Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals.
Zie ook Overzicht van idiopathische interstitiële pneumonieën. De meeste mensen met een aspecifieke interstitiële longontsteking zijn vrouwen tussen de 40 en 50 jaar. De meeste hebben geen bekende oorzaak of risicofactor. Een soortgelijk proces kan zich echter ontwikkelen bij mensen met systemische reumatische aandoeningen (met name systemische sclerose, polymyositis of dermatomyositis), bij sommige vormen van longletsel door geneesmiddelen en bij mensen met overgevoeligheidspneumonitis. Een droge hoest en kortademigheid ontwikkelen zich in de loop van maanden tot jaren. Lage koorts en een gevoel van ziekte (malaise) kunnen voorkomen, maar hoge koorts, gewichtsverlies en andere algemene ziektesymptomen zijn ongebruikelijk. Diagnose
Net als bij andere idiopathische interstitiële pneumonieën worden röntgenfoto's van de borst en computertomografie (CT) gemaakt. Longfunctietests tonen meestal aan dat de hoeveelheid lucht die de longen kunnen vasthouden lager is dan normaal. De hoeveelheid zuurstof in het bloed is vaak laag in rust en zelfs lager tijdens inspanning. Artsen doen soms een bronchoscopie en wassen segmenten van de long met een zoutwateroplossing en verzamelen vervolgens de spoelingen (bronchoalveolaire lavage) voor onderzoek. Meer dan de helft van de mensen heeft meer lymfocyten (een type witte bloedcel) dan normaal in de spoelingen. Vaak is een longbiopsie nodig om de diagnose te bevestigen. Behandeling
Corticosteroïden soms samen met immunosuppressiva zijn meestal effectief. De overleving hangt af van hoe ernstig de ziekte is. Mensen met een milde ziekte overleven vaak ten minste 10 jaar na de diagnose. De overleving neemt echter af bij ernstiger ziekte. Bronnen:
|