| Halsmassa's bij kinderen | meer kinderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Halsmassa's zijn zwellingen die te zien of te voelen zijn in de nek. |
Nekmassa's komen heel vaak voor bij kinderen.
De meest voorkomende oorzaak van een nekbult bij kinderen is:
- een of meer vergrote lymfeklieren (zie ook Halsknobbel)
Een lymfeklier kan om de volgende redenen groter worden:
- hij is geïnfecteerd (lymfadenitis genoemd)
- er is een infectie in de buurt, bijvoorbeeld in de keel
- er is een algemene infectie van het lichaam (zoals mononucleose, tuberculose of HIV-infectie)
Andere oorzaken van nekmassa's zijn bijvoorbeeld een cyste (een met vloeistof gevulde zak) die al vanaf de geboorte aanwezig is, maar pas wordt opgemerkt nadat deze ontstoken of geïnfecteerd is geraakt. Nekmassa's kunnen ook het gevolg zijn van zwelling door een nekletsel, ontsteking van de speekselklieren of niet-kankerachtige (goedaardige) tumoren. Soms kan een vergroting van de schildklier (struma genoemd) een halsmassa veroorzaken. In zeldzame gevallen is lymfoom, een schildkliertumor of een andere kwaadaardige tumor de oorzaak.
De meeste nekmassa's veroorzaken geen symptomen en zijn meer een bron van zorg voor de ouders dan voor de kinderen die ze hebben. Geïnfecteerde lymfeklieren of cysten zijn echter gevoelig en pijnlijk en kunnen koorts veroorzaken.
Diagnose
- beeldvormende tests, uitstrijkjes, bloedonderzoek en tuberculose huidtests
- schildklieronderzoek
- biopsie
Omdat veel halsmassa's worden veroorzaakt door virusinfecties en zonder behandeling verdwijnen, zijn onderzoeken meestal niet nodig, tenzij een massa enkele weken aanhoudt.
Artsen kunnen echter wel een uitstrijkje nemen van de achterkant van de keel om te testen op een bacteriële infectie, of ze kunnen bloedtesten doen om te zoeken naar aandoeningen zoals infectieuze mononucleose, leukemie, hyperthyreoïdie of bloedingsproblemen.
Artsen kunnen ook röntgenfoto's van de borst maken en computertomografie-scans (CT) of MRI-scans (Magnetic Resonance Imaging) van het hoofd, de nek en de borst gebruiken om te bepalen of de massa een tumor of een cyste is en om nauwkeuriger te bepalen hoe groot de massa is en tot waar deze zich uitstrekt. Er kan een echografie van de nek worden gemaakt om te bepalen of een massa een cyste is.
Er kan een huidtest op tuberculose worden gedaan.
Er kan een stukje van de massa worden verwijderd en onderzocht (biopsie) om te bepalen of er sprake is van een kankergezwel.
Er kan een schildklierscan worden gemaakt en testen die bepalen hoe de schildklier functioneert.
Andere onderzoeken, zoals het gebruik van kijkbuizen om de neus, keel en het strottenhoofd te onderzoeken (nasofaryngolaryngoscopie), de longen (bronchoscopie) of de slokdarm (oesofagoscopie) kunnen nodig zijn.
Behandeling
- afhankelijk van de oorzaak
De behandeling van halsmassa's hangt af van de oorzaak. Antibiotica zijn nuttig voor geïnfecteerde lymfeklieren en andere bacteriële infecties. Als infectie niet de oorzaak is, kan een operatie nodig zijn.
Massa's veroorzaakt door virale infecties en zwellingen door verwondingen verdwijnen na verloop van tijd.
Tumoren en cysten vereisen meestal een operatie.
Bronnen: