| Cryptokokkose | meer infecties |
| Europese blastomycose; Torulose | |
|
|
 |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
- mensen kunnen geen symptomen hebben of hoofdpijn en verwardheid, hoest en pijn op de borst, of huiduitslag, afhankelijk van waar de infectie zich bevindt
- de diagnose is gebaseerd op kweek en onderzoek van weefsel- en vloeistofmonsters
- antischimmelmedicijnen worden via de mond toegediend of, als de infectie ernstig is, intraveneus
Cryptococcus neoformans komt vooral voor in grond die besmet is met vogelpoep, vooral die van duiven. Hij komt over de hele wereld voor. Cryptococcus gattii is meestal aanwezig in de grond rond bomen. Uitbraken hebben zich voorgedaan in het noordwesten van de Stille Oceaan, Papoea-Nieuw-Guinea, Noord-Australië en in het Middellandse-Zeegebied in Europa. In tegenstelling tot Cryptococcus neoformans wordt Cryptococcus gattii niet in verband gebracht met vogels.
Cryptococcus-infectie was relatief zeldzaam tot het begin van de AIDS-epidemie. Cryptokokkose is de meest voorkomende potentieel dodelijke schimmelinfectie bij mensen met AIDS.
De schimmel heeft de neiging mensen te besmetten die een verzwakt immuunsysteem hebben, waaronder mensen met:
- AIDS
- Hodgkin-lymfoom of een ander lymfoom
- Sarcoïdose
- gebruik van geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken, zoals geneesmiddelen die worden gebruikt om afstoting van een orgaantransplantatie te voorkomen en, bij langdurig gebruik, corticosteroïden
Cryptokokkose, veroorzaakt door Cryptococcus gattii, kan echter ook ontstaan bij mensen met een normaal immuunsysteem. Het komt ook vaker voor bij mensen die andere longaandoeningen hebben, 50 jaar of ouder zijn, of tabak roken.
De infectie treedt meestal op wanneer mensen de sporen van de schimmel inademen. Cryptokokkose tast dus meestal de longen aan. Meestal verspreidt de schimmel zich naar de hersenen en de weefsels die de hersenen en het ruggenmerg bedekken (hersenvliezen), met hersenvliesontsteking tot gevolg.
Cryptokokkose kan zich ook verspreiden naar de huid en andere weefsels, zoals de botten, de gewrichten, de lever, de milt, de nieren en de prostaat. Behalve huidinfecties veroorzaken deze infecties gewoonlijk weinig of geen symptomen.
Symptomen
Cryptokokkose veroorzaakt meestal milde en vage symptomen. Andere symptomen variëren, afhankelijk van waar de infectie zich bevindt:
- longinfectie: Geen symptomen bij sommige mensen, hoesten of een pijnlijke borst bij anderen, en, als de infectie ernstig is, ademhalingsmoeilijkheden
- meningitis: hoofdpijn, wazig zien, depressie, agitatie en verwardheid
- huidinfectie: Uitslag, bestaande uit bultjes (soms gevuld met pus) of open zweertjes
- cryptokokkose kan zich verspreiden naar de huid en een uitslag veroorzaken van bultjes (soms gevuld met pus) of open zweertjes
Longinfectie is zelden gevaarlijk. Meningitis is levensbedreigend.
Diagnose
- kweek en onderzoek van een weefsel- of vloeistofmonster
Om de diagnose cryptokokkose te stellen, neemt een arts monsters van weefsel en lichaamsvloeistoffen om deze te kweken en te onderzoeken. Een ruggenprik (lumbaalpunctie) wordt uitgevoerd om hersenvocht (de vloeistof die de hersenen en het ruggenmerg omgeeft) te verkrijgen.
Bloed en hersenvocht kunnen worden onderzocht op bepaalde stoffen die vrijkomen bij Cryptococcus.
Artsen maken ook een röntgenfoto van de borstkas om te controleren op tekenen van infectie in de longen.
Behandeling
Voor de behandeling van cryptokokkose worden meestal antischimmelmiddelen gebruikt.
Mensen met een normaal immuunsysteem
Als de infectie slechts een klein deel van de longen aantast en geen symptomen veroorzaakt, is meestal geen behandeling nodig. Sommige artsen geven er echter de voorkeur aan cryptokokkose altijd te behandelen. Fluconazol wordt via de mond toegediend om de duur van de ziekte te verkorten en het risico op verspreiding van de infectie te verkleinen.
Als een longinfectie symptomen veroorzaakt, wordt fluconazol gedurende 6 tot 12 maanden via de mond toegediend.
Bij meningitis bestaat de behandeling uit amfotericine B, intraveneus toegediend, plus flucytosine, oraal toegediend, gevolgd door fluconazol, oraal toegediend, gedurende vele maanden.
Voor een infectie in de huid, het bot of op andere plaatsen krijgen mensen meestal fluconazol via de mond toegediend. Als de infectie ernstig is, krijgen mensen amfotericine B intraveneus toegediend, plus flucytosine, dat gedurende enkele weken via de mond wordt toegediend.
Mensen met een verzwakt immuunsysteem
Mensen met een verzwakt immuunsysteem moeten altijd worden behandeld.
Milde tot matige longinfectie kan worden behandeld met fluconazol, dat gedurende 6 tot 12 maanden via de mond wordt toegediend.
Ernstige longinfectie of meningitis kan worden behandeld met amfotericine B, intraveneus toegediend, plus flucytosine, gevolgd door fluconazol, beide oraal toegediend.
Nadat cryptokokkose is behandeld, moeten mensen met AIDS meestal een antischimmelmiddel (zoals fluconazol) blijven nemen totdat hun CD4-telling (het aantal van één soort witte bloedcellen dat daalt wanneer AIDS niet onder controle is) meer dan 150 cellen per microliter bloed bedraagt en zij gedurende ten minste een jaar antischimmelmiddelen hebben genomen.
Bronnen:
- Merck Manual, professional version
- Merck Manual, consumer version
- Beers, Marc H. (red.), 2005, 2e druk. Merck Manual Medisch Handboek. Bohn Stafleu van Loghum. 1970 blz. ISBN 978-90-313-4300-5. blz.1159-1160
- Wiki Engelstalig
- Huidziekten
| Laatste wijziging: 06 juni 2022 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |