen van de milt) zijn bepaalde voorzorgsmaatregelen nodig om infecties te voorkomen (zie Asplenie).
Bronnen: