| Behandeling van hartfalen met medicijnen | meer hart en bloedvaten |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Hartfalen is een aandoening waarbij het hart niet in staat is om aan de eisen van het lichaam te voldoen, wat leidt tot een verminderde bloedstroom, terugstuwing (stuwing) van het bloed in de aderen en longen en/of andere veranderingen die het hart verder kunnen verzwakken of verstijven. Behandeling van hartfalen met medicijnen omvat
- medicijnen om de symptomen te verlichten: Diuretica, vaatverwijders of digoxine
- geneesmiddelen om de overleving te verbeteren: Angiotensineconverterend enzym (ACE)-remmers, bètablokkers, aldosteronantagonisten, angiotensine-II-receptorblokkers (ARB's), angiotensinereceptor/neprilysineremmers (ARNI's), natrium-glucose cotransporter-2-remmers (SGLT2's) of sinusknoopremmers
Het type medicijn dat wordt gebruikt, hangt af van het type hartfalen. Bij systolisch hartfalen (hartfalen met verminderde ejectiefractie, HFrEF) helpen alle soorten medicijnen. Bij diastolisch hartfalen (hartfalen met behouden ejectiefractie, HFpEF) worden meestal alleen ACE-remmers, ARB's, aldosteronantagonisten, bètablokkers en SGLT2-remmers gebruikt. Bij hartfalen met licht verminderde ejectiefractie (HFmrEF) kunnen ARNI's en SGLT2-remmers nuttig zijn.
Het is belangrijk dat mensen hun medicijnen regelmatig innemen en ervoor zorgen dat het recept niet verlopen is.
Aldosteronantagonisten
Aldosteron is een hormoon dat ervoor zorgt dat de nieren zout en water vasthouden. Aldosteronantagonisten (blokkers) blokkeren dus rechtstreeks de effecten van aldosteron (in tegenstelling tot ACE-remmers die het indirect blokkeren) en helpen het vasthouden van vocht te beperken. Deze medicijnen verbeteren de overleving en verminderen het aantal ziekenhuisopnames bij mensen met hartfalen.
Angiotensine-converterend enzym (ACE) remmers
Angiotensine II is een hormoon dat de afgifte van aldosteron en vasopressine triggert, die er beide voor zorgen dat de nieren zout en water vasthouden. ACE-remmers helpen dus om het vasthouden van vocht te beperken en zijn een van de pijlers van de behandeling van systolisch hartfalen. Deze medicijnen verminderen niet alleen de symptomen en de noodzaak voor ziekenhuisopname, maar verlengen ook het leven. ACE-remmers verlagen de bloedspiegels van de hormonen angiotensine II en dus aldosteron, die normaal gesproken de bloeddruk helpen verhogen (zie figuur Bloeddruk reguleren: het renine-angiotensine-aldosteronsysteem ). Hierdoor zorgen ACE-remmers ervoor dat slagaders en aders wijder worden (verwijden) en helpen ze de nieren om overtollig water uit te scheiden, waardoor het hart minder hard hoeft te werken. Deze medicijnen kunnen ook directe gunstige effecten hebben op het hart en de bloedvatwanden.
Angiotensine II-receptorblokkers (ARB's)
Angiotensine II receptorblokkers (ARB's) hebben effecten die vergelijkbaar zijn met die van ACE-remmers. ARB's worden gebruikt in plaats van ACE-remmers bij sommige mensen die ACE-remmers niet kunnen verdragen vanwege hoesten, een bijwerking van ACE-remmers die minder waarschijnlijk is met ARB's.
Angiotensine receptor/neprilysine remmers
Angiotensinereceptor-/neprilysineremmers (ARNI's) zijn een nieuwer combinatiemedicijn voor de behandeling van hartfalen. Ze bestaan uit een ARB en een nieuwe klasse geneesmiddelen, neprilysineremmers. Neprilysine is een enzym dat betrokken is bij de afbraak van bepaalde stoffen (peptiden) die het lichaam het signaal geven om natrium uit te scheiden. Door de afbraak van deze peptiden te remmen, verlagen deze medicijnen de bloeddruk en verhogen ze de natriumuitscheiding, waardoor het hart minder wordt belast. De medicijnen verlengen het leven beter dan ACE-remmers of ARB's alleen bij mensen met systolisch hartfalen.
Bètablokkers
Bètablokkers worden vaak samen met ACE-remmers gebruikt om hartfalen te behandelen en zijn een andere steunpilaar voor de behandeling van hartfalen. Deze medicijnen blokkeren de werking van het hormoon noradrenaline (dat de druk op het hart verhoogt) en zorgen op de lange termijn voor een verbetering van de hartfunctie en de overlevingskansen. Bètablokkers kunnen aanvankelijk de kracht van de samentrekkingen van het hart verminderen, daarom worden ze meestal toegediend nadat het hartfalen eerst is gestabiliseerd met andere medicijnen.
Digoxine
Digoxine, een van de oudste behandelingen voor hartfalen, verhoogt de kracht van elke hartslag en vertraagt een te snelle hartslag. Digoxine helpt de klachten van sommige mensen met systolisch hartfalen te verlichten, maar verlengt het leven niet, in tegenstelling tot andere medicijnen voor hartfalen die hier worden besproken.
Diuretica
Diuretica ("waterpillen") worden vaak voorgeschreven als zoutbeperking alleen het vasthouden van vocht niet vermindert. Deze medicijnen helpen de nieren zout en water af te voeren door de vorming van urine te bevorderen en zo het vochtvolume in het lichaam te verminderen.
Lisdiuretica, zoals furosemide, torsemide of bumetanide, zijn de diuretica die het meest gebruikt worden bij hartfalen. Deze diuretica worden meestal langdurig via de mond ingenomen, maar in noodgevallen zijn ze zeer effectief als ze intraveneus worden toegediend. Loopdiuretica hebben de voorkeur bij matig tot ernstig hartfalen.
Thiazidediuretica, zoals hydrochloorthiazide, die een mildere werking hebben en de bloeddruk kunnen verlagen, kunnen met name worden voorgeschreven aan mensen die ook een hoge bloeddruk hebben.
Lis- en thiazidediuretica kunnen ervoor zorgen dat kalium verloren gaat in de urine, wat resulteert in hypokaliëmie . Daarom kan ook een diureticum dat de kaliumspiegel doet stijgen (een kaliumsparend diureticum) of een kaliumsupplement worden gegeven. Voor alle mensen met hartfalen is spironolacton het kaliumsparende diureticum dat de voorkeur heeft en kan worden gebruikt tenzij de nierfunctie ernstig verminderd is. Het kan het leven van mensen met hartfalen verlengen.
Het gebruik van diuretica kan urine-incontinentie verergeren. Een dosis van een diureticum kan echter meestal zo getimed worden dat het risico op incontinentie niet optreedt wanneer er geen toilet beschikbaar is of wanneer de toegang tot een toilet ongemakkelijk is.
Sinusknoopremmers
De sinusknoop is het deel van het hart dat de hartslag in gang zet en de hartslag bepaalt. Ivabradine is het eerste geneesmiddel in deze klasse die de snelheid van de sinusknoop vertraagt. Het vertragen van het hart vermindert de werklast van het hart en kan helpen om bepaalde mensen met hartfalen minder vaak in het ziekenhuis op te nemen.
Natrium-glucose cotransporter-2 remmers (SGLT2's)
Natrium-glucose cotransporter-2-remmers worden gebruikt bij de behandeling van diabetes. Naast het verlagen van de bloedsuikerspiegel (glucose) in het bloed hebben ze ook gunstige effecten op de hartspier en de bloedvaten. Van één geneesmiddel uit deze groep, dapagliflozin, is aangetoond dat het de symptomen van hartfalen vermindert en de kwaliteit van leven verbetert bij mensen met systolisch hartfalen. Een ander geneesmiddel uit deze groep, empagliflozin, bleek het aantal ziekenhuisopnames voor diastolisch hartfalen te verminderen.
Vasodilatoren
Vasodilatoren (geneesmiddelen die de bloedvaten wijder maken) maken het voor het hart gemakkelijker om bloed te pompen. Deze medicijnen, zoals hydralazine, isosorbidedinitraat en nitroglycerinepleisters of -spray, worden niet zo vaak gebruikt als ACE-remmers of angiotensine II-receptorblokkers, die effectiever zijn. Toch kunnen mensen die niet reageren op ACE-remmers of angiotensine II-receptorblokkers of deze niet kunnen nemen, baat hebben bij vaatverwijdende middelen. Bij een aantal mensen met vergevorderde symptomen kunnen deze medicijnen de kwaliteit en kwantiteit van leven verbeteren als ze worden toegevoegd aan ACE-remmers of angiotensineremmers.
Andere medicijnen voor hartfalen
Andere medicijnen kunnen soms helpen.
Als het hartritme abnormaal is, kunnen antiaritmica worden gegeven (zie tabel: Sommige geneesmiddelen die worden gebruikt om ritmestoornissen te behandelen. (zie de verwijzing naar de tabel aan het einde van de pagina, een-na-laatste alinea).
Artsen hebben geprobeerd om naast digoxine ook andere geneesmiddelen te gebruiken die de pompkracht van het hart vergroten, maar tot nu toe is geen van deze geneesmiddelen nuttig gebleken en sommige verhogen het risico op overlijden.
Sommige geneesmiddelen die worden gebruikt bij hartfalen. (zie de verwijzing naar de tabel aan het einde van de pagina).
Bronnen:
| Laatste wijziging: 22 november 2023 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |