(Levensloop Gerrit volgens zoon zoon Berend Jan, die dat op 90 jarige leeftijd aan schrijver dezes heeft verteld; er kunnen dus onjuistheden in zitten en delen zijn niet meer te verifiëren). Gerrit heeft in Zwolle de lagere school doorlopen en is eind februari 1899 (hij was net 15 jaar geworden) als klerk in dienst zijn gegaan bij de DSM in Zwolle (Dedemsvaatsche Stoomtram Maatschappij). Er gaat een verhaal dat hij een cursus Frans heeft gevolgd, maar details daarvan ontbreken. Rond zijn 18e jaar moet hij in militaire dienst zijn geweest, want er is het verhaal dat hij tijdens verlof zijn meissie in Rotterdam ging bezoeken (Ali werkte daar als kindermeisje bij de familie Hulsinga). Ali en Gerrit waren een keer samen op weg naar/van Rotterdam, misten de laatste aansluiting en moesten overnachten in een lege en donkere treinwagon. Op zijn huwelijksdag (30 september 1909) is hij met zijn vrouw Ali uitgeschreven van Zwolle naar Dedemsvaart. Ze gingen wonen in een dubbel woonhuis ca. 300 meter westelijk van het toenmalige tramstation (N52.5991 E6.4494) aan de noordkant van het kanaal, vermoedelijk is dat wijknummer F208-F235. Dochter Fenny is daar geboren. Vrij snel daarna hebben Gerrit en Ali vijf jaar in Hoogeveen gewoond. Dat moet geweest zijn van ca. 1912 t/m 1916. In die vijf jaar zijn ze zesmaal verhuisd. Gerrit was ook toen in dienst van de DSM en was kennelijk daar geplaatst. Vanuit Hoogeveen zijn ze op 04 april 1916 (Bevolkingsregister Avereest, periode 1910-1919, wijkF, blad 208) verhuisd naar Dedemsvaart, anno 2012 is dat Hoofdvaart nr.4 (N52.5993 E6.4561), en hebben daar hun hele verdere leven gewoond. In ca.1940 verdiende Gerrit ongeveer Fl.25,= per week en moest daarvan Fl.3,= huur afdragen aan de eigenaar (Herman Peters, hun buren). Die huur is nooit verhoogd... Een losarbeider op het boerenland verdiende in die tijd ca. Fl.6,= voor een werkweek van 6 dagen. In 1936 fuseerde de DSM met de EDS ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Dedemsvaartsche_Stoomtramweg-Maatschappij ) en Gerrit kreeg ergens in de dertiger de functie stationschef. Die functie had hij tot de midden veertiger jaren. Hij werd toen weer terug gezet naar klerk door een 'kleine onzorgvuldigheid'. De EDS vervoerde in die tijd ook pakketten voor de winkeliers in Dedemsvaart. De pakketten worden door een chauffeur rond gebracht en die chauffeur moest ook de vrachtkosten innen. Door de werkdruk kwam dat innen er vaak niet van. De onbetaalde rekeningen liepen op tot 1100 gulden (!). Dat kwam de directie ter ore en die greep in. Een aantal dagen is het gezin bezig geweest die achterstallige rekeningen te ordenen en Gerrit is wekenlang vergeefs bezig geweest die jarenoude rekeningen alsnog te innen. Hij heeft het uit eigen zak moeten bijleggen (een jaar salaris!). Het kostte hem zijn functie als stationschef, assistent Klinge nam zijn plaats in. Gerrit pensioneerde op zijn 65ste en had toen 49 jaar en 11 maanden bij de DSM/EDS gewerkt. De directie vond dat geen reden voor een officieel afscheid ('doe vanavond na je late dienst de sleutel maar daar-en-daar in de brievenbus'). Dochter Fenny is nog min of meer vriendelijk bij de directie in Hoogeveen gaan vragen of dat nu echt niet anders kon, nee dus. Na zijn pensionering kreeg hij wel jaarlijks een aantal kaarten om vrij te reizen met de EDS. Als die kaarten op waren kreeg hij op verzoek onmiddellijk aanvulling. Dat dankte hij aan de goede contacten met de toenmalige directeur, die hij elk jaar als dank daarvoor een haas bracht. Misschien speelt ook wel mee dat de dochter van die directeur intussen bij zoon Berend Jan in de klas zat. Op zijn 85ste bleek alleen wonen toch nog meer zo handig (de buren hadden hem al twee dagen niet gezien en kwamen controleren, hij lag op de grond) en de laatste 12 jaar van zijn leven heeft hij gewoond in huize 'Avondlicht' in de Molstraat. Met allemaal leeftijdsgenoten had hij het daar prima naar zijn zin. 'Eergister weer een begrafenis gehad, was zo gezellig'.)
(Anekdote. Op de eerste dag na het huwelijk moest er in de vroege ochtend nog een lamp worden opgehangen (olielamp?). Ali zittend op een stoel, Gerrit staand op de rugleuning. De lamp hing niet meteen goed en Ali zei 'ik zal oe wel evn helpen' en stond op... Commentaar van de buren: ze hebben nu al ruzie.)
(Anekdote. De bedstee van de buren grensde in dat huis aan hun eigen bedstee, de afscheiding was een dunne houten wand. Ali las 's avonds in bed voor uit de 'Gebochelde' (een verhaal van de klokkenluider Quasemodo van de Notre-Dame in Parijs). De buren zeiden de volgende dag 'mooi verhaal'.)
(Anekdote. Zoon Berend Jan viel op 2-jarige leeftijd van de trap (en die trap is hoog, steil en smal). Viel beneden met zijn hoofd op een koperen roede. Dus een gat in zijn hoofd. Op de arm van het kindermeidje wachtten ze de komst van Gerrit af die om een uur of elf in de ochtend altijd thuis een kopje koffie kwam drinken. Gerrit rende met zijn zoon naar de huisarts, leverde hem af en liep onmiddellijk weer naar buiten omdat hij geen bloed kon zien. Viel buiten flauw en viel door een heg heeg. Toen de doktersassistente hem zocht zag ze alleen zijn benen uit de heg steken.)
(Anekdote. In ca. 1926 ging Gerrit met dochter Fenny op bezoek bij zijn schoonzus Antje van Reine-Boneschansker in Rotterdam. Vanwege zijn werk bij de DSM had Gerrit had vrij reizen tot Amsterdam. Eerst met de tram naar Zwolle en toen met de boot (!) naar Amsterdam. Vanaf daar op de fiets. Antje riep vanuit de bovenwoning naar beneden 'schoenen uitdoen', waarop Gerrit zei 'dat doe ik thuis ook niet' en liep door naar boven.)
(Anekdote. In 1949 kreeg je voor je 65 jaar oud werd nog gratis een kunstgebit. Gerrit liep bij tandarts Kappelhof (kenden elkaar goed van de jacht) binnen en vroeg 'wil je er even naar kijken', een hele opgaaf voor Gerrit want hij was bang voor de tandarts. 'Blijf maar zitten' zei die en haalde er alles uit. Gerrit kwam bij vrouw Ali thuis en liet zijn tandenloze mond zien waarop Alie in schaterlachen uitbarstte).

(Op hun trouwdag uit Zwolle uitgeschreven naar Dedemsvaart).

(Aaltje was van 17-01-1906 tot 29-04-1909 kindermeisje bij de familie Hulsinga in IJsselmonde. Aaltje liep mank, vermoedelijk als gevolg van congenitale heupluxatie, eenzelfde afwijking hadden ook haar zussen Antje en Janna evenals Nantje, een dochter van haar broer Koert.)
(Als een 'echte' oude oma had Aaltje mooie gebruiken. De margarine zat verpakt in papier, als de margarine op was dan werd de kachel daarmee opgepoetst, dan glom de kachel zo mooi. Haar commentaar op mijn verbaasde blik: 'kruimeltjes hebben ook geld gekost').

(Genoemd naar Berend Boneschansker, zijn opa van moeders kant, en Jan Boneschansker, een (lievelings)broer van zijn moeder.)
(Rond 1930 kwam er elke 1-2 jaar een reizende dierentuin langs op een boot genaamd 'Klein Artis'. Daarop waren insecten en tropische vogels aanwezig en ook een aap in een kooi. De eigenaar bezocht de school om kinderen er op te attenderen. Berend Jan ruilde toen een paar kilogram kanariezaad voor een ringslang. Die ringslang was de volgende dag al ontsnapt, waarschijnlijk omdat zijn ouders 'niet echt' enthousiast waren.)
(Zijn toekomstige schoonvader Johannes Timmer liet hem een keer behoorlijk schrikken. Als je op de boerderij Zorg en Vreugde opzij binnen kwam dan stond je in de keuken. Links was een aanrecht, daar stonden Johannes en Bé allerbei onder de pomp de handen te wassen. Dat was twee weken nadat Bé met Gré verkering had gekregen (eind september-begin oktober 1942). Johannes zei 'je hoeft hier niet meer te komen' waarop Bé zich rot schrok. 'Nee, je bent er toch al...'. Nadat Bé van de schrik bekomen was realiseerde hij zich dat de verkering kennelijk was goed gekeurd en hij welkom was.)
(Uit de Dedemsvaartse Krant van 1942: "Woensdagavond zijn drie leden van de Polo-club D.P.C., de heeren B.J. Speek, F. Haitjema en P.G. Meinders, over de schutting van het zwembad geklommen en hebben daarna het zwemseizoen 1942 voor de Bad- en Zwemvereeniging NEO geopend. Naar zij verklaarden, was de temperatuur van het water hun erg meegevallen, alleen op den bodem was het tamelijk koud".)
(Ging wel eens uit logeren bij oom en tante Mannes van Duinen en Jo Boneschansker. Die hadden toen al een hele chique auto (Terraplane). Mannes zei soms 'moet ik maar niet een eindje gaan rijden met de jongen?'. 'Zullen we hem maar eens hard laten lopen? Most niks thuss zeggen hoor!'. Tante Jo ging een enkele keer ook mee met zo'n rit. Mannes reed dan, Jo had geen rijbewijs, en ze vond dat manlief moest claxonneren zei ze 'Mannes toet-toet').

(Bé en Gré zijn vlak na de oorlog getrouwd. Er was toen helemaal niets te koop. Ze bezaten drie beddenlakens waarvan twee gekregen en één zelf gemaakt van aan elkaar genaaide meelzakken van de firma Bergia (de zwarte hanen op die zakken waren er in de was niet goed uit te krijgen). Meteen na het huwelijk gingen ze wonen in de Brouwerstraat 35 (Fenny en Henk, Adam en Lammy woonden er ook maar gingen terug naar resp. Zandvoort en Arnhem). In de Brouwerstraat was een leerwinkel van Arie Boot. De moeder van Arie woonde daar ook en die had nog een ongebruikt servies op zolder staan. Dat konden Bé en Gré overnemen voor 100 gulden (Bé verdiende in die tijd 75 gulden per maand). Dat mooie uitgebreid 12 delig servies van Regout in Maastricht staat nu bij de samensteller van deze stamboom thuis...)
(In 1963 verhuisden Bé en Gré naar Zevenaar).

(In 1920 is ze geboren in Dedemsvaart op de Tweede Wijk. Later verhuisde het gezin naar het 'Zwarte Pad' op de boerderij 'Zorg en Vreugde'. Daar heeft ze Bé ontmoet die toen onderwijzer was aan de lagere school op het Zwarte Pad en les gaf aan haar jongere zussen Gerda en Bets. Met nog meer dochters in huis moest Bé waarschijnlijk hoognodig op huisbezoek en dat was hun eerste kennismaking. Legendarisch zijn haar woorden bij dat huisbezoek 'meester ook een boterham met suuker?'. In de huidige tijd zouden we dat een modern feministisch huwelijksaanzoek noemen. Toen haar zusje Jo werd geboren, Gré was toen 3.5 jaar oud, kwam haar vader dat 's nachts vertellen en zei daarbij 'je mag wel even komen kijken om je nieuwe zus een kusje te geven'. Gré antwoordde slaperig 'dat kan morgen ook nog wel').

1.	m	Gerrit [131], bronnen. Geboren op 12-02-1948 te Meppel. Overleden op 15-02-1948 te Meppel, 3 dagen oud.
2.	m	Gerrit (Gert, Gerrit) Ad [4], wetenschaps-assistent, systeembeheerder, hoofd Vogeltrekstation. . Geboren te Meppel. Gehuwd te Zevenaar. Gescheiden te Arnhem van Christina Elisabeth Maria (Tineke) DERKSEN [222], documentaliste. Geboren te Zevenaar, R.K.ziekenhuis. Gedoopt te Zevenaar, Andreas Kerk (getuige(n): peter: E.Derksen, meter: E.Gesthuizen). Dochter van Petrus Everardus (Piet) DERKSEN [223], eigenaar accountantskantoor, directeur RABO bank, en Aleida Elisabeth (Leis) GESTHUIZEN [224].
3.	v	Johanna Jenny (Josje) [5] (zie X.40).

(Susanna diende in Haarlem, haar moeder had heimee naar haar en daarom kwam ze naar Zwolle terug).

(Grappig: Meine was 20 jaar oud en Suze 32 toen ze 'moesten' trouwen).

(Meine begon als leerling bankwerker bij machinefabriek 'Wispelwij'. Na trouwen een tijdje ingewoond bij Martinus en Fennegien aan de Balistraat 9 later eigen huis aan Balistraat 12).

(Gé had een schildklier ziekte).

(Geen kinderen uit dit huwelijk).

(Dina was een rustige, vriendelijke vrouw. Ze was getrouwd met Jan Weelink, die een eigen schildersbedrijf had, waar later hun enige zoon Herman in deel nam. Ze woonden aan de Middelweg in Zwolle. Achter hun huis was een grote schilderswerkplaats. Daar was altijd iets interessants, een rotstuin - een volière met vogels, of ze hadden zelf een radio gebouwd. 's Zomers zaten ze met de fam. Nijboer aan de stuw in Junne, waar ze hun eigen vakantieoptrek hadden gebouwd. Echtgenoot Jan Weelink had de voordeur van hun huis altijd in de grondverf staan onder het motto: "Als het regent kan ik niet schilderen en als het mooi weer is schilder ik ergens anders.")
(Begraafplaats Bergklooster, graf nr. 4Q16, 'familiegraf Weelink, vader 16-7-91 - 4-1-60, moeder 1-2-93 - 23-3-70').

(Bron Zwolle Dopen 1698-1759, boek 702/705; Michiel wordt gedoopt.)
(Bron: Zwolle, Gemeente Archief, N.H. lidmatenboek 5 blz.262: Machiel Speek, wonende in de Vijfhoek doet belijdenis op 17-06-1805.)
(Bron: Zwolle, Gemeente Archief, Patentregister 1806, blz.363: op 11-03-1806 Machiel patent verleend als 'paruikemaker'.)
(Bron: Zwolle, Gemeente Archief, Reg. van alle huizen, 1812, wijk 1e Sassenstraat 145, blz.97-98: Michiel Speek, Pruikenmaker, oud 54 jaar, gehuwd, geboren 06-12-1757, zoon van Martinus Speek, schoenmaker, en Gerritdina (van) Straatsburg, ouders overleden.)
(Bron: Zwolle, Gemeente Archief, Reg. van alle huizen, 1812, wijk 1e Sassenstraat 152, blz.101-102: Michiel Speek, pruikemaker, man van Janna Jansen.)
(Bron Harry Kok: Op 29-apr-1791 verschenen Michiel Speek en Johanna Jansen bij Schepenen en Raden om een schuld af te lossen van achthonderd gulden aan P. Hanschaal).

(Bij de doop van haar zoon Jan wordt haar naam geschreven als 'Johanna Jansen Ekel').