Ziekenhuisprocedures en -schema's kunnen desoriënterend zijn. Mensen kunnen bijvoorbeeld 's nachts vaak worden gewekt, waardoor ze niet de nodige slaap krijgen. Ze kunnen zich niet oriënteren in een onbekende, slecht verlichte kamer. De vele onderzoeken en de ingewikkelde apparatuur kunnen overweldigend zijn. Intensive care afdelingen (ICU's) kunnen nog verwarrender zijn. Mensen op de IC zijn alleen, soms zonder ramen of klokken om zich te oriënteren. Het piepen van elektronische monitoren, constant fel licht en frequente onderbrekingen om bloed af te nemen, intraveneuze (IV) slangen te verwisselen of medicijnen te geven kunnen de slaap verstoren. Vermoeide mensen zijn gemakkelijker verward en gedesoriënteerd. Soms is de verwarring zo ernstig dat mensen een soort delirium ontwikkelen dat IC-psychose wordt genoemd. Als mensen tijdens hun verblijf in het ziekenhuis ongewoon verward raken, moeten familieleden dit aan het personeel vertellen, zodat zij niet aannemen dat dit normaal gedrag is. Een delier kan meestal worden genezen als de oorzaak (een stoornis, medicijn of stressvolle situatie) wordt verholpen. In bepaalde situaties kunnen mensen zo verward raken dat ze niet begrijpen waarom ze in het ziekenhuis zijn. Ze kunnen geagiteerd raken en proberen uit bed te komen, intraveneuze (IV) lijnen of andere slangen uit te trekken, of andere dingen doen die zichzelf of anderen kunnen schaden. Ze kunnen de actie van een ander verkeerd interpreteren als een bedreiging en reageren door zelf fysiek bedreigend te worden. In dergelijke gevallen kan de aanwezigheid van een vriend of familielid helpen hen te kalmeren. Soms blijft een ziekenhuismedewerker 24 uur per dag bij mensen om te voorkomen dat ze iets gevaarlijks doen. In zeldzame gevallen worden fysieke beperkingen toegepast of worden kleine doses antipsychotica toegediend totdat mensen niet langer verward zijn. Preventie
Bronnen:
|