| Schoolvermijding | meer kinderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Schoolvermijding is een stoornis bij schoolgaande kinderen die vanwege angst, depressie of sociale factoren vermijden naar school te gaan omdat aanwezigheid stress veroorzaakt. |
- sommige psychologische en sociale factoren kunnen schoolvermijding veroorzaken.
- kinderen kunnen doen alsof ze ziek zijn en smoesjes verzinnen om niet naar school te hoeven.
- om ervoor te zorgen dat kinderen weer regelmatig naar school gaan, is een open communicatie tussen het kind, de ouders en het schoolpersoneel aan te raden.
- soms kan psychologische therapie nodig zijn.
Schoolvermijding komt voor bij ongeveer 5% van alle kinderen in de schoolgaande leeftijd en treft meisjes en jongens in gelijke mate. Het komt meestal voor tussen de leeftijd van 5 en 11 jaar.
De oorzaak van schoolvermijding is vaak onduidelijk, maar psychologische factoren (zoals stress, angst en depressie - zie ook Overzicht Geestelijke Gezondheidsstoornissen bij Kinderen) en sociale factoren (zoals geen vrienden hebben, zich afgewezen voelen door leeftijdsgenoten of gepest worden) kunnen eraan bijdragen. Als schoolvermijding zodanig escaleert dat een kind veel van school mist, kan dit een teken zijn van een ernstiger probleem zoals een depressiestoornis of een of meer angststoornissen, met name sociale angststoornis, verlatingsangstststoornis en/of paniekstoornis. Deze andere stoornissen verschillen van schoolvermijding doordat ze ook problemen veroorzaken die niets met school te maken hebben.
Gevoelige kinderen kunnen angstig reageren op strengheid of terechtwijzingen van de leerkracht. Jongere kinderen doen vaak alsof ze ziek zijn of verzinnen andere smoesjes om niet naar school te hoeven.
Kinderen kunnen klagen over buikpijn, misselijkheid of andere symptomen die thuisblijven rechtvaardigen. Sommige kinderen weigeren rechtstreeks naar school te gaan. Een andere mogelijkheid is dat kinderen zonder problemen naar school gaan, maar tijdens de schooldag angstig worden of verschillende symptomen ontwikkelen en vaak regelmatig naar de verpleegafdeling gaan. Dit gedrag is anders dan dat van adolescenten, die kunnen besluiten om niet naar school te gaan (spijbelen genoemd). Kinderen die vaak spijbelen hebben vaak een gedragsstoornis.
Bij kinderen die geen ernstige psychische stoornis hebben, is schoolvermijding meestal het gevolg van:
- slechte schoolprestaties
- moeilijkheden in het gezin
- moeilijkheden met leeftijdsgenoten
De meeste kinderen herstellen van schoolvermijding, maar sommigen ontwikkelen het opnieuw na een echte ziekte of vakantie.
Thuisonderwijs is meestal geen oplossing. Kinderen met schoolvermijding moeten onmiddellijk terug naar school, zodat ze geen achterstand oplopen met hun schoolwerk. Als de schoolvermijding zo intens is dat het de activiteiten van het kind belemmert en als het kind niet reageert op eenvoudige geruststelling door ouders of leerkrachten, kan het nodig zijn om het kind te laten onderzoeken door een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
(Zie ook Overzicht Gedragsproblemen bij Kinderen.)
Behandeling
- communicatie met schoolpersoneel
- aanwezigheid op school
- soms therapie
Behandeling van schoolvermijding moet bestaan uit communicatie tussen ouders en schoolpersoneel, regelmatig naar school gaan en soms therapie waarbij het gezin en het kind samen met een professional uit de geestelijke gezondheidszorg zijn betrokken.
Therapie omvat behandeling van onderliggende stoornissen, aanpassing van het schoolcurriculum voor kinderen met een leerstoornis of andere speciale onderwijsbehoeften en gedragstechnieken om met de stress op school om te gaan.
Bronnen: