| Aangeboren struma | meer kinderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Meer: Hormonale stoornissen bij kinderen: |
|
Wat is het? Congenitale struma is een vergroting van de schildklier die al bij de geboorte aanwezig is. |
- de vergrote schildklier kan te veel schildklierhormoon (hyperthyreoïdie), te weinig schildklierhormoon (hypothyreoïdie) of soms een normale hoeveelheid produceren
- de diagnose is gebaseerd op echografie en bloedonderzoek
- de behandeling kan bestaan uit hormoontherapie en soms een operatie
(Voor volwassenen, zie ook struma.)
De schildklier is een endocriene klier in de hals. Endocriene klieren scheiden hormonen af in de bloedbaan. Hormonen zijn chemische boodschappers die de activiteit van een ander deel van het lichaam beïnvloeden. Schildklierhormoon regelt de snelheid waarmee het lichaam functioneert (stofwisseling).
| Schildklier lokaliseren |
 |
Oorzaak
Aangeboren struma kan door de volgende oorzaken worden veroorzaakt:
- defecte productie van schildklierhormoon
- antilichamen van de moeder die de placenta passeren en de schildklier aantasten
- medicijnen die de moeder neemt tijdens de zwangerschap (goitrogenen genoemd) die de placenta passeren.
De schildklier scheidt schildklierhormoon af. Elke aandoening aan de schildklier die de productie van schildklierhormoon vermindert, zorgt ervoor dat de hypofyse meer schildklierstimulerend hormoon (TSH) gaat afscheiden. Als een aandoening voorkomt dat de schildklier normaal reageert door de hormoonproductie te verhogen, zorgt de verhoogde stimulatie door TSH ervoor dat de schildklier groter wordt. Er zijn veel genetische afwijkingen die het vermogen van de schildklier om schildklierhormoon te produceren verminderen en aangeboren struma veroorzaken.
Vrouwen met bepaalde schildklierafwijkingen zoals de ziekte van Graves produceren soms antilichamen die de placenta passeren tijdens de zwangerschap. Deze antilichamen interageren met de receptor voor TSH en kunnen ervoor zorgen dat de foetus te veel schildklierhormoon (hyperthyreoïdie) of te weinig schildklierhormoon (hypothyreoïdie) produceert. Maar in beide gevallen kan een struma het gevolg zijn. Bij getroffen kinderen verdwijnt de struma meestal spontaan binnen 3 tot 6 maanden.
Medicijnen zoals amiodaron, propylthiouracil, jodium en methimazol die door de moeder worden ingenomen, kunnen de placenta passeren en kunnen zelden aangeboren struma veroorzaken.
Symptomen
Het meest voorkomende symptoom van aangeboren struma is een stevige en symmetrische vergroting van de schildklier. Er is geen gevoeligheid. De hele klier kan vergroot zijn of slechts delen ervan. De vergroting kan al bij de geboorte merkbaar zijn of pas later ontdekt worden. Als de vergroting aanhoudt, kan het kind moeite hebben met ademhalen en slikken.
Veel kinderen met struma hebben een normaal werkende schildklier. Sommige kinderen ontwikkelen echter hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie.
Diagnose
- ultrasonografie
- bloedonderzoek
Als artsen vermoeden dat het kind een struma heeft, maken ze een echografie om de grootte van de schildklier te meten.
Er worden tests gedaan om de schildklierhormoonspiegels in het bloed te bepalen (zie Schildklierfunctietests).
Als artsen vermoeden dat de struma wordt veroorzaakt door een genetische afwijking, kunnen ze de ouders aanraden genetisch onderzoek te laten doen, omdat mensen met een kind met de afwijking een verhoogd risico lopen op een tweede kind.
Behandeling
- soms hormoontherapie
- chirurgie
Zuigelingen met hypothyreoïdie krijgen vervangende schildklierhormoontherapie via de mond.
Kropgezwellen die ademhalings- en slikproblemen veroorzaken, kunnen operatief worden behandeld.
Bronnen: