| Omgaan met medische dossiers | meer ogen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: deze pagina is de vertaling van de (Amerikaanse!) Merk Manual. Voor Nederland lees: het Medisch Dossier in Nederland.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
Mensen hebben mogelijk geen directe toegang tot hun medische dossier dat elektronisch of op papier wordt bewaard in de spreekkamer van de arts. Maar in de Verenigde Staten wordt, hoewel de arts of instelling eigenaar is van het fysieke dossier zelf, mensen beschouwd als “eigenaar” van hun medische informatie, inclusief het recht om deze in te zien, kopieën ervan te krijgen en te verzoeken om eventuele fouten te corrigeren.
Andere mensen hebben over het algemeen geen recht om iemands medische dossiers in te zien zonder uitdrukkelijke toestemming, behalve wanneer dit nodig is om gezondheidszorg aan de persoon te verlenen (bijvoorbeeld ziekenhuispersoneel dat voor een patiënt zorgt, of een specialist die door de arts wordt geraadpleegd, heeft toegang tot het medische dossier van een persoon zonder dat daarvoor voor elk gebruik afzonderlijk toestemming nodig is). Mensen kunnen ook schriftelijke toestemming geven aan anderen om hun dossier in te zien, wat belangrijk kan zijn om een familielid te laten deelnemen aan beslissingen over de zorg. Ook kunnen rechtbanken de overlegging van kopieën of samenvattingen van het dossier eisen, maar alleen in bepaalde specifieke juridische situaties die de meeste mensen niet meemaken.
Wanneer mensen hun medisch dossier voor zichzelf opvragen of naar andere zorgverleners laten sturen, ondertekenen ze een schriftelijk formulier waarmee ze toestemming geven voor het vrijgeven van de informatie. Vervolgens geeft een medewerker van de dokterspraktijk of het ziekenhuis meestal een kopie van het dossier vrij of maakt een samenvatting van het hele dossier of een deel ervan. (Zie ook Inleiding tot optimaal gebruikmaken van gezondheidszorg.)
Om er zeker van te zijn dat ze altijd beschikken over wat ze nodig hebben, moeten mensen een persoonlijk medisch dossier bijhouden met de belangrijkste informatie. Vaccinatiegegevens, die traditioneel voor kinderen worden bijgehouden, moeten gedurende het hele leven actueel worden gehouden. Mensen moeten hun medicatieschema op één vel papier schrijven of iemand vragen dit te doen, om bij hun medisch dossier te bewaren. Ze moeten ook altijd een kopie van hun medicatieschema bij zich hebben voor het geval ze spoedeisende medische zorg nodig hebben. Deze informatie kan worden bijgewerkt als het schema verandert. Kopieën van laboratoriumresultaten moeten bij het medisch dossier worden gevoegd voor toekomstig gebruik. Het kan erg nuttig zijn om een lijst bij te houden van belangrijke testresultaten (bijvoorbeeld röntgenfoto's, elektrocardiogrammen, echocardiogrammen, colonoscopieën). Mensen kunnen ook een dagboek bijhouden van hun symptomen bij hun medisch dossier.
Er zijn computersoftware, internetprogramma's en mobiele apps beschikbaar om de meeste medische informatie vast te leggen, of er kan een archiefdoos of ordner worden gebruikt. Bovendien bieden veel artsenpraktijken beveiligde online portalen waar mensen hun laboratoriumresultaten, receptinformatie en samenvattingen van bezoeken aan de praktijk kunnen bekijken.
|
Wat moet er in een persoonlijk medisch dossier staan?
|
Door een kopie van hun medisch dossier te bewaren, kunnen mensen beter deelnemen aan hun gezondheidszorg. Het helpt hen bijvoorbeeld om een probleem beter uit te leggen aan een zorgverlener.
Vertrouwelijkheidswetten en ethische principes beschermen de privacy van de communicatie tussen mensen en hun arts. Deze wetten beschermen ook de inhoud van het medisch dossier dat door een arts of ziekenhuis wordt bijgehouden. Een van deze wetten is de Health Insurance Portability and Accountability Act (HIPAA). De HIPAA bepaalt dat voor het vrijgeven van medische informatie van een persoon normaal gesproken de schriftelijke toestemming van die persoon vereist is. In de wachtkamer van de arts wordt mensen gevraagd een formulier te ondertekenen waarin zij bevestigen dat zij op de hoogte zijn van de HIPAA en hun privacyrechten. Op het formulier staat ook hoe hun medische informatie kan worden gebruikt en gedeeld. De HIPAA staat toe dat medische informatie in bepaalde specifieke gevallen wordt gedeeld. Deze informatie kan bijvoorbeeld worden gedeeld:
- om de behandeling van een persoon te coördineren en te vergemakkelijken (vooral belangrijk wanneer verschillende zorgverleners en zorginstellingen bij de behandeling betrokken zijn)
- om artsen, andere zorgverleners en ziekenhuizen in staat te stellen betaald te worden voor gezondheidszorg
Informatie die nodig is om betaling te autoriseren, kan dus worden gedeeld met zorgverzekeraars, die medische informatie kunnen eisen als voorwaarde voor betaling van een claim. Voor het delen van deze informatie is ook toestemming van de persoon in kwestie vereist, die meestal wordt verkregen voordat gezondheidszorg wordt verleend. De medische informatie van een persoon mag niet worden gedeeld met de werkgever van die persoon, tenzij de persoon schriftelijk toestemming geeft.
Steeds vaker registreren en bewaren zorgverleners medische dossiers elektronisch. Deze werkwijze maakt het mogelijk dat verschillende zorgverleners die dezelfde persoon behandelen, informatie over die persoon gemakkelijker en met minder fouten kunnen delen.
Bronnen: