Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals.
(Zie ook Overzicht van aandoeningen van het borstvlies en de borstholte). Het mediastinum (borstholte) verwijst naar een gebied dat wordt begrensd door het borstbeen (sternum) aan de voorkant, de wervelkolom aan de achterkant, de nek aan de bovenkant en het middenrif aan de onderkant. Het bevat het hart, de thymusklier, enkele lymfeklieren en delen van de luchtpijp (trachea), slokdarm, aorta, schildklier en bijschildklieren. De longen vallen er niet onder. Artsen delen massa's in aan de hand van het deel van het mediastinum waar ze zich ontwikkelen: aan de voorkant (anterieur), in het midden of aan de achterkant (posterieur - zie figuur Bepaling van het mediastinum). Het gebied waarin de massa zich ontwikkelt, kan een aanwijzing zijn voor de oorzaak. Mediastinale massa's kunnen;
Kankerachtige massa's omvatten lymfomen (zowel Hodgkin als non-Hodgkin). Niet-kankerachtige massa's zijn onder andere cysten in het hart en zakvormige zakjes of uitstulpingen die zich ontwikkelen in de wand van een orgaan, zoals de slokdarm (divertikel genoemd) of de aorta (aneurysma genoemd). Door infecties kunnen lymfeklieren in het mediastinum groter worden. Kinderen kunnen aangeboren afwijkingen in het mediastinum hebben (bijvoorbeeld cysten, bloedvatafwijkingen of abnormale ontwikkeling van de slokdarm). Organen kunnen groter worden, zoals wanneer zich een struma vormt in de schildklier. Symptomen De meest voorkomende symptomen bij volwassenen en kinderen zijn pijn op de borst en gewichtsverlies. Sommige massa's veroorzaken koorts. Andere veroorzaken slikproblemen. Bij kinderen veroorzaken mediastinale massa's eerder hoest of kortademigheid omdat de massa op de luchtwegen drukt. Diagnose
Massa's in het mediastinum worden vaak ontdekt wanneer een röntgenfoto van de borstkas wordt gemaakt of wanneer een andere beeldvormende test wordt gedaan om symptomen zoals pijn op de borst, hoesten of ademhalingsmoeilijkheden te evalueren of om een andere reden. Aanvullend onderzoek, meestal computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en biopsie, is nodig om de oorzaak van de massa vast te stellen. Behandeling
De behandeling is afhankelijk van de oorzaak. Als de massa geen kanker is en geen symptomen veroorzaakt, kunnen artsen de persoon regelmatig controleren in plaats van de massa te behandelen. Kanker kan operatief worden verwijderd of met chemotherapie worden behandeld. Een infectie die gezwollen lymfeklieren veroorzaakt, wordt meestal behandeld met antibiotica of schimmelwerende medicijnen. Bronnen:
|