Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals. Wat is het?
Conversiestoornis is een vorm van somatisatie, waarbij psychische factoren tot uiting komen als lichamelijke symptomen. (Zie ook Overzicht van Somatische Symptoom en Gerelateerde Stoornissen.) De American Psychiatric Association heeft onlangs de naam van deze aandoening veranderd in functionele neurologische symptoomstoornis. Conversiestoornis wordt verondersteld te worden veroorzaakt door mentale factoren, zoals stress en conflicten, die mensen met deze stoornis ervaren als (omzetten in) lichamelijke symptomen. Hoewel conversiestoornis de neiging heeft zich te ontwikkelen tijdens de late kindertijd tot de vroege volwassenheid, kan het op elke leeftijd verschijnen. De stoornis lijkt vaker voor te komen bij vrouwen. Symptomen Vaak beginnen de symptomen na een verontrustende sociale of psychologische gebeurtenis. De symptomen worden niet bewust veroorzaakt. Dat wil zeggen dat mensen hun symptomen niet faken. De symptomen zijn ernstig genoeg om aanzienlijke onrust te veroorzaken en het functioneren te belemmeren. Mensen kunnen slechts één episode in hun leven hebben of episoden die sporadisch voorkomen. Gewoonlijk zijn de episoden kort. Diagnose
Artsen controleren eerst of er geen lichamelijke, met name neurologische, aandoeningen zijn die de symptomen kunnen verklaren, door een grondige anamnese af te nemen, een grondig lichamelijk onderzoek te doen en tests te doen. De sleutel tot de diagnose is dat de symptomen niet overeenkomen met die veroorzaakt door een neurologische aandoening. De persoon kan bijvoorbeeld trillen en denken dat het trillen wordt veroorzaakt door een aanvalsstoornis. Maar wanneer de persoon wordt afgeleid, verdwijnt het beven. Als mensen een aanvalsstoornis hebben, stopt afleiding het beven niet. Om de diagnose conversiestoornis te kunnen stellen, moeten de symptomen een aanzienlijk ongemak veroorzaken en het functioneren belemmeren. Zodra artsen vaststellen dat de symptomen niet overeenkomen met die veroorzaakt door een neurologische aandoening, overwegen artsen de diagnose conversiestoornis. De diagnose wordt gesteld op basis van alle informatie uit de evaluatie. Behandeling
Een ondersteunende, vertrouwensvolle arts-patiëntrelatie is essentieel. De meest nuttige aanpak kan een samenwerking zijn van een huisarts met een psychiater en een arts op een ander gebied, zoals een neuroloog. Nadat de arts een mogelijke lichamelijke aandoening heeft uitgesloten en de persoon heeft gerustgesteld dat de symptomen niet wijzen op een ernstige onderliggende aandoening, kan de persoon zich beter gaan voelen en kunnen de symptomen verminderen. De volgende behandelingen kunnen helpen:
Alle andere psychiatrische stoornissen (zoals depressie) moeten worden behandeld. Bronnen:
|