Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals.
Pedofilie is een vorm van parafilie. Omdat het anderen schade berokkent, wordt het beschouwd als een stoornis. Of seksuele interesse of betrokkenheid tussen twee mensen als pedofiele stoornis wordt beschouwd, hangt af van de leeftijd van de betrokkenen. In westerse samenlevingen vereist de diagnose van een pedofiele stoornis dat de persoon 16 jaar of ouder is en minstens 5 jaar ouder dan het kind dat het object is van de seksuele fantasieën of activiteit. Seksuele betrokkenheid van een oudere adolescent (17 tot 18 jaar) met een 12- of 13-jarige wordt echter niet beschouwd als een stoornis. De leeftijdscriteria die worden gebruikt om te bepalen wanneer een dergelijke activiteit als een misdrijf wordt beschouwd, kunnen per cultuur verschillen. Hoewel de wetgeving in de Verenigde Staten per staat verschilt, beschouwt de wet een persoon ouder dan 18 jaar over het algemeen als iemand die een verkrachting pleegt als het slachtoffer 16 jaar of jonger is. Wettelijke verkrachtingszaken voldoen vaak niet aan de definitie van pedofilie, wat de enigszins arbitraire aard benadrukt van het kiezen van een specifieke leeftijdsgrens in een medische of wettelijke definitie. Op veel plaatsen (waaronder in sommige staten van de Verenigde Staten) kunnen kinderen van 12 tot 14 jaar legaal trouwen, wat de definitie van pedofilie en statutaire verkrachting nog ingewikkelder maakt. Pedofilie komt veel vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Pedofielen kunnen zich aangetrokken voelen tot jonge jongens, jonge meisjes of allebei. Of meisjes of jongens vaker het slachtoffer zijn van pedofielen is onduidelijk, hoewel meisjes in het algemeen veel vaker het slachtoffer lijken te zijn van seksueel misbruik. Meestal is de volwassene bekend bij het kind en kan het een familielid, stiefouder of een persoon met gezag (zoals een leraar of coach) zijn. Sommigen voelen zich alleen aangetrokken tot kinderen binnen hun eigen familie (incest). Sommige pedofielen voelen zich alleen aangetrokken tot kinderen, vaak van een specifieke leeftijdsgroep of ontwikkelingsfase. Anderen voelen zich aangetrokken tot zowel kinderen als volwassenen. Kijken of algemene aanrakingen lijken vaker voor te komen dan het aanraken van de geslachtsdelen of het hebben van geslachtsgemeenschap. Roofzuchtige pedofielen kunnen geweld of dwang gebruiken om kinderen seksueel te benaderen en dreigen het kind of de huisdieren van het kind iets aan te doen als het kind het aan iemand vertelt. Veel van deze pedofielen hebben een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Veel pedofielen hebben of ontwikkelen een verslaving en depressie. Ze komen vaak uit disfunctionele gezinnen en echtelijke conflicten komen vaak voor. Velen zijn als kind seksueel misbruikt. Diagnose
Artsen stellen de diagnose pedofilie wanneer:
Behandeling
Pedofilie kan behandeld worden met langdurige individuele of groepspsychotherapie en medicijnen die het testosteronniveau verlagen en zo de geslachtsdrift verminderen. Deze medicijnen omvatten leuprolide en medroxyprogesteronacetaat. Mensen moeten geïnformeerde toestemming geven voor het gebruik van deze medicijnen en artsen voeren periodiek bloedtesten uit om de effecten van de medicijnen op de leverfunctie te controleren, evenals andere testen (waaronder botdichtheidstesten en bloedtesten om de testosteronspiegel te meten). De resultaten van de behandeling variëren. De resultaten zijn het beste als deelname vrijwillig is en de persoon training krijgt in sociale vaardigheden en behandeling van andere problemen, zoals drugsmisbruik of depressie. Behandeling die alleen wordt gezocht na criminele aanhouding en gerechtelijke stappen kan minder effectief zijn. Het simpelweg opsluiten van pedofielen in de gevangenis of een andere instelling, zelfs voor langere tijd, verandert de pedofiele verlangens of fantasieën niet. Sommige pedofielen die in de gevangenis zitten en een langdurige behandeling onder toezicht (meestal met medicijnen) ondergaan, kunnen echter afzien van pedofiele activiteiten en weer in de maatschappij integreren. Medicijnen
Medroxyprogesteron (een progestageen) is vergelijkbaar met het vrouwelijke hormoon progesteron. Een alternatief is leuprolide. Medroxyprogesteron en leuprolide zorgen ervoor dat de hypofyse geen signaal geeft aan de testikels om testosteron te produceren. Ze verlagen dus het testosteronniveau en de geslachtsdrift. Cyproteronacetaat is een ander medicijn dat het testosteronniveau verlaagt, maar het is niet verkrijgbaar in de Verenigde Staten. Artsen doen periodiek bloedtesten om de effecten van deze medicijnen op de leverfunctie te controleren, evenals andere testen (waaronder botdichtheidstesten en bloedtesten om de testosteronspiegel te meten). Het is niet duidelijk hoe nuttig deze medicijnen zijn bij vrouwen die pedofiel zijn. Antidepressiva genaamd selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI's) kunnen ook nuttig zijn. Ze kunnen helpen om seksuele driften en fantasieën onder controle te houden. Ze verminderen ook de zin in seks en kunnen erectiestoornissen veroorzaken. Behandeling met medicijnen is effectiever als deze wordt gecombineerd met psychotherapie (met name cognitieve gedragstherapie) en training in sociale vaardigheden. Bronnen:
|