Subacute thyreoïditis begint meestal plotseling. Bij deze aandoening zorgt de ontsteking ervoor dat de schildklier buitensporige hoeveelheden schildklierhormonen vrijgeeft, wat leidt tot hyperthyreoïdie, bijna altijd gevolgd door voorbijgaande hypothyreoïdie en uiteindelijk een normale schildklierfunctie. Symptomen Diagnose
De diagnose van subacute thyreoïditis wordt gesteld op basis van de symptomen van een persoon en de resultaten van het onderzoek en de schildklierfunctietests. Soms is het moeilijk om subacute thyroiditis te onderscheiden van de ziekte van Graves, in welk geval artsen een schildklierscan en -opnametest doen. Door de ontsteking wordt er bij subacute thyroiditis weinig of geen radioactiviteit door de schildklier opgenomen, terwijl de opname bij de ziekte van Graves verhoogd is. Echografie van de schildklier kan ook helpen bij de diagnose van subacute thyroiditis. Behandeling
De meeste mensen herstellen volledig van dit type schildklierontsteking. Meestal verdwijnt de thyroiditis vanzelf binnen enkele maanden, maar soms komt ze terug of, wat zeldzamer is, beschadigt ze voldoende van de schildklier om permanente hypothyreoïdie te veroorzaken. Aspirine of andere niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) kunnen de pijn en ontsteking verlichten. In ernstige gevallen kunnen artsen corticosteroïden aanraden, zoals prednison, die in 6 tot 8 weken geleidelijk worden afgebouwd. Wanneer corticosteroïden abrupt of te vroeg worden gestaakt, komen de symptomen vaak in volle hevigheid terug. Als de symptomen van hyperthyreoïdie ernstig zijn, kan een bètablokker worden aanbevolen. Als de symptomen van hyperthyreoïdie ernstig zijn of als hypothyreoïdie permanent wordt, kan synthetisch schildklierhormoon (levothyroxine) nodig zijn. Bronnen:
|