|
Baclofen is een spierverslapper. Het is een gamma-aminoboterzuur-agonist die in het bijzonder bij oromandibulaire dystonie wordt voorgeschreven. In een dosis van 40–180 mg per dag wordt het gebruikt bij spasmen en dystonie. Reeds vele jaren wordt dit patentloze medicijn onderzocht omdat het buitensporig drinken als gevolg van een alcoholverslaving zou kunnen tegengaan. Ook bij andere verslavingen, zoals cocaïne en GHB-verslaving, zou het middel goede resultaten opleveren. Het middel is bewezen teratogeen. Dat wil zeggen dat het, samen met een groot aantal andere chemische stoffen, geneesmiddelen, alcohol, roken en drugs, een stof is die bij gebruik tijdens de zwangerschap nadelige gevolgen voor de vrucht kan hebben. De spierverslapper is chemisch verwant aan de partydrug gamma-hydroxyboterzuur (GHB), maar de werking kan niet met elkaar vergeleken worden. Ook veronderstelt men soms een gelijkende werking als veel voorgeschreven benzodiazepines als diazepam en oxazepam. GHB is overigens een lichaamseigen stof, baclofen is dat niet. Terwijl GHB wordt gezien als een partydrug is het effect van baclofen op dat gebied vrijwel nihil of heeft het de tegenovergestelde werking, men vergeet namelijk alcohol te drinken. GHB wordt geassocieerd met een toename van seksuele prikkels, bij baclofen is juist het tegenovergestelde aangetoond. In een klein onderzoek is de effectiviteit van baclofen bij paniekstoornis en angststoornissen aangetoond. Baclofen kwam in 2004 in het nieuws toen een ernstig aan alcohol verslaafde Franse cardioloog Dr. Olivier Ameisen in zijn boek Le dernier verre (In het Nederlands vertaald als: Het einde van mijn verslaving) claimde dat hij zichzelf genas door zichzelf grote doses baclofen voor te schrijven. Bronnen:
|
||||||||