| Asymptomatische proteínurie en hematurie | meer nieren, urinewegen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Het asymptomatisch proteínurie- en hematuriesyndroom is het gevolg van aandoeningen van de glomeruli (clusters microscopische bloedvaatjes in de nieren die kleine poriën hebben waardoor bloed wordt gefilterd). Het wordt gekenmerkt door regelmatig of met tussenpozen verlies van kleine hoeveelheden eiwit en bloed in de urine. |
Kleine hoeveelheden eiwit die in de urine worden uitgescheiden (proteínurie) of bloed dat in de urine wordt uitgescheiden (bloed in de urine) worden soms ontdekt bij mensen zonder symptomen wanneer er routinematig urineonderzoek wordt gedaan. De aanwezigheid van klonten rode bloedcellen (rode bloedcelafgietsels) of abnormaal gevormde rode bloedcellen is voor artsen een aanwijzing dat het bloed in de urine afkomstig is van glomeruli. Gegoten en proteínurie kunnen aanwezig zijn omdat de persoon herstellende is van een recente, niet gediagnosticeerde episode van nierontsteking (nefritis). Als deze situatie waarschijnlijk lijkt, hoeft een arts de persoon de komende weken of maanden alleen opnieuw te controleren om er zeker van te zijn dat de afwijkingen verdwijnen.
Als de rode bloedcellen (vooral afgietsels) en proteínurie aanhouden, is de oorzaak meestal een van 3 aandoeningen:
- Immunoglobuline A (IgA) nefropathie, een soort glomerulonefritis veroorzaakt door afzetting van immuuncomplexen (combinaties van antilichamen en antigenen) in de nieren die zeer mild en niet-progressief kan zijn of een ernstige ziekte kan worden die leidt tot nierfalen (verlies van de meeste nierfunctie)
- Alport syndroom, een progressieve erfelijke glomerulaire aandoening die ernstig kan zijn en kan leiden tot nierfalen en verminderd gehoor en gezichtsvermogen
- Goedaardige familiaire hematurie, een erfelijke aandoening die wordt veroorzaakt door het dunner worden van een deel van de glomerulus dat het keldermembraan wordt genoemd
Bij dunne-keldermembraanziekte komen rode bloedcellen in de urine voor, maar de uitscheiding van kleinere hoeveelheden eiwit dan bij IgA-nefropathie of Alport-syndroom en mogelijk geen uitscheiding van rode bloedcelafgietsels. Deze aandoening heeft een mild en niet-progressief verloop. De diagnose kan meestal worden gesteld met een nierbiopsie. Er wordt echter zelden een nierbiopsie gedaan omdat de kans op het vinden van een behandelbare ziekte erg klein is.
Artsen raden mensen met asymptomatische proteínurie en hematurie meestal aan om een of twee keer per jaar een lichamelijk onderzoek en urineonderzoek te ondergaan. Aanvullende onderzoeken worden gedaan als de hoeveelheid proteíne of bloed veel toeneemt, of als er symptomen optreden die wijzen op de ontwikkeling van een specifieke ziekte. De meeste mensen met het asymptomatische proteínurie- en hematuriesyndroom verergeren niet en de aandoening kan voor onbepaalde tijd aanhouden.
Bronnen:
| Laatste wijziging: 04 november 2023 |