Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals. Wat is het?
De oorzaak van lichen planus is niet bekend, maar het kan een reactie van het immuunsysteem zijn op verschillende geneesmiddelen (vooral bètablokkers, niet-steroïdale ontstekingsremmers [NSAID's], angiotensine-converting enzyme [ACE] remmers, sulfonylureumderivaten, antimalariamiddelen, penicillamine en thiaziden). De aandoening zelf is niet besmettelijk. Lichen planus van de mond kan voorkomen bij sommige mensen die hepatitis C hebben of, minder vaak voorkomend, mogelijk hepatitis B. Symptomen Meestal is de uitslag gelijkmatig verdeeld over beide zijden van het lichaam-meest voorkomend op de romp, op de binnenkant van de polsen, op de benen, en op de genitale zone. Het gezicht is minder vaak aangetast. Op de benen kan de uitslag bijzonder groot, dik en schilferig worden. De huiduitslag leidt soms tot kaalheid op de hoofdhuid. Lichen planus komt niet vaak voor bij kinderen. Ongeveer de helft van de mensen die lichen planus krijgen, krijgen het ook in de mond. Lichen planus in de mond resulteert meestal in een kantige, blauwachtig witte vlek die zich vormt in lijnen en vertakkingen (Wickham striae genoemd). Dit type plek in de mond doet vaak geen pijn, en de persoon weet misschien niet dat het er is. Soms ontstaan er pijnlijke zweertjes in de mond, die vaak het eten en drinken hinderen.
Lichen planus tast in 10% van de gevallen de nagels aan. Sommige mensen hebben slechts milde symptomen zoals verkleuring van het nagelbed, dunner worden van de nagels en vorming van nagelruggen. Andere mensen kunnen hun nagels volledig verliezen en littekens krijgen vanaf de nagelriem aan de basis van de nagel (de nagelplooi) tot de huid onder de nagel (het nagelbed). Diagnose
Artsen baseren de diagnose van lichen planus meestal op hoe de uitslag eruit ziet en waar die op het lichaam verschijnt. Maar omdat veel andere aandoeningen op lichen planus kunnen lijken (zoals lupus erythematosus op het lichaam en candidiasis of leukoplakie in de mond), doen artsen meestal een biopsie (onderzoek van weefsel onder een microscoop). Zodra de diagnose is gesteld, kunnen artsen andere levertests en tests op hepatitis-infecties doen. Prognose Mensen met een doorligwond in de mond hebben een licht verhoogd risico op mondkanker, maar de uitslag op de huid wordt niet kankerverwekkend. Mondzweren blijven meestal levenslang aanwezig. Lichen planus in de vagina kan chronisch en moeilijk te behandelen zijn, wat de levenskwaliteit vermindert en littekenvorming kan veroorzaken. Behandeling
Mensen die geen symptomen hebben, hoeven niet behandeld te worden. Geneesmiddelen die lichen planus kunnen veroorzaken, moeten worden vermeden. Lichen Planus in de huid Corticosteroïden kunnen worden geïnjecteerd in de bulten, toegepast op de huid, of genomen via de mond, soms met andere geneesmiddelen, zoals acitretine, griseofulvin, of cyclosporine. Fototherapie (blootstelling aan ultraviolet licht), soms gecombineerd met het gebruik van psoralenen (geneesmiddelen die de huid gevoeliger maken voor de effecten van ultraviolet licht) kan ook nuttig zijn (zie Fototherapie: Ultraviolet licht gebruiken om huidaandoeningen te behandelen). De combinatie van ultraviolet A-licht met psoralenen wordt PUVA (psoralenen plus ultraviolet A) genoemd. Het gebruik van een kleine band ultraviolet B-licht wordt smalband ultraviolet licht B (NBUVB) genoemd. Apremilast is een geneesmiddel dat via de mond wordt ingenomen en dat wordt onderzocht als behandeling voor vrouwen die lichen planus in de vagina hebben. Lichen Planus in de mond Tacrolimuszalf of corticosteroïden mondspoelingen, injecties of pillen kunnen ook helpen tegen mondzweren. Dapsone in de mond of cyclosporine in de mond of als mondspoeling kunnen ook helpen. Bronnen:
|