| Onderarm breuk | meer verwonding en vergiftiging |
| Radiusfractuur = spaakbeen; Ulnafractuur = ellepijp | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Bij onderarmfracturen is het midden van een of beide botten van de onderarm [radius (=spaakbeen) en ulna (=ellepijp)] betrokken. |
- fracturen van de middelste onderarm zijn meestal het gevolg van een directe impact tijdens contactsporten, valpartijen of verdedigingsacties tijdens een aanval.
- de gebroken onderarm is pijnlijk, gezwollen, gevoelig en soms vervormd.
- artsen kunnen deze breuken op röntgenfoto's vaststellen.
- vaak kunnen de botfragmenten door manipulatie weer op hun plaats worden gezet (verkleind) en vervolgens op hun plaats worden gehouden door een spalk of gips, maar soms is een operatie nodig.
Meestal is een van de botten (spaakbeen of ellepijp) in de onderarm gebroken door een directe klap. Artsen kunnen de stukken meestal weer op hun plaats zetten en de botten op hun plaats houden met een spalk of gips om te genezen. In zeldzame gevallen is één bot gebroken en is het andere bot ook ontwricht bij de elleboog of pols. De combinatie van een breuk en dislocatie vereist meestal een operatie.
Fracturen aan de onderkant van de onderarmbeenderen worden beschouwd als polsfracturen en fracturen aan de bovenkant van de grotere onderarmbeenderen, die deel uitmaken van het ellebooggewricht, worden beschouwd als bovenarmfracturen.
Symptomen
De gebroken onderarm is pijnlijk en gezwollen. Er kunnen ook blauwe plekken zijn. Het bewegen van de onderarm is meestal pijnlijk, inclusief het strekken van de pols of elleboog.
Diagnose
(Zie ook Diagnose van breuken.)
Als mensen denken dat ze hun onderarm hebben gebroken, moeten ze zo snel mogelijk naar een arts gaan.
Hoewel artsen onderarmfracturen meestal kunnen identificeren op basis van een lichamelijk onderzoek, omvat de diagnose röntgenfoto's die worden gemaakt om de locatie van de breuk vast te stellen en de omvang van het letsel te bepalen.
Behandeling
- aanbrengen van de gebroken botten, met of zonder operatie
- een spalk of gips
De gebroken stukken worden opnieuw uitgelijnd of op hun plaats gezet (reductie genoemd). Afhankelijk van het type breuk kan een reductie wel of niet operatief zijn. Als het mogelijk is, zetten artsen de stukjes bot weer op hun plaats zonder te opereren.
Bij een eenvoudige breuk, als de botten weer op hun plaats worden gezet zonder dat een operatie nodig is, wordt een spalk gebruikt om de botten op hun plaats te houden. De persoon wordt dan doorverwezen naar een orthopedisch chirurg voor follow-up om te controleren of het bot goed geneest. Meestal wordt de spalk verwijderd en wordt er gips aangebracht. Het gips wordt ongeveer 4 tot 6 weken gedragen.
Voor meer gecompliceerde fracturen is een operatie nodig, meestal een open reductie en interne fixatie (ORIF). Bij ORIF worden de gebroken botten weer op hun plaats gezet en op hun plaats gehouden met een combinatie van metalen draden, pennen, schroeven, staven en/of platen. Na de operatie wordt de onderarm ongeveer 6 weken in een spalk gezet.
Bronnen: