| Blefaritis | meer ogen |
|
|
 |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
- de ontsteking wordt veroorzaakt door bepaalde infecties, allergische reacties en sommige huidaandoeningen
- de oogleden worden geïrriteerd, rood en gezwollen en kunnen branden en jeuken
- meestal wordt de diagnose gesteld op basis van de symptomen en het uiterlijk van de oogleden
- eventuele onderliggende aandoeningen worden behandeld, en soms worden antibiotische zalven of druppels, antivirale pillen, corticosteroïdenzalf, kunsttranen of een combinatie daarvan gegeven
Oorzaak
Aandoeningen die blefaritis kunnen veroorzaken zijn bacteriële (meestal stafylokokken)
infectie van de oogleden of de kanalen van de diepere klieren die aan de randen van de oogleden opengaan, bepaalde virale infecties
(meestal herpes simplex),
en allergische reacties (op pollen of soms op oogmake-up en/of oogdruppels).
Huidaandoeningen zoals seborroïsche dermatitis, rosacea en atopische dermatitis (eczeem) tasten het gezicht aan, inclusief de oogleden, en leiden tot ontstekingen en blepharitis.
Een andere oorzaak zijn ontstoken, verstopte olieklieren aan de rand van de oogleden (meibomian gland dysfunction), die kunnen worden veroorzaakt door seborroïsche dermatitis of rosacea.
Oogdruppels en oogmake-up kunnen allergische reacties uitlokken die blefaritis veroorzaken (contactgevoeligheid, allergische blefaritis).
Soms heeft de ontsteking geen bekende oorzaak.
Symptomen
Blepharitis kan het gevoel geven dat er iets in het oog zit. De ogen en oogleden kunnen jeuken en branden, en de randen van de oogleden kunnen rood worden.
De ogen kunnen waterig worden en gevoelig voor fel licht.
Bij sommige vormen van blefaritis, bijvoorbeeld als gevolg van een bacteriële infectie, kunnen de oogleden opzwellen en kunnen sommige wimpers wit worden of zelfs uitvallen. Dit type blefaritis is meestal acuut. Soms ontstaan in de zakjes aan de basis van de wimpers kleine abcessen met pus (pustels) die uiteindelijk ondiepe zweren vormen (blefaritis ulcerosa). Er kan zich een korstje vormen dat hardnekkig aan de randen van de oogleden kleeft. Als de korst wordt verwijderd, kan het oppervlak gaan bloeden. Tijdens de slaap drogen de oogleden uit en plakken ze aan elkaar, zodat de symptomen bij het ontwaken erger kunnen zijn.
Bij sommige vormen van blefaritis, bijvoorbeeld door verstopte meibomianeklieren, raken de klieren verstopt met harde, wasachtige aanslag. Dit type blefaritis kan chronisch zijn. Vaak hebben mensen seborroïsche dermatitis of rosacea en ontwikkelen ze styes of chalazia (ooglidcysten).
Sommige mensen met blefaritis ontwikkelen droge ogen.
De meeste vormen van blefaritis hebben de neiging terug te komen en weerstaan hardnekkig aan behandeling. Blefaritis is onaangenaam en onaantrekkelijk, maar leidt meestal niet tot beschadiging van het hoornvlies of verlies van gezichtsvermogen. Occasioneel kan ulceratieve blefaritis leiden tot verlies van de wimpers, littekenvorming op de ooglidranden en, in zeldzame gevallen, zelfs tot ontsteking van het hoornvlies.
Chronische blefaritis kan ook ontstaan bij mensen met:
- kanker van het ooglid (vooral als de blefaritis slechts één ooglid treft en er wimpers verloren gaan)
- oculaire slijmvlies-emfigoïd (een auto-immuunziekte die littekens veroorzaakt op het bindvlies [het vlies dat het ooglid omgeeft en het oogwit bedekt] en het hoornvlies [de heldere laag voor de iris en pupil])
Diagnose
- symptomen en onderzoek door een arts
De diagnose van blefaritis is meestal gebaseerd op de symptomen en het uiterlijk van de oogleden. Een arts kan een spleetlamp gebruiken om de oogleden beter te onderzoeken. Soms wordt een monster van de ooglidranden genomen en gekweekt om het type bacterie dat de infectie veroorzaakt te identificeren en te bepalen hoe gevoelig deze is voor de gebruikelijke antibiotica.
Behandeling
- ondersteunende maatregelen (bijvoorbeeld kompressen, ooglidreiniging)
- behandeling van de oorzaak
Bepaalde behandelingen kunnen de symptomen zoals irritatie helpen verlichten. Kunsttranen die overdag worden gebruikt en smeerzalf die 's nachts wordt aangebracht, kunnen helpen. De symptomen kunnen ook worden verlicht met natte kompressen, meestal koel bij allergische of contactgevoelige blefaritis en warm bij alle andere oorzaken van blefaritis. Soms, als deze maatregelen niet werken, wordt een corticosteroïde zalf gebruikt.
Het probleem dat de blefaritis veroorzaakt, wordt indien mogelijk behandeld. Zo kan bijvoorbeeld worden gestopt met een oogdruppel die allergische contactgevoeligheid blefaritis lijkt te veroorzaken.
Om ulceratieve blefaritis veroorzaakt door bacteriën te behandelen, kan een arts een antibiotische zalf of druppels voorschrijven, zoals bacitracine plus polymyxine B, gentamicine, erytromycine of sulfacetamide, of een antibioticum dat via de mond wordt ingenomen (zoals doxycycline). Corticosteroïden worden meestal niet gebruikt.
Virale blefaritis wordt behandeld met antivirale pillen (zoals valacyclovir) die werkzaam zijn tegen herpes simplex, de gebruikelijke oorzaak.
Blefaritis veroorzaakt door seborroïsche dermatitis wordt meestal behandeld door de oogleden schoon te houden door de randen van de oogleden twee keer per dag voorzichtig te schrobben met een washandje of een wattenstaafje gedoopt in een verdunde oplossing van babyshampoo (2 of 3 druppels in een half kopje warm water). Wanneer seborroïsche dermatitis de oorzaak is, moeten ook het gezicht en de hoofdhuid worden behandeld. Soms helpen punctale pluggen (inleggers die het punctum of de traanbuis blokkeren en zo de traanafvoer verminderen).
Bij meibomianusklierdisfunctie kunnen warme kompressen helpen om de olie uit de meibomianusklieren te laten stromen en de ontsteking te verlichten, waardoor de jeuk en het branderige gevoel afnemen. Ooglidmassage kan helpen om de olie uit de meibomianeklieren vrij te maken die het oog helpen bedekken. Rosacea die meibomian klier disfunctie veroorzaakt moet ook worden behandeld.
Bronnen:
| Laatste wijziging: 22 april 2023 |