De slokdarm is de holle buis die van de keel (farynx) naar de maag loopt. Een scheuring van de slokdarm is een zeer ernstige aandoening die meestal wordt veroorzaakt tijdens endoscopie (onderzoek van de slokdarm met een flexibele kijkbuis) of andere procedures waarbij instrumenten via de mond en keel worden ingebracht. Een breuk kan ook optreden bij braken, kokhalzen of het inslikken van een groot stuk voedsel dat in de slokdarm blijft steken. Een dergelijke breuk wordt het Boerhaave-syndroom genoemd. Sommige breuken ontstaan spontaan, vooral bij mensen met onbehandelde eosinofiele slokdarmontsteking. Bij een slokdarmbreuk kunnen lucht, maagzuur en/of voedsel de slokdarm verlaten, wat een ernstige ontsteking in de borstkas veroorzaakt (mediastinitis). Er kan zich vocht rond de longen verzamelen, een aandoening die pleurale effusie wordt genoemd. Symptomen Diagnose
Om slokdarmbreuken vast te stellen, maken artsen röntgenfoto's van de borstkas en de buik. Artsen bevestigen de diagnose door een slokdarmonderzoek. Bij deze test maken artsen een röntgenfoto of video van de slokdarm nadat de persoon een vloeistof (een contrastmiddel) heeft ingeslikt die de slokdarmbekleding op de röntgenfoto zichtbaar maakt. Ze moeten een speciaal soort contrastmiddel gebruiken dat de borstholte niet irriteert. Behandeling
Chirurgisch herstel van de slokdarm en drainage van het gebied eromheen vinden onmiddellijk plaats. Vóór de operatie geven artsen een breed spectrum antibiotica om infectie te voorkomen en vocht via een ader (intraveneus) om de lage bloeddruk te behandelen. Zelfs met behandeling is de kans op overlijden groot. Bronnen:
|