De pathogenese (ziekteoorzaak) is vaak onbekend, maar soms is er compressie van de onderste stam van de plexus brachialis (en misschien de subclavische vaten) wanneer deze structuren de thoracale uitmonding passeren onder de scalenaspieren en over de eerste rib, voordat zij de axilla ingaan, maar deze betrokkenheid is onduidelijk. Compressie kan worden veroorzaakt door
Thoracic outlet syndromen komen vaker voor bij vrouwen en ontwikkelen zich meestal tussen de leeftijd van 35 en 55 jaar. Symptomen Zeldzame complicaties van thoracale uitgangscompressiesyndromen zijn onder meer het Raynaud-syndroom gelokaliseerd aan de aangedane arm en distaal gangreen. Diagnose
De diagnose van een thoracic outlet compression syndrome wordt gesuggereerd door de verspreiding van de symptomen. Verschillende manoeuvres worden verondersteld om compressie van vasculaire structuren aan te tonen (bv. door de plexus brachialis te strekken, zoals door de extremiteit te abducteren om hem boven het hoofd te brengen), maar de sensitiviteit en specificiteit zijn slecht. Auscultatie van kneuzingen aan het sleutelbeen of de apex van de axilla of het vinden van een cervicale rib op röntgenfoto's kunnen helpen bij de diagnose. Hoewel angiografie knikken of gedeeltelijke obstructie van axillaire slagaders of aders kan aantonen, is geen van beide bevindingen een onweerlegbaar bewijs van ziekte. Elektrodiagnostisch onderzoek is gerechtvaardigd bij alle patiënten met suggestieve symptomen, en MRI-scan van de plexus brachialis, de cervicale wervelkolom, of beide is meestal ook noodzakelijk. Behandeling
De meeste patiënten met een thoracaal uitgangscompressiesyndroom zonder objectieve neurologische uitval reageren op fysiotherapie, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen en tricyclische antidepressiva in lage dosering. Als compressie van de cervicale ribben of de subclavische slagader wordt vastgesteld, moet een ervaren specialist beslissen of chirurgie noodzakelijk is. Op enkele uitzonderingen na dient chirurgie te worden voorbehouden aan patiënten met significante of progressieve neurovasculaire tekorten die niet reageren op conservatieve behandeling.
Bronnen:
|