| Ependymomen | meer kinderen meer kanker |
|
|
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
- de oorzaak van ependymomen is niet bekend
- enkele symptomen zijn braken, lusteloosheid en evenwichtsproblemen
- de diagnose wordt gesteld door een beeldvormende test en een biopsie
- de prognose hangt af van de leeftijd van het kind en van de mate waarin de kanker is verwijderd
- de behandeling omvat chirurgie, chemotherapie en bestraling
Ependymomen zijn met 10% de derde meest voorkomende hersentumor bij kinderen. De meeste kinderen bij wie een ependymoom wordt vastgesteld, zijn jonger dan 8 jaar. Ongeveer een derde van de gevallen komt voor bij kinderen jonger dan 3 jaar.
De meeste ependymomen ontwikkelen zich in of nabij de achterkant van de hersenen onder aan de schedel (de fossa posterior genoemd). Dit gebied bevat de kleine hersenen (die de coördinatie en het evenwicht helpen regelen) en de hersenstam (die kritieke lichaamsfuncties zoals de ademhaling regelt). Ependymomen hebben de neiging zich uit te breiden naar de hersenstam. Soms ontwikkelen ependymomen zich in het ruggenmerg.
Symptomen
De eerste symptomen van een ependymoom zijn vaak het gevolg van verhoogde druk in de schedel. Ze omvatten hoofdpijn, braken en lusteloosheid.
Zuigelingen halen mogelijk hun ontwikkelingsmijlpalen niet. Ze kunnen prikkelbaar zijn en geen eetlust hebben. De stemming of persoonlijkheid kan veranderen,
en kinderen kunnen moeite hebben zich te concentreren. Kinderen hebben problemen met evenwicht, coördinatie en lopen. Sommige kinderen hebben aanvallen.
Ependymomen in het ruggenmerg kunnen rugpijn veroorzaken, en kinderen kunnen problemen hebben met de controle over het plassen en de stoelgang.
Diagnose
De diagnose ependymoom is gebaseerd op de resultaten van een MRI-scan. Als een tumor wordt gevonden, wordt een monster genomen en naar een laboratorium gestuurd voor onderzoek (biopsie).
Prognose
Hoe goed kinderen het doen hangt af van de leeftijd van het kind en van hoeveel van de tumor kan worden verwijderd.
Kinderen die het overleven lopen het risico problemen te krijgen met hun hersenen, ruggenmerg en zenuwen.
Behandeling
- chirurgie, bestraling en chemotherapie
De eerste behandeling bestaat uit het operatief verwijderen van een zo groot mogelijk deel van de tumor.
Bestralingstherapie verhoogt de overlevingskans en wordt meestal na de operatie gegeven.
Chemotherapie lijkt de overlevingskans niet te vergroten, maar kan bij sommige kinderen helpen de tumor vóór de operatie te verkleinen.
Bronnen:
| Laatste wijziging: 02 mei 2023 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |