| Overzicht van juridische en ethische kwesties in de gezondheidszorg | meer fundamentals |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
De meeste volwassenen hebben het wettelijke recht om hun eigen beslissingen over gezondheidszorg te nemen. Een slechte gezondheid kan echter het vermogen van mensen om hun wettelijke rechten uit te oefenen in gevaar brengen.
Om deze rechten te beschermen, is het nodig om vooruit te denken en te plannen. Een plotselinge of chronische ziekte kan ernstige zwakte en verwarring veroorzaken, waardoor mensen kwetsbaar worden en ongewild de controle kunnen verliezen. Het regelen van persoonlijke zaken, het kenbaar maken van wensen en ervoor zorgen dat die wensen worden gerespecteerd, kan moeilijk zijn voor mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Niettemin kunnen volwassenen van elke leeftijd maatregelen nemen om zichzelf te beschermen tegen het verlies van controle over hun beslissingen over gezondheidszorg, en dergelijke maatregelen zijn vooral belangrijk voor ouderen.
Voor gezondheidsgerelateerde persoonlijke zaken is het belangrijkste planningsinstrument een wilsverklaring voor gezondheidszorg, die een levenstestament, een volmacht voor gezondheidszorg of beide omvat. Voor financiële en andere vermogenszaken zijn de belangrijkste juridische planningsinstrumenten een financiële volmacht, een testament en in sommige gevallen een herroepbare trust (of levende trust). Samen helpen deze juridische instrumenten om beslissingen over eigendom en gezondheidszorg te sturen en te beheren in overeenstemming met de wensen van een persoon wanneer deze niet langer in staat is (bekwaam is) om beslissingen te nemen.
Wilsverklaringen voor gezondheidszorg moeten een weerspiegeling zijn van een weloverwogen discussie tussen de persoon en zijn naasten over de waarden, prioriteiten en voorkeuren van de persoon tijdens een ernstige ziekte. De effectiviteit van een wilsverklaring is recht evenredig met de grondigheid en doordachtheid van de discussie waarop deze is gebaseerd. De wetgeving van de verschillende staten verschilt wat betreft wilsverklaringen, maar alle 50 staten staan mensen toe om hun wensen met betrekking tot de behandeling aan het einde van hun leven in geval van een terminale ziekte of letsel kenbaar te maken en iemand aan te wijzen die voor hen kan communiceren als zij dat zelf niet meer kunnen.
De documenten voor gezondheidszorg kunnen zonder advocaat worden opgesteld. Een advocaat kan echter nuttig zijn, vooral als de wensen van een persoon complex zijn of als familieleden het waarschijnlijk niet eens zullen worden.
|
Enkele juridische termen met betrekking tot gezondheidszorg Rechtsbevoegdheid (bekwaamheid): het recht en het vermogen om de eigen zaken te regelen (in de meeste staten begint dit meestal op 18-jarige leeftijd). Wettelijke onbekwaamheid (incompetentie): het onvermogen om de eigen zaken te regelen vanwege letsel of een handicap, zoals vastgesteld door een gerechtelijke procedure. Klinische onbekwaamheid om beslissingen over gezondheidszorg te nemen: het onvermogen om de belangrijke voordelen, nadelen en alternatieven van voorgestelde gezondheidszorg te begrijpen en om een beslissing over gezondheidszorg te nemen en te communiceren, zoals vastgesteld door een gekwalificeerde arts of andere zorgprofessional. Wilsverklaringen: documenten of andere opnames, zoals een wilsverklaring of een volmacht voor gezondheidszorg, waarin de wensen van een persoon met betrekking tot beslissingen over gezondheidszorg worden meegedeeld. Wilsverklaring: een document, ook wel medische wilsverklaring genoemd, waarin de wensen van een persoon met betrekking tot toekomstige medische ingrepen en zorg aan het levenseinde worden uitgedrukt voor het geval de persoon niet langer in staat is om beslissingen over gezondheidszorg te nemen. Gezondheidszorgvolmacht: een document waarin iemand anders wettelijk wordt aangewezen om namens een persoon beslissingen over gezondheidszorg te nemen in het geval dat de persoon niet langer in staat is om beslissingen over gezondheidszorg te nemen. De aangewezen persoon kan een gezondheidszorgagent of -vertegenwoordiger, gezondheidszorgvertegenwoordiger of een andere naam worden genoemd, afhankelijk van de staat. |
Bronnen: