| Dunne darm tumoren die geen kanker zijn | meer spijsvertering |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
De meeste tumoren van de dunne darm zijn niet-kankerachtig (goedaardig). Hieronder vallen tumoren van vetcellen (lipomen), zenuwcellen (neurofibromen), bindweefselcellen (fibromen) en spiercellen (leiomyomen).
Symptomen
De meeste niet-kankerachtige tumoren van de dunne darm veroorzaken geen symptomen. Grotere tumoren kunnen echter pijn, bloed in de ontlasting, een gedeeltelijke
of volledige darmobstructie of darmwurging veroorzaken als een deel van de darm in een aangrenzend deel schuift
(een aandoening die darminvaginatie wordt genoemd).
Sommige niet-kankerachtige tumoren scheiden hormonen
(zie Gastrinoom)
of hormoonachtige stoffen (zie Vipoom) af die symptomen zoals diarree of blozen kunnen veroorzaken.
Diagnose
- enteroclyse (radiologisch onderzoek waarbij röntgenfoto's van de dunne darm in verschillende vullingsfasen en richtingen worden gemaakt met behulp van barium contrastmiddel, dat via een neussonde door slokdarm en maag in de twaalfvingerige darm wordt ingebracht; geschiedt gewoonlijk zonder pijnstilling en sedatie, ook wel: dunnedarmpassageonderzoek, sellinkmethode, methode van Sellink)
- endoscopie
- video capsule endoscopie
Artsen voeren meestal een enteroclyse uit. Bij deze procedure wordt een grote hoeveelheid bariumvloeistof via een buisje in de neus ingebracht en worden röntgenfoto's gemaakt terwijl het barium door het spijsverteringskanaal beweegt. Soms wordt deze procedure uitgevoerd met een computertomografie (CT-scan) in plaats van gewone röntgenfoto's. In dat geval kan de persoon het barium gewoon drinken in plaats van een buisje door de neus te laten plaatsen.
Bij een endoscopie brengt een arts een endoscoop (een flexibele kijkbuis) door de mond naar de twaalfvingerige darm en een deel van het jejunum (het bovenste en middelste deel van de dunne darm) om de tumor te lokaliseren en een biopsie uit te voeren (een weefselmonster nemen voor onderzoek onder een microscoop). Een arts kan soms tumoren van de ileum (het onderste deel van de dunne darm) zien door een colonoscoop (een endoscoop die wordt gebruikt om het onderste deel van het spijsverteringskanaal te bekijken) door de anus, door de hele dikke darm en omhoog in de ileum te brengen.
Een draadloze capsule op batterijen met één of twee kleine camera's (videocapsule-endoscopie) kan worden ingeslikt om foto's te maken van tumoren in de dunne darm.
Soms is een kijkoperatie nodig om een tumor in de dunne darm te identificeren.
Behandeling
- verschillende verwijderingsmethoden
Kleine niet-kankergezwellen kunnen worden vernietigd door behandelingen die tegelijk met de endoscopie worden uitgevoerd. Deze behandelingen omvatten het toepassen van elektrische stroom (elektrocauterisatie) of warmte (thermische obliteratie) direct op het gezwel of het richten van een hoogenergetische lichtstraal op het gezwel (laserfototherapie).
Voor grote gezwellen kan een operatie nodig zijn.
Bronnen: