| Overzicht van sociale problemen die kinderen treffen | meer kinderen |
|
Meer: Sociale problemen bij kinderen en hun families: |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
Naarmate kinderen groeien en zich ontwikkelen, zullen ze zowel positieve ervaringen als uitdagingen tegenkomen. Sommige van deze uitdagingen zijn klein, maar andere kunnen aanzienlijke stress veroorzaken. Om te kunnen floreren, moet een kind consistente en voortdurende zorg ervaren van een liefdevolle, verzorgende verzorger, of die persoon nu een ouder of een andere verzorger is. De veiligheid en steun die zo'n volwassene kan bieden, geeft een kind het zelfvertrouwen en de veerkracht om effectief met stress om te gaan.
Interacties met mensen buiten het thuisfront helpen kinderen emotioneel en sociaal te rijpen. Deze interacties vinden meestal plaats met naaste familieleden, vrienden, buren, mensen op kinderopvanglocaties, scholen, gebedshuizen, sportteams of andere activiteiten. Door om te gaan met de kleine spanningen en conflicten die inherent zijn aan deze interacties, verwerven kinderen geleidelijk de vaardigheden om met grotere stressoren om te gaan. Kinderen leren ook door te kijken hoe de volwassenen in hun leven met stress omgaan.
Net als volwassenen worden kinderen beïnvloed door gebeurtenissen die zich buiten hun eigen huis of gemeenschap afspelen. Zo worden schietpartijen op scholen en andere plaatsen of evenementen breed uitgemeten in allerlei media. Zelfs als volwassenen proberen kinderen te beschermen tegen deze gebeurtenissen, worden de meeste kinderen zich ervan bewust wanneer ze plaatsvinden. Vooral schietpartijen op scholen krijgen veel aandacht in traditionele media, zoals televisie, radio en kranten; digitale media, zoals nieuws- en discussiewebsites; en sociale media. Hoe ouder het kind, hoe meer toegang het doorgaans heeft tot informatie over deze gebeurtenissen. Bovendien worden verslagen van politieke meningsverschillen over controversiële kwesties door sommige mediabronnen verspreid met extreem agressieve en polariserende taal of expliciete of gewelddadige beelden. Dit kan voor iedereen angst oproepen, maar het kan bijzonder stressvol zijn voor kinderen. Ouders kunnen hun kind mogelijk niet helpen met deze stress om te gaan of de impact ervan te beperken, omdat ze misschien niet eens weten wat hun kind buiten het gezin heeft gehoord.
Naarmate kinderen opgroeien tot adolescenten en jongvolwassenen, ontwikkelen ze hun eigen gevoel van onafhankelijkheid ten aanzien van meningen, overtuigingen en handelingen. Ouders, samen met scholen, gemeenschaps- en religieuze instellingen, worden vaak ingezet om de opvoeding van kinderen te sturen en hen te helpen hun overtuigingen te ontwikkelen. De gedachten en overtuigingen van kinderen worden ook gevormd door invloeden van buitenaf. Sociale media zijn een van de belangrijkste invloeden en de bron van veel nieuws en informatie waaraan kinderen worden blootgesteld. Ze kunnen toegang hebben tot informatie, maar ook tot misinformatie via smartphones, tablets, laptops, smartwatches en andere mobiele apparaten. Ouders en verzorgers zijn zich vaak niet bewust van de informatiebronnen waaraan hun kinderen worden blootgesteld en hebben vaak niet de mogelijkheid om deze belangrijke invloeden te beheersen. De meeste kinderen kunnen gemakkelijk toegang krijgen tot informatie die onjuist, ongepast of in strijd is met ouderlijke waarden.
Het is essentieel dat ouders en verzorgers op de hoogte zijn van alle bronnen waaruit hun kinderen informatie ontvangen. Dit bewustzijn kan het beste worden bereikt door open gesprekken met kinderen te voeren, online activiteiten door ouders te monitoren en, indien nodig, de toegang tot ongepaste content te beperken.
Bepaalde ingrijpende gebeurtenissen die de gezinsstructuur of -routine verstoren, zoals ziekte en een scheiding, kunnen een uitdaging vormen voor het vermogen van een kind om normale activiteiten uit te voeren. Deze gebeurtenissen kunnen ook de emotionele en sociale ontwikkeling van het kind verstoren. Een chronische ziekte kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat een kind niet kan deelnemen aan activiteiten en ook de schoolprestaties negatief beïnvloeden.
Gebeurtenissen die een kind treffen, kunnen ook negatieve gevolgen hebben voor mensen in de omgeving van het kind. De zorg voor een ziek kind of een kind met ernstige gedragsproblemen is stressvol voor verzorgers en iedereen die deel uitmaakt van het leven van het kind. De gevolgen van dergelijke stress variëren afhankelijk van de aard en ernst van de ziekte of het gedragsprobleem en van de emotionele en andere middelen en ondersteuning die het gezin tot zijn beschikking heeft.
Met kinderen praten over moeilijke onderwerpen
Veel gebeurtenissen in het leven, waaronder ziekte of het overlijden van een naaste (zie Overlijden van een familielid of geliefde), een scheiding en pesten, zijn beangstigend of onaangenaam voor kinderen. Zelfs gebeurtenissen die het kind niet direct raken, zoals natuurrampen, oorlog of terrorisme, kunnen angst veroorzaken. Angsten over al deze onderwerpen, rationeel of irrationeel, kunnen een kind bezighouden. Ouders vermijden het soms om angstwekkende gebeurtenissen, zoals een schietpartij op een school in een andere buurt, met hun kind te bespreken, in de hoop dat hun kind zich er niet van bewust is. Het is misschien beter voor ouders om ervan uit te gaan dat hun kind zich bewust is van de gebeurtenis en voorzichtig de mate waarin het kind de gebeurtenis begrijpt en er angstig over is te verkennen. Het is het beste voor het kind om een ??angstwekkende gebeurtenis met een ouder te bespreken, of er in ieder geval over te leren.
Kinderen vinden het vaak moeilijk om over onaangename onderwerpen te praten. Een open gesprek kan het kind echter helpen om met moeilijke of gênante onderwerpen om te gaan en irrationele angsten te verdrijven. Een kind moet weten dat angst normaal is en dat angstige gevoelens meestal na verloop van tijd afnemen. Ouders die al van jongs af aan regelmatig moeilijke onderwerpen met hun kinderen bespreken, merken vaak dat hun kinderen meer openstaan ??voor gesprekken over de complexe problemen waarmee ze als adolescenten te maken krijgen.
Ouders moeten moeilijke onderwerpen bespreken in een rustig moment, op een veilige en comfortabele plek, en wanneer het kind geïnteresseerd is. Ouders moeten kalm blijven, feitelijke informatie presenteren en het kind onverdeelde aandacht geven. Door te reageren op wat het kind zegt met zinnen zoals "Ik begrijp het" of met een zacht knikje, moedigt u het kind aan om zich aan een ouder toe te vertrouwen. Terugblikken op wat het kind zegt, is ook bemoedigend. Als een kind bijvoorbeeld boos is over een scheiding, kan een ouder zeggen: "Dus de scheiding maakt je boos?" of "Vertel daar eens meer over." Vragen hoe het kind zich voelt, kan ook aanzetten tot het bespreken van gevoelige emoties of angsten, bijvoorbeeld angst om in de steek gelaten te worden door de ouder die niet de voogdij heeft tijdens een scheiding of schuldgevoelens over het veroorzaken van de scheiding.
Door over hun eigen gevoelens te praten, moedigen ouders kinderen aan om hun angsten en zorgen te erkennen. Over een scheiding kan een ouder bijvoorbeeld zeggen: "Ik ben ook verdrietig over de scheiding. Maar ik weet ook dat het het juiste is om te doen. Ook al kunnen we niet meer samenwonen, we zullen altijd van je houden en voor je zorgen." Zo kunnen ouders hun eigen gevoelens bespreken, je geruststellen en uitleggen dat een scheiding de juiste keuze voor hen is. Veel kinderen, vooral jongere kinderen, moeten dezelfde boodschap herhaaldelijk horen. Ouders mogen de waarde van de geruststelling die deze boodschappen bieden niet onderschatten.
Een ouder kan ook een lastig aspect van het gedrag van het kind zelf moeten aanpakken. Een ouder die bijvoorbeeld vermoedt dat het kind of de adolescent drugs of alcohol gebruikt, moet de kwestie rechtstreeks met het kind bespreken. Een ouder zou kunnen zeggen: "Ik maak me zorgen dat je drugs gebruikt. Ik voel me zo omdat..." Het is belangrijk dat de ouder op een duidelijke en kalme manier spreekt, waarbij hij zowel de zorgen over het gedrag van het kind als zijn steun en liefde uitspreekt. Nadat de zorgen van de ouder zijn geuit, moet het kind de gelegenheid krijgen om te spreken. Het kind en de ouder moeten een actieplan opstellen, dat mogelijk een afspraak met een kinderarts of een therapeut omvat.
Recente wereldwijde gebeurtenissen hebben het belang van gesprekken met het gezin benadrukt. De COVID-19-pandemie was bijvoorbeeld niet alleen een discussie over gezondheid, maar was ook het middelpunt van tegengestelde meningen binnen sommige gezinnen, politieke debatten en uitingen van botsende waarden en overtuigingen in de media. De COVID-19-pandemie had een impact op iedereen, inclusief kinderen, en ouders moeten mogelijk een veelheid aan COVID-gerelateerde kwesties met hun kinderen blijven bespreken.
Evenzo spelen maatschappelijke kwesties, zoals seksuele geaardheid en gender, reproductieve rechten, racisme en andere vormen van haatzaaiende uitlatingen of acties, middelenmisbruik en beperkingen op wat wel en niet op school mag worden onderwezen, een prominente rol in het nationale en lokale nieuws in de Verenigde Staten en vele andere landen. Controversiële kwesties kunnen een directe impact hebben op kinderen. Kinderen die voorheen onbewust leken van veel van deze kwesties, kunnen nu verward en ongemakkelijk raken door de discussies die om hen heen plaatsvinden. Ouders moeten zich ervan bewust zijn dat, ongeacht hoe ze zelf over deze kwesties denken, dergelijke discussies angst kunnen oproepen bij hun kinderen. Ouders moeten er rekening mee houden dat hun kinderen vrienden kunnen hebben met een andere achtergrond en mogelijk verschillende ervaringen en meningen over deze belangrijke kwesties. Het aanleren en modelleren van respectvol gedrag en taalgebruik ten opzichte van mensen met andere opvattingen is een belangrijke les voor kinderen.
Omdat volwassenen moeite hebben om consensus te bereiken over deze conflictgebieden, is het voor kinderen nog moeilijker om deze kwesties te begrijpen en te reageren. Gezien de beschikbare
Wist u dat...
|
Bronnen: