Archief bezoek Begin negentiger jaren (ja hoor, weer een ouwe z@k die over vroeger begint) kon je de originele dtb en bs boeken uit de kast halen, voor je op tafel leggen en de archivaris zette daar een kopje koffie naast. Anno 2018 is dat 'iets' anders. Of het allemaal een voortuitgang betwijfel ik wel eens. Ondanks de overweldigende zoek-mogelijkheden op het internet ontkom je er niet aan om een enkele keer nog 'ouderwets' het archief in te gaan. Daar tref ik dan bijna altijd begripvolle medewerkers die prima met je meedenken. Vaak moet er wel vergoeding worden achter gelaten voor scans op kopieën, maar dat loopt niet echt 'in de papieren'. Dat het soms anders is blijkt uit het onderstaande. Op 4 januari 2018 op weg naar het archief in Bochum en ik moet meteen zeggen dat het een zware bevalling was, een hele zware. Niet de autorit, want voor mij is Amsterdam even ver als Bochum. Het parkeren in de stad is onoverzichtelijk, parkeergarages zijn er wel maar niet met grote borden aangegeven. Ik ontdekte er bij toeval eentje omdat ik (na 10 minuten rondjes rijden) voor de ingang langs reed. Kan/zal natuurlijk aan mij liggen omdat ik de stad niet ken. Het eerste gebouw (daar kwam de lift van de parkeergarage in uit) was het Technische Standesambt. Tien (10) minuten wachten voor de infobalie en toen werd ik doorgestuurd naar een ander gebouw. Daar vijftien (15) minuten voor de infobalie gewacht. Naar boven gestuurd (ik was een uur geleden al in Bochum aangekomen...) naar het Standesambt, daar kwam ook de brief vandaan die ik gekregen had. "Wij hebben hier alleen akten vanaf 1935 en jonger, U moet in een ander gebouw zijn, het Stadsarchief, in een ander deel van Bochum".
Aha dacht ik, toen ik daar 15 minuten later aankwam, nu ben ik op de goede plek en kunnen de gewenste aktes worden inzien. Hele diepe zucht
|