| Gebruik van telegeneeskunde | meer fundamentals |
| Digitale geneeskunde; E-gezondheid; Mobiele gezondheid | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Telegeneeskunde is gezondheidszorg die op afstand wordt verleend, meestal via de telefoon of internet. Hoewel persoonlijke bezoeken verschillende voordelen hebben, is telegeneeskunde een waardevol alternatief wanneer persoonlijke bezoeken onveilig of niet haalbaar zijn. Dankzij technologische vooruitgang kunnen artsen met hun patiënten communiceren wanneer ze elkaar niet persoonlijk kunnen of mogen ontmoeten. |
Telegeneeskunde omvat het gebruik van:
- telefoongesprekken
- sms-berichten
- e-mails (meestal verzonden via een patiëntenportaal – een beveiligde site waar de elektronische dossiers van de patiënt, inclusief recepten, medische geschiedenis en laboratoriumtestresultaten, worden bewaard)
- videochats via internet
Niet alle artsen zijn ingesteld op het aanbieden van telegeneeskunde, en niet alle medische aandoeningen kunnen of moeten op afstand worden behandeld.
Mensen moeten beschikken over de apparatuur, diensten en software die nodig zijn om telegeneeskunde te kunnen gebruiken. Bij het maken van een afspraak voor telegeneeskunde moet iemand van de dokterspraktijk controleren of de patiënt over een of meer van de volgende zaken beschikt: een telefoon, een betrouwbare internetverbinding en een smartphone of computer die geschikt is voor de applicaties die de praktijk gebruikt om doktersbezoeken op afstand te organiseren. De dokterspraktijk kan de patiënt vragen om de verbinding te testen voordat de virtuele afspraak plaatsvindt.
De praktijk kan ook een back-up plan opstellen voor het geval de primaire verbinding uitvalt. Een videochat kan bijvoorbeeld mislukken als de audio of video uitvalt, in welk geval het nodig kan zijn om de sessie via de telefoon voort te zetten. De persoon of een lid van het zorgteam moet mogelijk vóór de virtuele afspraak het patiëntenportaal bezoeken, hetzij vooraf, hetzij als onderdeel van de incheckprocedure; soms gebeurt dit ook tijdens het bezoek.
Telegeneeskunde kan nuttig zijn voor mensen die:
Beperkte toegang hebben tot gezondheidszorg, waaronder mensen die op het platteland wonen of ver van de dokterspraktijk wonen.
Moeite hebben met bewegen, zoals mensen met de ziekte van Parkinson of andere mobiliteitsproblemen.
Beperkte of geen vervoersmogelijkheden hebben.
Een aandoening of situatie hebben (bijvoorbeeld een virale epidemie) waardoor een persoonlijk bezoek minder veilig is.
Sommige medische aandoeningen zijn geschikter voor behandeling via telegeneeskunde dan andere. Chronische aandoeningen die frequente controle vereisen, waaronder thuismetingen, zoals bloeddruk en bloedsuiker, kunnen vaak worden behandeld met behulp van telegeneeskunde. Mensen kunnen de gegevens die ze thuis verzamelen delen en bespreken tijdens een virtuele afspraak. Ze kunnen die gegevens ook in hun patiëntenportaal invoeren, zodat de arts ze vóór de afspraak kan bekijken.
Het patiëntenportaal is ook op andere manieren nuttig. Mensen kunnen bijvoorbeeld elektronisch opgeslagen gezondheidsinformatie opvragen of verkrijgen via het patiëntenportaal, in plaats van te wachten tot de artsenpraktijk belt met de informatie. Sommige aandoeningen, zoals specifieke huiduitslag (bijvoorbeeld gordelroos), kunnen worden gediagnosticeerd met behulp van telegeneeskundevideo's of verzonden foto's.
Voor artsen is telegeneeskunde nuttig om te bepalen wanneer een bezoek aan de praktijk absoluut noodzakelijk is. Tijdens een volksgezondheidscrisis waarbij een besmettelijke ziekte betrokken is, zoals een uitbraak van influenza of COVID-199, proberen zorginstellingen het risico van blootstelling voor zowel zorgverleners als patiënten te beperken. Telegeneeskunde geeft het zorgteam voldoende tijd om zich voor te bereiden om veilig aan de behoeften van individuele patiënten te voldoen, terwijl ze zich houden aan protocollen die de zorgverleners zelf en andere patiënten en medewerkers beschermen. Artsen kunnen op veilige afstand helpen bepalen:
- of een aandoening geen ingrijpen vereist (bijvoorbeeld een gewone verkoudheid of een asymptomatisch of mild geval van COVID-19)
- of een aandoening moet worden bevestigd door een test of persoonlijk moet worden behandeld (bijvoorbeeld een keelpijn die moet worden gekweekt of een vermoedelijk geval van griep of COVID-19 dat moet worden getest of behandeld)
- of een aandoening onmiddellijke of dringende zorg in een ziekenhuis vereist
Hoe u het meeste uit telegeneeskunde kunt halen
Het meeste uit telegeneeskunde halen lijkt veel op het meeste uit een bezoek aan de zorg halen, met een paar extra overwegingen:
Het is belangrijk om de technologie te testen vóór het geplande virtuele bezoek. Op die manier is er tijd om eventuele problemen op te lossen.
Het kan nodig zijn dat mensen hun technologie upgraden om aan de eisen van telegeneeskunde te voldoen (bijvoorbeeld door hun internetbandbreedte te vergroten).
- het kan helpen om bepaalde voorbereidingen te treffen voor het specifieke bezoek (bijvoorbeeld foto's maken en uploaden van een huiduitslag).
Hoe goed de technologie ook werkt, een back-up plan is belangrijk (bijvoorbeeld voorbereid zijn om een onderbroken videosessie via de telefoon af te ronden).
Aan het einde van een telegeneeskundesessie kan de arts of andere zorgverlener aanbevelen om aanvullende medische zorg te bieden in een meer traditionele kantooromgeving.
Bronnen: