Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
![]()
Het bindvlies (het membraan dat het ooglid bekleedt en het wit van het oog bedekt) bevat een groot aantal cellen van het immuunsysteem, mastcellen genaamd. Mastcellen geven chemische stoffen af, mediatoren genaamd, als reactie op verschillende allergenen (zoals pollen, schimmelsporen of huisstofmijt). Deze mediatoren veroorzaken ontstekingen in de ogen, die kortdurend of langdurig kunnen zijn. Seizoensgebonden allergische conjunctivitis (hooikoortsconjunctivitis) en het hele jaar door of permanente allergische conjunctivitis (atopische conjunctivitis, atopische keratoconjunctivitis) zijn de meest voorkomende soorten allergische reacties in de ogen. Seizoensgebonden allergische conjunctivitis wordt vaak veroorzaakt door schimmelsporen of pollen van bomen, onkruid of gras, waardoor het meestal in de lente en vroege zomer voorkomt. Pollen van onkruid veroorzaken symptomen van allergische conjunctivitis in de zomer en vroege herfst. (Zie ook Seizoensgebonden allergieën.) Perennial allergische conjunctivitis komt het hele jaar door voor en wordt meestal veroorzaakt door huisstofmijt of huidschilfers van dieren. (Zie ook Allergieën die het hele jaar door voorkomen.) Vernale keratoconjunctivitis is een ernstigere vorm van allergische conjunctivitis waarbij het allergeen niet altijd bekend is. De aandoening komt het meest voor bij jongens, met name bij jongens van 5 tot 20 jaar die ook eczeem, astma of seizoensgebonden allergieën hebben. Vernale keratoconjunctivitis komt meestal elk voorjaar terug en verdwijnt in de herfst en winter. Veel kinderen groeien tegen het begin van hun volwassenheid over de aandoening heen. Ontsteking van het bindvlies veroorzaakt door een virus of bacterie, in tegenstelling tot een allergische reactie, wordt infectieuze conjunctivitis genoemd. Symptomen Bij seizoensgebonden allergische conjunctivitis en niet-seizoensgebonden allergische conjunctivitis is er vaak sprake van een grote hoeveelheid dunne, waterige afscheiding. Soms is de afscheiding draderig. Het gezichtsvermogen wordt zelden aangetast. Veel mensen hebben last van een jeukende, loopneus. Bij voorjaarskeratoconjunctivitis is de oogafscheiding dik, draderig en slijmachtig. In tegenstelling tot andere soorten allergische conjunctivitis tast voorjaarskeratoconjunctivitis vaak het hoornvlies (de doorzichtige laag voor de iris en pupil) aan, en bij sommige mensen ontstaan er pijnlijke, kleine, open wondjes (hoornvlieszweren). Deze zweren veroorzaken diepe oogpijn bij blootstelling aan fel licht (fotofobie) en leiden zelden tot een blijvende vermindering van het gezichtsvermogen. Diagnose Artsen herkennen allergische conjunctivitis aan het typische uiterlijk en de symptomen. Tests zijn zelden nodig of nuttig. Behandeling
De behandeling van allergische conjunctivitis omvat anti-allergische oogdruppels. Het gebruik van gekoelde traanvervangende middelen en koude kompressen en het vermijden van bekende allergenen kan de symptomen helpen verminderen. Oogdruppels met een antihistaminicum, zoals ketotifen, kunnen voldoende zijn voor milde gevallen. Dit medicijn is zonder recept verkrijgbaar. Als ketotifen onvoldoende is, kunnen antihistaminische oogdruppels op recept (zoals olopatadine of cetirizine) of mestcelstabilisatoren (zoals nedocromil) effectief zijn. Een alternatieve optie voor chronische symptomen zijn cyclosporine-oogdruppels. Niet-steroïde ontstekingsremmende oogdruppels, zoals ketorolac, helpen pijn te verlichten. Oogdruppels met corticosteroïden hebben een krachtigere ontstekingsremmende werking. Deze oogdruppels mogen echter niet langer dan een paar weken worden gebruikt zonder nauwlettend toezicht van een oogarts (een arts die gespecialiseerd is in de evaluatie en behandeling [chirurgisch en niet-chirurgisch] van oogaandoeningen), omdat ze een verhoogde druk in de ogen (glaucoom), staar en een verhoogd risico op ooginfecties kunnen veroorzaken. Antihistaminica die via de mond worden ingenomen, zoals fexofenadine, cetirizine of hydroxyzine, kunnen ook zeer nuttig zijn, vooral wanneer andere delen van het lichaam (bijvoorbeeld de oren, neus of keel) door de allergieën worden aangetast. Bronnen:
|