| Slokdarmzakken (Diverticula) | meer spijsvertering |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Slokdarm diverticula zijn abnormale zakjes of zakjes in de slokdarm. In zeldzame gevallen veroorzaken ze slikproblemen en regurgitatie (het uitspugen van voedsel zonder misselijkheid of krachtige samentrekkingen van de buikspieren). |
- de oorzaak hangt af van het type divertikel
- symptomen zijn onder andere spugen en moeite met slikken
- de diagnose wordt gesteld op basis van de resultaten van röntgenfoto's van de bariumslik en vaak van een endoscopie van het bovenlichaam
- indien nodig bestaat de behandeling uit een operatie
De slokdarm (eophagus) is de holle buis die van de keel (farynx) naar de maag loopt (zie ook Overzicht van de slokdarm).
Er zijn verschillende soorten slokdarm diverticula. Elke divertikel heeft een andere oorzaak, maar waarschijnlijk hebben ze allemaal te maken met ongecoördineerd slikken en spierverslapping. Veel van deze diverticula worden in verband gebracht met motiliteitsstoornissen van de slokdarm, zoals slokdarmspasme en achalasie.
Zenker diverticula (faryngeale diverticula)
Een Zenker divertikel wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een incoördinatie tussen de beweging van voedsel uit de mond en het
ontspannen van de cricofaryngeale spier (cricofaryngeale incoördinatie).
Dit divertikel kan zich vullen met voedsel,
dat kan worden uitgespuugd (regurgitatie) wanneer de persoon voorover buigt of gaat liggen.
Deze oprispingen kunnen er ook voor zorgen dat voedsel tijdens de slaap in de longen wordt ingeademd,
wat kan leiden tot een aspiratiepneumonie.
In zeldzame gevallen wordt het zakje groter en veroorzaakt het slikproblemen (dysfagie) en soms een zwelling in de nek.
Midesophageale diverticula (tractie diverticula)
Een midesofageaal divertikel wordt veroorzaakt door een ontsteking in de borstholte buiten de slokdarm die aan de slokdarm trekt of wordt veroorzaakt door slokdarmmotiliteitsstoornissen.
Een divertikel in de slokdarm veroorzaakt zelden klachten, maar de onderliggende motiliteitsstoornis kan dat wel doen.
Epifrene divertikels
Een epiphrenisch divertikel ontstaat net boven het diafragma (de spier die de borst van de buik scheidt) en komt meestal voor in combinatie met een motiliteitsstoornis (zoals achalasie of slokdarmspasme).
Een epiphrenisch divertikel veroorzaakt zelden klachten, maar de onderliggende motiliteitsstoornis kan dat wel doen.
Diagnose
- bariumslik röntgenfoto's
- vaak endoscopie
Artsen diagnosticeren alle soorten slokdarmdiverticula door een bariumsliktest (esophagram) te doen. Bij deze test krijgen mensen barium in een vloeistof voordat er röntgenfoto's worden gemaakt. Het barium schetst de slokdarm, waardoor afwijkingen makkelijker te zien zijn. Soms wordt de bariumslik op video opgenomen, zodat artsen er een opname van hebben.
Artsen doen vaak een endoscopie om de diagnose te bevestigen. Tijdens een endoscopie onderzoeken artsen de slokdarm met behulp van een flexibele buis die endoscoop wordt genoemd.
Behandeling
- meestal geen behandeling
- soms chirurgie
Behandeling van diverticula is meestal niet nodig.
Als de symptomen ernstig zijn of als de zak groot is, kan de zak operatief worden verwijderd.
Diverticula die geassocieerd worden met motiliteitsstoornissen vereisen behandeling van de onderliggende aandoening. Als een Zenker divertikel bijvoorbeeld wordt veroorzaakt door een abnormaal functionerende cricopharyngeale spier, kan een arts de spier doorsnijden (een procedure die myotomie wordt genoemd) bij het verwijderen van het Zenker divertikel.
Bronnen: