| Orgasmestoornis bij vrouwen | meer vrouwen |
|
Meer Seksuele functie en disfunctie bij vrouwen: |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Orgasmestoornis is het uitblijven of vertragen van een seksueel hoogtepunt (orgasme) of een orgasme dat niet vaak voorkomt of veel minder intens is, ook al is er voldoende seksuele stimulatie en is de vrouw mentaal en emotioneel seksueel opgewonden. |
- Sommige vrouwen hebben geen orgasme of hebben er moeite mee.
- Vrouwen kunnen geen orgasme krijgen als er sprake is van onvoldoende voorspel, vroegtijdige zaadlozing door de partner of slechte communicatie over seksuele voorkeuren.
- Vrouwen met een orgasmestoornis kunnen andere soorten seksuele problemen hebben, zoals pijn tijdens seks en onwillekeurige samentrekking van de spieren rond de opening van de vagina wanneer wordt geprobeerd de vagina binnen te gaan.
- Artsen stellen de diagnose orgasmestoornis op basis van de beschrijving van het probleem door de vrouw en specifieke criteria.
- Vrouwen worden aangemoedigd om zelfstimulatie (masturbatie) te proberen en voor sommige vrouwen helpen psychologische therapieën.
(Zie ook Overzicht van seksuele disfunctie bij vrouwen).
De hoeveelheid en soort stimulatie die nodig is voor een orgasme verschilt sterk van vrouw tot vrouw. De meeste vrouwen kunnen een orgasme bereiken als de clitoris gestimuleerd wordt, maar minder dan de helft van de vrouwen bereikt regelmatig een orgasme tijdens vaginale geslachtsgemeenschap. Ongeveer 1 op de 10 vrouwen bereikt nooit een orgasme, maar sommigen van hen beschouwen seksuele activiteit toch als bevredigend.
Veel vrouwen met een orgasmestoornis kunnen onder geen enkele omstandigheid een orgasme krijgen, zelfs niet als ze masturberen en als ze erg opgewonden zijn. Als een vrouw echter geen orgasme krijgt omdat ze niet voldoende opgewonden is, wordt het probleem beschouwd als een opwindingsstoornis, niet als een orgasmestoornis. Het onvermogen om een orgasme te krijgen wordt alleen als een stoornis beschouwd als het gebrek aan orgasme de vrouw verontrust.
Oorzaak
Situationele en psychologische factoren kunnen bijdragen aan een orgasmestoornis, zoals:
- Contextuele factoren, die specifiek zijn voor de huidige situatie van de vrouw (bijvoorbeeld consequent onvoldoende voorspel, vroegtijdige zaadlozing door de partner, slechte communicatie over seksuele voorkeuren)
- Psychologische factoren (zoals angst, stress, gebrek aan vertrouwen in de partner)
- Culturele factoren (bijvoorbeeld gebrek aan erkenning van of aandacht voor vrouwelijk seksueel genot)
- Bij één of beide partners, gebrek aan kennis over het seksueel functioneren
Lichamelijke aandoeningen kunnen ook bijdragen aan een orgasmestoornis. Deze omvatten schade aan het zenuwstelsel (zoals bij diabetes, ruggenmergletsel, lichen sclerosus of multiple sclerose) en afwijkingen aan de genitale organen.
Bepaalde medicijnen, met name selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI's, een soort antidepressiva), kunnen specifiek het orgasme remmen.
Symptomen
Sommige vrouwen met een orgasmestoornis hebben nooit een orgasme kunnen krijgen. Anderen hebben wel orgasmes gehad maar doen dat niet meer of hebben moeite met het krijgen van een orgasme.
Andere vrouwen met deze stoornis hebben wel orgasmes, maar de orgasmes komen niet vaak voor of zijn veel minder intens, ook al is er voldoende seksuele stimulatie en zijn de vrouwen mentaal en emotioneel seksueel opgewonden.
Vrouwen met een orgasmestoornis kunnen andere soorten seksuele problemen hebben, zoals pijn tijdens geslachtsgemeenschap (dyspareunie) en onwillekeurige samentrekking van de spieren rond de opening van de vagina wanneer wordt geprobeerd de vagina binnen te gaan (levator ani syndroom, vroeger vaginisme genoemd).
Angststoornissen en depressie komen vaak voor bij vrouwen met een orgasmestoornis.
Diagnose
- Evaluatie door een arts op basis van specifieke criteria
Artsen interviewen de vrouw en soms haar partner. Ze vragen de vrouw om het probleem in haar eigen woorden te beschrijven.
Artsen diagnosticeren de orgasmestoornis op basis van de volgende criteria:
- Orgasme dat vertraagd, niet frequent, afwezig of veel minder intens is na normale seksuele opwinding tijdens alle of bijna alle seksuele ontmoetingen.
- Onrust of interpersoonlijke problemen als gevolg van problemen met het orgasme
- Geen andere stoornis of stof die de problemen met het disfunctioneren van het orgasme verklaart
De symptomen moeten al minstens 6 maanden aanwezig zijn.
Behandeling
- Zelfstimulatie (masturbatie)
- Psychologische therapieën of sekstherapie
Artsen kunnen vrouwen aanmoedigen om te leren welk type aanraking plezierig en opwindend is door zelfstimulatie (masturbatie) te proberen.
Artsen kunnen ook voorstellen om het soort en de intensiteit van andere stimuli te verhogen, waaronder fantasie, rollenspellen, video's, foto's, geschreven materiaal en geluiden.
Andere technieken die kunnen helpen zijn ontspanningstechnieken en sensate focus oefeningen. Bij sensate focus oefeningen raken partners elkaar om de beurt op een plezierige manier aan. Koppels kunnen proberen meer of andere stimuli te gebruiken, zoals een vibrator, fantasie of erotische video's. Een vibrator kan vooral nuttig zijn als er sprake is van zenuwbeschadiging.
Het kan helpen om meer te leren over de anatomie van de vrouw en manieren om haar op te winden. Voor sommige vrouwen kan stimulatie van de clitoris al voldoende zijn.
Psychologische therapieën kunnen vrouwen helpen om angst voor seksuele prestaties en problemen met het vertrouwen in een partner te herkennen en aan te pakken. Deze therapieën omvatten psychotherapie, cognitieve gedragstherapie, op mindfulness gebaseerde cognitieve therapie en sekstherapie.
Psychotherapie en cognitieve gedragstherapie kunnen nuttig zijn voor vrouwen met een voorgeschiedenis van seksueel trauma of met psychologische stoornissen. Deze therapieën kunnen vrouwen helpen om de angst voor kwetsbaarheid en vertrouwensproblemen met een partner te identificeren en te beheersen.
Het beoefenen van mindfulness (het focussen op wat er op dat moment gebeurt) kan vrouwen helpen aandacht te besteden aan seksuele sensaties, zonder te oordelen of te controleren wat er gebeurt.
Sekstherapie helpt vrouwen en hun partner vaak om te gaan met problemen die hun seksuele leven beïnvloeden, zoals specifieke seksuele problemen en hun relatie met hun partner.
Als een selectieve serotonine heropnameremmer (SSRI) de oorzaak is, kan het toevoegen van bupropion (een ander type antidepressivum) helpen. Of een arts kan een ander antidepressivum aanbevelen.
Er is geen aanbevolen medicatie voor vrouwelijke orgastoornis.
Bronnen: