Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals. Wat is het?
De helft van alle primaire (in het hart ontstane) harttumoren zijn myxomen. Driekwart van de myxomen ontstaat in de linkerboezem, de kamer van het hart die het zuurstofrijke bloed van de longen ontvangt. Myxomen ontwikkelen zich meestal bij vrouwen, meestal tussen de leeftijd van 40 en 60 jaar. Sommige zeldzame vormen van myxomen komen in families voor. Deze erfelijke myxomen (die deel uitmaken van het Carney-complex, een syndroom van verschillende niet-kankerachtige tumoren) ontstaan meestal bij jonge mannen halverwege de twintig en kunnen in een of meer van de kamers van het hart voorkomen. Een myxoom in de linkerboezem groeit vaak uit een steeltje en schommelt vrij met de bloedstroom mee. Al schommelend kan het myxoom in en uit de nabijgelegen mitralisklep schuiven, die van de linkerboezem naar de linkerhartkamer opent. Deze schommelende beweging kan de klep steeds weer dicht- en losmaken, zodat de bloedstroom met tussenpozen stopt en weer op gang komt. Symptomen Andere symptomen van myxomen zijn:
Complicaties Andere complicaties zijn bepaalde bloedafwijkingen. Een laag aantal rode bloedcellen (anemie) kan vermoeidheid, zwakte en bleekheid veroorzaken. Een laag aantal bloedplaatjes kan problemen met de bloedstolling veroorzaken en mensen kunnen rode vlekken (petechiën) of blauwe plekken op hun huid krijgen. Diagnose
Myxomen worden vermoed op basis van de symptomen van de persoon. Met een stethoscoop kunnen artsen een geluid (hartruis) horen dat door een abnormale bloedstroom wordt veroorzaakt. Het myxoom kan de bloedstroom naar of van het hart blokkeren. Omdat veel symptomen van een myxoom ook door veel andere aandoeningen kunnen worden veroorzaakt, kunnen uitgebreide tests nodig zijn voordat de diagnose wordt gesteld. Bloedonderzoek kan wijzen op een hoog aantal witte bloedcellen (wat duidt op ontsteking), bloedarmoede en een laag aantal bloedplaatjes in het bloed. Maar geen van deze tests geeft uitsluitsel. De diagnose wordt bevestigd door echocardiografie. Andere beeldvormende onderzoeken, waaronder computertomografie (CT) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), zijn soms noodzakelijk. Behandeling
Chirurgische verwijdering van het myxoom geneest meestal de persoon. Na de operatie wordt gedurende ongeveer 5 jaar periodiek een echocardiografie verricht om er zeker van te zijn dat het myxoom niet terugkomt. Bronnen:
|