Hoe procedurele sedatie en analgesie uit te voeren meer anesthesie Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, professional version.    Lees meer over de Merck Manuals. Wat is Procedurele sedatie en analgesie (sedatie = kalmeren, geruststellen), analgesie = pijnstilling vóór en tijdens de narcose) Procedurele sedatie en analgesie (PSA) is de toediening van een kortwerkend kalmerend-hypnotisch of dissociatief middel, met of zonder pijnstilling, voor patiënten die angstopwekkende en/of pijnlijke procedures ondergaan. Het doel van PSA is om de benodigde sedatie en pijnstilling te geven terwijl ademhalingsdepressie, hypoxie en hypotensie (bloeddruk daling)) geminimaliseerd worden. PSA mag alleen worden uitgevoerd door getraind personeel. Veel instellingen vereisen speciale instructie en certificering voor PSA-verleners, evenals het naleven van procedurele protocollen. Een getrainde waarnemer (dit kan ook de persoon zijn die de PSA medicijnen toedient) is vereist om de patiënt te monitoren (sedatieniveau, luchtweg, beademing, vitale functies, pulsoximetrie en/of capnografie) gedurende de gehele sedatie- en herstelperiode. Ventilatie- en cardiovasculaire apparatuur en getraind personeel moeten onmiddellijk beschikbaar zijn. Als PSA onvoldoende sedatie of analgesie geeft, kan een injecteerbaar verdovingsmiddel (perifeer zenuwblok of lokale infiltratie) worden toegevoegd. Soms kan anesthesie en behandeling in de operatiekamer nodig zijn. Indicaties    pijn en/of angst verlichten die optreedt bij therapeutische of diagnostische procedures* vergemakkelijken van een procedure door de patiënt te ontspannen en de beweging van de patiënt te verminderen geheugenverlies voor een procedure, waardoor de patiënt een mogelijk psychologisch trauma bespaard blijft * Procedures omvatten, maar zijn niet beperkt tot, cardioversie, reductie van gewrichten of fracturen, artrocentese, abcesdrainage, reparatie van rijtwonden, verwijderen van vreemde voorwerpen, lumbaalpunctie, vasculaire toegang en cannulatie. Contra-indicaties    Absolute contra-indicaties dringende behoefte aan behandeling (bijv. hemodynamische instabiliteit) die niet kan wachten op sedatie overgevoeligheid voor een van de geneesmiddelen of voor het toedieningsmiddel* in het bijzonder voor ketamine: Leeftijd < 3 maanden (verhoogd risico op luchtwegcompromittering) bijzonder voor lachgas: Pneumothorax, pneumomediastinum, darmobstructie of intraoculaire gasbel (na vitreoretinale chirurgie), dit zijn plaatsen van luchtophoping waarin lachgas kan expanderen * Allergie voor eieren of soja is niet langer een contra-indicatie voor propofol (de allergenen voor eieren/soja verschillen van de ei-/sojamenstellingen in de propofolformulering). Relatieve contra-indicaties ernstige cardiopulmonale aandoeningen (verhoogd risico op decompensatie door ademhalingsdepressie)** obstructieve slaapapneu† obesitas of anatomische kenmerken (bv. micrognathia, macroglossia, korte nek, aangeboren afwijkingen) die wijzen op moeilijke intubatie† chronische lever- of nierziekte: Sommige geneesmiddelen worden langzaam gemetaboliseerd, wat leidt tot langdurige sedatie patiënten ouder dan 60 jaar (verhoogd risico op decompensatie): PSA medicatie doses moeten vaak worden verlaagd acute intoxicatie met alcohol/sedativa (verhoogd risico op ademhalingscomplicaties): PSA drug doses moeten worden verlaagd chronische stoornis in het gebruik van alcohol of drugs: PSA doses moeten mogelijk worden verhoogd eten of drinken vóór de ingreep: Raadpleeg de instellingsspecifieke protocollen met betrekking tot vasten vóór PSA‡ ** Als een van deze contra-indicaties aanwezig is, raadpleeg dan een anesthesioloog en/of overweeg het gebruik van een geneesmiddel dat de ademhaling niet onderdrukt (bijv. ketamine). Hoewel sommige richtlijnen aanraden om electieve procedurele sedatie een paar uur uit te stellen na inname van heldere vloeistoffen en 8 uur na inname van vaste stoffen, zijn er geen gegevens die de werkzaamheid of noodzaak hiervan aantonen (1). Complicaties    ademhalingsdepressie desaturatie van zuurstof hypotensie (zelden significant bij afwezigheid van gelijktijdige ernstige ziekte of cardiovasculaire problemen) aspiratie (zeldzaam) vooral bij etomidaat: Myoclonus (minimaal en kort, zelden klinisch significant); bijniersuppressie (meestal inconsequent en van voorbijgaande aard) bijzonder bij fentanyl: Borstwandstijfheid (rigid chest syndrome) als gevolg van te snelle IV-push (komt niet vaak voor bij de lage dosis gebruikt voor analgesie) bijzonder bij ketamine: Af en toe laryngospasme of apneu (voorkomen door langzame toediening [> 30 tot 60 seconden]); sympathomimetische effecten (hypertensie, tachycardie, die een risico vormen voor patiënten met ischemische hartziekte of onderliggende hypertensie); bij herstel, braken of opkomende reacties (angst/paniek/hallucinatoire episode), vaker bij volwassenen dan bij kinderen Uitrusting    bewakingsapparatuur (pulsoximeter, capnograaf [end-tidal CO2 monitor], bloeddrukmanchet, hartmonitor) IV-katheters en vloeistof (bijv. 0,9% zoutoplossing) extra zuurstof (met hoge flowcapaciteit) zuigbron en tips apparatuur voor luchtwegbeheer, met name een zakventielmasker (BVM) apparatuur voor cardiopulmonale reanimatie PSA-medicijnen en omkeermiddelen (zie onderstaande voorbeelden) daarnaast, voor toediening van lachgas: Fail-safe gastoedieningsapparatuur (ingebouwde ondergrens van 30% zuurstoftoediening); vraagklepmasker of continu flowmasker; lachgassensor in de omgeving en gasvangerapparaat (voor verwijdering van uitgeademde lachgas uit kamerlucht) PSA-geneesmiddelen Kalmerings- en slaapmiddelen (voornamelijk kalmerend, anxiolytisch en amnestisch): midazolam IV, IM, intranasaal: Kortwerkende sedatie (benzodiazepine); IV aanvang 1 tot 2 minuten, duur 10 tot 40 minuten propofol IV: ultrakorte sedatie, diepe sedatie; aanvang 30 seconden, duur 5 minuten etomidaat IV: ultrakorte sedatie, diepe sedatie; aanvang 5 tot 15 seconden, duur 5 tot 15 minuten De sedatief-hypnotica zijn sterk sederend (met bijbehorende verminderde reactie op pijn), maar ze bieden geen directe analgesie. Ze kunnen alleen worden gegeven als pijnbestrijding niet nodig is. Indien nodig kunnen ze worden aangevuld met opioïde analgesie (bijv. fentanyl) of injecteerbare regionale of lokale anesthesie. Midazolam wordt vaak alleen gebruikt om een milde sedatie (anxiolyse) te geven vóór pijnloze of licht pijnlijke procedures. Het heeft een krachtig amnestisch effect. Propofol en etomidaat zorgen voor een snelle, diepe sedatie die nuttig is voor snelle, pijnlijke procedures (bijv. cardioversie of gewrichtsvermindering); hun korte duur kan ook helpen om het risico van accumulatie te verminderen die toxische medicijnniveaus bereiken als gevolg van herhaalde dosering tijdens langere procedures. Van propofol kan worden verwacht dat het hypotensie veroorzaakt die gewoonlijk kortdurend is en gemakkelijk kan worden behandeld. Etomidaat verlaagt noch verhoogt de bloeddruk of polsslag. Het kan worden overwogen bij patiënten met hypotensie en bij patiënten met hart- en vaatziekten (d.w.z. patiënten die risico lopen op decompensatie door veranderingen in pols en bloeddruk). Opioïden (voornamelijk pijnstillend): fentanyl IV: Kortwerkende analgesie; aanvang 2 tot 3 minuten, duur 30 tot 60 minuten Opioïden veroorzaken analgesie maar ook sedatie. Bij PSA wordt opioïde analgesie meestal gebruikt als aanvulling op een kalmerend middel wanneer analgesie nodig is, wat het risico op ademhalingsdepressie verhoogt. Fentanyl wordt vaak gebruikt in combinatie met midazolam; voor elk middel is een omkeermiddel (naloxon en flumazenil) beschikbaar. Er kan worden gekozen voor een langer werkend opioïd zoals morfine als de pijn van de patiënt waarschijnlijk na de procedure aanhoudt (bijvoorbeeld bij bepaalde fracturen of andere aanhoudend pijnlijke verwondingen). Dissociatief middel (voornamelijk pijnstillend en amnestisch): ketamine IV, IM, intranasaal: Dissociatieve sedatie; intraveneus begin < 1 minuut, duur 10 tot 20 minuten *Lage dosering (sub-dissociatieve) ketamine (bijv. 0,1 tot 0,2 mg/kg) biedt aanzienlijke analgesie zonder dissociatie te veroorzaken; het kan worden gebruikt om opioïde analgesie aan te vullen (waardoor bijvoorbeeld kleinere fentanyl doses mogelijk zijn). Ketamine veroorzaakt een dissociatieve toestand (trance-achtige geest-lichaamsdissociatie) die pijnstilling, sedatie en amnesie geeft, maar veroorzaakt geen ademhalingsdepressie of vermindert de bovenste luchtwegtonus of beschermende reflexen en kan een eerste keuze zijn voor patiënten met een risico op aspiratie. Ketamine veroorzaakt bovendien geen hypotensie, maar verhoogt de pols en bloeddruk in bescheiden mate. Ketamine kan alleen of met een kalmerend middel worden gegeven. Bij PSA-doses* mag ketamine echter niet worden aangevuld met een ander pijnstillend middel. Lachgas (voornamelijk anxiolyse): lachgas (30% tot 50%) in zuurstof: Kortwerkende anxiolyse; begin en einde elk < 5 minuten Lachgas biedt uitstekende anxiolyse maar slechts lichte amnesie en analgesie. Het wordt gewoonlijk niet alleen gebruikt voor analgesie, maar kan worden gegeven met (of als aanvulling op) een pijnstiller, kalmeringsmiddel of zenuwblokkade. Het is vooral nuttig voor kinderen omdat er geen intraveneuze katheterisatie nodig is. Bij kinderen kan het de voorkeur hebben boven midazolam of ketamine. Bij de lage doses die gebruikt worden voor PSA is het veilig. Omkeermiddelen: flumazenil (0,1 mg/mL-benzodiazepine-antagonist) naloxon (opioïde antagonist) Aanvullende overwegingen    gradaties van sedatief-hypnotische sedatie worden gedefinieerd als: anxiolyse (minimale sedatie): Bewustzijn en interactiviteit blijven behouden; coördinatie en cognitie kunnen aangetast zijn matige sedatie: Bewustzijn is verminderd; reactie op verbale verzoeken of aanraking blijft behouden diepe sedatie: Bewustzijn is gedeprimeerd; opwekken is moeilijk en kan herhaalde verbale of pijnlijke stimuli vereisen; luchtwegdoorgankelijkheid kan afnemen; spontane ademhaling kan vertragen algehele anesthesie: De patiënt is bewusteloos en reageert niet op prikkels; ademhalingsdepressie of aantasting van de luchtwegen komt vaak voor; cardiovasculaire aandoeningen kunnen optreden. Algehele anesthesie wordt niet verwacht bij PSA; PSA zorgverleners moeten echter in staat zijn om algehele anesthesie om te keren en indien nodig cardiopulmonaire ondersteuning te bieden dissociatieve sedatie (uniek voor ketamine; verschillend van sedatief-hypnotische sedatie): analgesie en amnesie, behoud van spontane ademhaling, luchtwegreflexen en cardiopulmonale functie capnografie is een gevoeligere indicator van ademhalingsdepressie dan oximetrie en blijft, in tegenstelling tot oximetrie, een betrouwbare indicator wanneer aanvullende zuurstof wordt toegediend ademdepressie komt het meest voor aan het begin van de sedatie en tijdens de herstelperiode na de sedatie. Beademing met een beademingszak volstaat meestal voor tijdelijke ondersteuning van de ademhaling. Luchtwegpositionering en neus- of orale luchtwegen kunnen nodig zijn om de luchtweg open te houden, vooral als patiënten geen kokhalsreflex hebben tijdens PSA moet rekening worden gehouden met hypotensie. IV-vloeistoffen (bijv. 0,9% zoutoplossing) kunnen procedurele hypotensie meestal corrigeren. Bij patiënten met een lage bloeddruk voorafgaand aan PSA, overweeg een hemodynamisch neutraal of ondersteunend alternatief (bijv. etomidaat of ketamine) zwangere of mogelijk zwangere personeelsleden moeten worden uitgesloten van omgevingen waarin lachgas wordt gebruikt omdat lachgas teratogeen is Positionering    leg de patiënt liggend of op de rug. Het hoofd en de schouders van de patiënt moeten bloot liggen (om de ademhaling te kunnen observeren) en gemakkelijk bereikbaar zijn (om indien nodig onmiddellijke beademingshulp mogelijk te maken) Stap-voor-stap beschrijving van de procedure    PSA moet worden uitgevoerd, in overeenstemming met de richtlijnen van de instelling, door een clinicus of dienst die bedreven is in de procedure en die beschikt over apparatuur en getraind personeel om noodhulp te bieden op het gebied van luchtweg en beademing. Voorbereidende taken selecteer een PSA strategie: Een beslissing om PSA te doen en de selectie van te gebruiken PSA-medicijnen (inclusief alternatieve of aanvullende medicijnen) moet rekening houden met factoren zoals klinische noodzaak, risicofactoren van de patiënt voor complicaties en moeilijke intubatie, en de geschiktheid van de training van de zorgverlener en bekendheid met PSA-medicijnen zorg dat er naast PSA-medicijnen ook omkeermiddelen beschikbaar zijn zorg voor de beschikbaarheid van een reanimatiekar in de buurt, luchtwegafzuiging en reddingsluchtwegapparatuur zorg voor een zakventielmasker en zuurstoflijn om indien nodig onmiddellijk zuurstof te kunnen toedienen bevestig bewakingsapparatuur aan de patiënt en controleer of deze goed werkt zorg voor intraveneuze toegang. Overweeg om een grote ader (bijv. antecubitale ader) af te tappen als propofol of etomidaat wordt gebruikt voor sedatie, om de pijn van deze injecties te verminderen aanbevolen: Begin met een langzame IV infusie (bijv. 0,9% zoutoplossing bij 30 ml/uur) om te zorgen voor IV patency en daardoor in staat te zijn om onmiddellijke bloeddrukondersteuning te bieden, indien nodig voordat PSA-medicijnen worden toegediend, moeten de vitale functies van de patiënt, de hartslag en het hartritme, de mentale status (bewustzijnsniveau) en de kwaliteit van de ademhaling en beademing worden vastgesteld Monitoren van de patiënt Bewaak de patiënt tijdens de PSA om de veiligheid van de PSA te garanderen (afwezigheid van ademhalingsdepressie of cardiovasculaire risico-s) en de effectiviteit (verlichting van pijn en angst): ademhaling: Beoordeel voortdurend de staat van spontane ademhaling. Veranderingen in de snelheid, diepte of het geluid van de ademhaling kunnen voorafgaan aan andere tekenen van ademhalingsdepressie end-tidal CO2 (capnografie) en O2 saturatie (pulsoximetrie): Blijf alert op hypoventilatie. Veranderingen in end-tidal CO2 treden vrijwel gelijktijdig op met geneesmiddelgeïnduceerde hypoventilatie en gaan vooraf aan hypoxie.br>respiratoire depressie als gevolg van kortwerkende PSA-medicijnen lost gewoonlijk snel op (als de medicijnen uitgewerkt zijn). als hypoventilatie of apneu optreedt, geef dan zo nodig extra zuurstof, herpositioneer de luchtweg, neus- en mondluchtwegen en beademing met een beademingszak. Zorg zo nodig voor verbale en tactiele stimulatie van de patiënt. Ga zo nodig door met beademing met een beademingsmasker en gebruik de juiste omkeermiddelen. Meer geavanceerde ademhalingsondersteuning is zelden nodig bloeddruk, hartslag, hartritme: Controleer regelmatig de hemodynamiek. Voorbijgaande hypotensie kan optreden, maar andere cardiovasculaire voorvallen zijn zeldzaam. als er sprake is van procedurele hypotensie, infuusvloeistof toedienen om de bloeddruk te ondersteunen reactie van de patiënt op verbale en tactiele stimuli: Controleer regelmatig de reactie van de patiënt, die voornamelijk wordt gebruikt om undersedatie (onvoldoende verlichting van pijn en angst) te detecteren, niet om oversedatie te bepalen (wat efficiënter wordt herkend als ademhalingsdepressie). controleer de responsiviteit van de patiënt niet te vaak of te agressief, omdat dit een effectieve sedatie onnodig kan verstoren en mogelijk een extra titratie van medicijnen tot gevolg kan hebben. Als de patiënt rustig en pijnvrij is, vertrouw dan op het monitoren van ademhaling, ventilatie, oxygenatie en hemodynamica om de veiligheid van de patiënt tijdens PSA te garanderen Blijf de patiënt monitoren totdat de patiënt volledig hersteld is van de sedatie. PSA met midazolam Om oversedatie te voorkomen, moet na een dosis midazolam altijd ten minste 2 minuten worden gewacht voordat nog een dosis midazolam of een ander PSA-medicijn wordt toegediend. IV midazolam: Titreer als volgt op de respons van de patiënt (sedatie): initiële dosis: 0,5 tot 2 mg IV over = 2 minuten; latere doses (na 2 tot 5 minuten): 0,5 tot 2 mg IV doses over = 2 minuten<; maximale dosis: 2,5 mg/dosis en 5 mg cumulatieve IV-dosis (1,5 mg en 3,5 mg voor patiënten = 60 jaar) intramusculaire midazolam: 5 mg IM (0,1 tot 0,15 mg/kg bij kinderen). Niet snel titreren intranasaal midazolam: voor kinderen, 0,2 tot 0,5 mg/kg intranasaal. Niet snel titreren PSA bij gebruik van midazolam en fentanyl Gebruik bij gelijktijdig gebruik kleinere doses van elk geneesmiddel dan bij afzonderlijk gebruik en titreer voorzichtig om ademhalingsdepressie te voorkomen. Wacht altijd minstens 2 minuten na een dosis midazolam voordat u een ander PSA-medicijn geeft. Een strategie is om eerst midazolam te geven bij procedures die voornamelijk angst oproepen en eerst fentanyl bij meer pijnlijke procedures. IV midazolam: Titreer als volgt op de respons van de patiënt (lichte sedatie): initiële dosis: 0,02 tot 0,1 mg/kg IV gedurende = 2 minuten; latere doses (na 3 tot 5 minuten): 0,005 tot 0,025 mg/kg IV over = 2 minuten; maximale dosis: 2,5 mg/dosis en 5 mg cumulatieve dosis (1,5 mg en 3,5 mg voor patiënten = 60 jaar) IV fentanyl: Titreer als volgt op de respons van de patiënt (analgesie): initiële dosis: 50 tot 100 mcg (of 1 mcg/kg) IV; latere doses: Mag 50 mcg IV dosis elke 3 minuten herhalen indien nodig; maximale dosis: Wees uiterst voorzichtig bij het overschrijden van 0,5 mcg/kg/dosis indien toegediend met andere sedativa (bijv. midazolam, propofol) aangezien de combinatie ademhalingsdepressie kan veroorzaken PSA met propofol vermijd propofol bij hypotensieve patiënten geef extra zuurstof (bijv. nasale zuurstof met 2 tot 4 liter per minuut) IV propofol: Titreer de dosis als volgt naar gelang de respons van de patiënt (diepe sedatie): initiële dosis: 0,5 tot 1,0 mg/kg IV (1,0 tot 2,0 mg/kg voor kinderen); latere doses (na 1 tot 3 minuten): 0,25 tot 0,5 mg/kg IV om de 1 tot 3 minuten; voor zwaarlijvige en oudere patiënten beginnen met lagere doses. Voor verder gezonde volwassenen begint u met de hogere doses PSA met etomidaat IV etomidaat: Titreer de dosis als volgt naar gelang de respons van de patiënt (diepe sedatie): initiële dosis: 0,1 tot 0,15 mg/kg IV; latere doses: 0,05 mg/kg IV om de 3 tot 5 minuten PSA met ketamine Praat voor en tijdens de initiële dosis ketamine met de patiënt over een gelukkig of vreugdevol onderwerp (bijv. een favoriete persoon, plaats of activiteit). Dit kan onaangename verschijningsverschijnselen (verwarring, angst, paniek) na ketamine PSA verminderen. IV ketamine: Geef doses over 30 tot 60 seconden en titreer als volgt op de respons van de patiënt (sedatie): initiële dosis: 1 tot 1,5 mg/kg IV (1 tot 2 mg/kg voor kinderen) gedurende 1 tot 2 minuten; latere doses (na 10 minuten): 0,5 tot 0,75 mg/kg IV (0,5 tot 1 mg/kg voor kinderen); gebruik lagere doses (0,25 tot 0,5 mg/kg) afhankelijk van de klinische status van de patiënt (bijv. oudere leeftijd) of andere sedatie; houd er echter rekening mee dat patiënten een gedeeltelijke dissociatie en angst kunnen ervaren die soms ernstig is bij doses van 0,5 tot 1 mg/kg intramusculaire ketamine (voor kinderen): initiële dosis: 4 tot 5 mg/kg IM; latere doses 2 tot 2,5 mg IM om de 10 minuten intranasale ketamine (voor kinderen): 2 tot 10 mg/kg intranasaal. Niet snel titreren PSA met lachgasinhalatie Een getraind persoon is vereist om lachgasinhalatie toe te dienen of er toezicht op te houden. assembleer gasafgifte- en afvoersystemen: Kies een vraaggestuurd masker voor een meewerkende volwassene of kind >5 jaar of een masker met continue stroom voor patiënten van 2 tot 5 jaar of die niet kunnen meewerken geef gedurende 2 minuten 100% zuurstof schakel dan over op een lachgas/zuurstofmengsel (bv. 40% N2O [N2O 4 L/m en O2 6 L/m]) coöperatieve patiënt (zelf toegediende N2O): Instrueer de patiënt om het masker voor het gezicht te houden (zonder het vast te binden) en normaal te ademen. Als de patiënt slaperig wordt, valt het masker van het gezicht af, ademt de patiënt kamerlucht in en stopt de gasstroom uit het vraaggestuurd ventielmasker. Als de patiënt weer wakker is of pijn heeft, vertel hem of haar dan om weer door het masker te ademen niet meewerkende patiënt/kind (toediening van N2O onder nauwlettend toezicht): Plaats een masker met continue stroom over de neus en mond van de patiënt en observeer voortdurend de ademhaling en het sedatieniveau van de patiënt titreer het gasmengsel voor een milde sedatie met normale ademhaling. Langdurige toediening van N2O met concentraties > 50% is meestal niet nodig wanneer een milde sedatie is bereikt, voeg dan een pijnstiller, kalmerend middel of zenuwblokkade toe voor pijnbeheersing geef na afloop van de procedure gedurende 5 minuten of langer 100% O2 om diffusiehypoxie tijdens het herstel te voorkomen Nazorg    geef geen flumazenil of naloxon om het herstel na midazolam of fentanyl te versnellen, tenzij reanimatie nodig is blijf patiënten nauwlettend observeren totdat ze weer normaal wakker zijn ontsla volwassen patiënten pas als ze zelfstandig kunnen lopen ontsla kinderen pas als ze zelfstandig kunnen zitten en op een leeftijdsadequaat niveau kunnen spreken ontsla patiënten onder begeleiding van een volwassene die de patiënt blijft observeren op complicaties na de slaap (bijv. misselijkheid en braken, duizeligheid, duizeligheid) laat patiënten niet zelf naar huis rijden instrueer patiënten om hun activiteiten te beperken gedurende 12 uur na PSA (bijv. niet autorijden, geen alcohol of belangrijke beslissingen nemen; alleen lichte maaltijden) Waarschuwingen en veelgemaakte fouten    zorg ervoor dat er een speciale waarnemer wordt aangewezen (bijv. een goed opgeleide verpleegkundige, ademhalingstherapeut) wiens primaire verantwoordelijkheid het is om de patiënt tijdens de PSA te monitoren. De medewerker die de procedure voor de patiënt uitvoert, mag niet de aangewezen waarnemer zijn zorg dat er aan het bed luchtwegapparatuur beschikbaar is. Een zak-ventiel-masker (BVM) is meestal voldoende voor tijdelijke beademingsondersteuning overweeg om aanvullende zuurstof te vermijden als capnografie niet beschikbaar is; aanvullende zuurstof verlicht hypoxemie tijdens ademhalingsdepressie, wat detectie van ademhalingsdepressie door pulsoximetrie bemoeilijkt blijf de patiënt monitoren tijdens de herstelperiode na PSA omdat ademhalingsdepressie, als deze optreedt, vaak snel optreedt nadat de procedure is voltooid en de pijn is verdwenen Tips en trics    houd je aan de vastgestelde toedieningssnelheden van medicijnen; te langzame toediening van kortwerkende medicijnen komt vaak voor, kan het begin van effectieve sedatie vertragen en riskeert overmatige accumulatie van medicijnen voor de volgende dosering van een geneesmiddel hebben frequente kleinere doses de voorkeur boven minder frequente grotere doses om een stabiele sedatietoestand te handhaven omdat het gecombineerde gebruik van ketamine en propofol ("ketofol") hetzelfde risico heeft op ongewenste ademhalingsgebeurtenissen die interventie vereisen als propofol (2) en het gebruik complexer is, heeft ketofol geen voordeel ten opzichte van propofol; ketofol wordt daarom niet langer aanbevolen voor routinematig gebruik Bronnen: Merck Manual, professional version Laatste wijziging: 06 juli 2023 Copyright afbeeldingen    Disclaimer    Zoeken   Einde van de pagina