| Blastomycose | meer infecties |
| Ziekte van Gilchrist; Noordamerikaanse Blastomycose | |
|
|
 |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
- mensen hebben koorts, koude rillingen en drijfnat zweet en soms pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden en hoesten
- de infectie kan zich uitbreiden naar de huid, botten, voortplantings- en urinewegen, en weefsels die de hersenen bedekken, wat zwelling, pijn en andere symptomen veroorzaakt
- er wordt een monster van geïnfecteerd sputum of weefsel afgenomen en op kweek gezet, en er wordt een röntgenfoto van de borstkas gemaakt
- antischimmelmedicijnen moeten maandenlang worden ingenomen
Sporen van Blastomyces komen het lichaam binnen via de luchtwegen wanneer de sporen worden ingeademd. Blastomycose tast dus vooral de longen aan, maar de schimmels verspreiden zich soms via de bloedbaan naar andere delen van het lichaam, meestal de huid. De schimmel kan zich ook verspreiden naar de prostaat, de bijbal, de teelballen, de zaadblaasjes, de nieren, de wervels, de uiteinden van de lange beenderen, de diepste laag van de huid, het centrale zenuwstelsel, de membranen van de mond of neus, de schildklier, de lymfeklieren en het beenmerg.
Blastomycose kan voorkomen bij mensen met een normaal immuunsysteem. Het kan echter vaker voorkomen bij en ernstiger zijn bij sommige mensen met een verzwakt immuunsysteem. In tegenstelling tot de meeste schimmelinfecties, komt blastomycose niet vaker voor bij mensen met AIDS. Wel is de ziekte ernstiger bij mensen met AIDS.
De meeste gevallen van blastomycose komen voor in gebieden van Noord-Amerika waar de schimmel leeft in de grond bij rivierbeddingen:
- de valleien van de Ohio en de Mississippi (die zich uitstrekken tot het midden van de Atlantische Oceaan en het zuidoosten van de staten)
- het noordelijke Midwesten
- upstate New York
- gebieden in het zuiden van Canada die grenzen aan de Grote Meren en de Saint Lawrence rivier
In zeldzame gevallen komt de infectie voor in het Midden-Oosten en Afrika.
Symptomen
Soms veroorzaakt blastomycose van de longen geen symptomen of veroorzaakt het symptomen die snel verdwijnen en niet worden herkend.
Als de symptomen optreden, kunnen ze abrupt of geleidelijk beginnen. Ze omvatten koorts, rillingen en drijfnat zweet. Pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden en een hoestbui waarbij al dan niet sputum vrijkomt, kunnen ook optreden. De longinfectie vordert meestal langzaam, maar soms worden mensen beter zonder behandeling. Bij sommige mensen verloopt de infectie snel.
Wanneer blastomycose zich vanuit de longen verspreidt, kan het vele gebieden van het lichaam aantasten, maar de meest voorkomende plaatsen zijn de volgende:
- huid
- botten
- voortplantingsorganen en urinewegen (inclusief de prostaatklier)
- hersenen en de weefsels die de hersenen bedekken
Een huidinfectie begint met zeer kleine, verheven bultjes (papels), die pus kunnen bevatten. Daarna ontstaan er wratachtige plekken, omgeven door kleine, pijnloze pusverzamelingen (abcessen).
De weefsels boven geïnfecteerde botten kunnen gezwollen, warm en pijnlijk worden.
Bij mannen kan de opgerolde buis bovenop een testis (bijbal) opzwellen, wat pijn veroorzaakt, of een infectie van de prostaatklier (prostatitis) kan ongemak veroorzaken.
Schimmels kunnen zich verspreiden naar de weefsels die de hersenen en het ruggenmerg bedekken (hersenvliezen), waardoor schimmelmeningitis ontstaat. Er kunnen zich abcessen in de hersenen ontwikkelen. Deze infectie kan hoofdpijn en verwardheid veroorzaken.
Oorzaak
- onderzoek en kweek van een monster van besmet materiaal
- röntgenfoto van de borstkas
Een arts diagnosticeert blastomycose door een monster van sputum of geïnfecteerd weefsel naar een laboratorium te sturen om onder een microscoop te worden onderzocht en gekweekt. Er wordt een röntgenfoto van de borstkas gemaakt om te controleren op tekenen van infectie in de longen.
Artsen kunnen ook een urinemonster testen op proteïnen (antigenen) die door de schimmel zijn vrijgegeven.
Er kunnen tests worden gedaan die genetisch materiaal in micro-organismen opsporen, zoals de polymerasekettingreactie (PCR). De PCR-test wordt gebruikt om veel kopieën van een gen van een micro-organisme te maken, waardoor het micro-organisme veel gemakkelijker te identificeren is.
Behandeling
Als blastomycose ernstig is, wordt het behandeld met amfotericine B, dat intraveneus wordt toegediend. Als blastomycose mild tot matig is, wordt itraconazol via de mond toegediend.
Met behandeling beginnen mensen zich vrij snel beter te voelen, maar de medicijnen moeten gedurende 6 tot 12 maanden of soms langer worden toegediend. Zonder behandeling verergert blastomycose langzaam en in zeldzame gevallen leidt het tot de dood.
Bronnen:
- Merck Manual, professional version
- Merck Manual, consumer version
- Wiki Nederlandstalig
- Wiki Engelstalig
- Huidziekten
| Laatste wijziging: 22 juni 2022 |