Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals. Wat is het?
Pezen zijn vezelachtige koorden van taai weefsel die spieren met botten verbinden. Sommige pezen zijn omgeven door peesscheden. De oorzaak van tendinitis is vaak onbekend. Tendinitis treedt meestal op op middelbare of oudere leeftijd, wanneer de pezen verzwakken en vatbaarder worden voor letsel en ontsteking. (Verzwakking van de pees, tendinopathie genoemd, is meestal het gevolg van vele kleine scheurtjes die in de loop van de tijd ontstaan. Aangetaste pezen kunnen geleidelijk of plotseling volledig scheuren). Tendinitis komt ook voor bij jongere mensen die veel sporten (die een rotator cuff tendinitis kunnen ontwikkelen - zie ook Rotator Cuff Injury/Subacromiale Bursitis) en bij mensen die repetitieve taken uitvoeren. Bepaalde pezen zijn bijzonder gevoelig voor ontsteking:
Sommige antibiotica, zoals fluoroquinolonen, kunnen het risico op tendinopathie (verzwakking van de pees) en scheuring van de pees verhogen. Bepaalde gewrichtsziekten, zoals reumatoïde artritis, systemische sclerose, jicht, diabetes en reactieve artritis (vroeger het syndroom van Reiter genoemd), kunnen het risico op tenosynovitis verhogen. Bij mensen met gonorroe, vooral bij vrouwen, kan de gonokokkenbacterie tenosynovitis veroorzaken, waarbij meestal de weefsels van de schouders, polsen, vingers, heupen, enkels of voeten worden aangetast. Symptomen Als de peesontsteking lang duurt, kan er kalkafzetting optreden. Het gebied rond het schoudergewricht is vaak aangetast. De schouder kan niet alleen pijnlijk zijn, maar ook stijf en zwak aanvoelen. Hij kan knappen of klemmen wanneer hij wordt bewogen. Diagnose
Artsen kunnen meestal de diagnose tendinitis stellen op basis van de symptomen en de resultaten van een lichamelijk onderzoek. Soms is magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of echografie nuttig. Behandeling
Rust of immobilisatie met een spalk of gips en toepassing van warmte of koude - afhankelijk van wat werkt - zijn vaak nuttig. Het innemen van hoge doses NSAID's gedurende 7 tot 10 dagen kan de pijn en ontsteking verminderen. Soms worden corticosteroïden (zoals betamethason, methylprednisolon of triamcinolon) en anesthetica (zoals lidocaïne) in de peesschede geïnjecteerd. In zeldzame gevallen veroorzaakt de injectie uren later pijn omdat het corticosteroïd tijdelijk kristallen vormt in het gewricht of de peesschede. Deze pijn duurt minder dan 24 uur en kan worden behandeld met koude kompressen en pijnstillers. Afhankelijk van de oorzaak kunnen ook andere geneesmiddelen worden gebruikt. Als jicht de oorzaak is, kan bijvoorbeeld indomethacine of colchicine worden gebruikt. Nadat de ontsteking onder controle is, moeten meerdere malen per dag oefeningen worden gedaan om het bewegingsbereik te vergroten. Chronische, aanhoudende tendinitis kan in reumatoïde artritis voorkomen en moet eventueel chirurgisch worden behandeld om ontstoken weefsels te verwijderen. Fysiotherapie kan nodig zijn na de operatie, en een operatie is soms nodig om kalkafzettingen te verwijderen of de pees te herstellen van gebieden met langdurige tendinitis, zoals het gebied rond het schoudergewricht. Af en toe wordt een operatie uitgevoerd om littekens die de functie beperken te verwijderen of om een deel van een bot dat tegen een pees schuurt te verwijderen. Tendinitis kan zich ontwikkelen in de pezen van de spieren die helpen bij het bewegen, roteren en op zijn plaats houden van de schouder (rotator cuff). Rotator cuff tendinitis (zie Rotator Cuff Injury / Subacromiale Bursitis) is de meest voorkomende oorzaak van schouderpijn. Het veroorzaakt pijn wanneer de arm wordt geheven (vooral tussen 40° en 120°) of wanneer mensen zich aankleden. Mensen hebben vaak pijn 's nachts, vooral als ze op de aangedane arm liggen. Symptomen van rotator cuff tendinitis kunnen plotseling optreden en ernstig zijn, vooral na fysieke activiteit, of ze kunnen langzamer ontstaan en milder zijn. Röntgenfoto's worden gemaakt om calciumafzettingen in de pees op te sporen. Soms is magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of ultrasonografie nuttig. Range-of-motion oefeningen, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) en soms een corticosteroïde injectie kunnen worden gebruikt voor de behandeling. In zeldzame gevallen wordt een operatie uitgevoerd om kalkafzettingen te verwijderen of om de gescheurde pees te herstellen. Bronnen:
|