Hepatitis B acuut meer lever en galblaas    Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals. Wat is het?    Acute hepatitis B is een ontsteking van de lever die wordt veroorzaakt door het hepatitis B-virus en die een paar weken tot 6 maanden kan duren. hepatitis B wordt verspreid door contact met bloed of andere lichaamsvloeistoffen van geïnfecteerde mensen, zoals wanneer mensen niet-gesteriliseerde naalden delen om illegale drugs te injecteren hepatitis B veroorzaakt typische symptomen van virale hepatitis (waaronder verlies van eetlust, een algemeen gevoel van ziekte en geelzucht) en kan een ernstige vorm van hepatitis veroorzaken die fulminante hepatitis wordt genoemd artsen stellen de diagnose hepatitis B op basis van bloedonderzoek vaccinatie tegen hepatitis B wordt aanbevolen voor alle kinderen en voor volwassenen die aan de infectie kunnen worden blootgesteld of die ernstige complicaties van de infectie kunnen ontwikkelen er bestaat geen specifieke behandeling voor acute hepatitis B de meeste mensen herstellen volledig, maar een enkeling ontwikkelt chronische hepatitis B als zich een ernstige (fulminante) hepatitis ontwikkelt, kunnen antivirale geneesmiddelen helpen, maar de beste hoop op overleving is levertransplantatie Het hepatitis B-virus is de tweede meest voorkomende oorzaak van acute virale hepatitis. In de Verenigde Staten werden in 2018 meer dan 3.000 gevallen van acute hepatitis B-infectie gemeld - een daling ten opzichte van de 25.000 jaarlijkse gevallen die werden gemeld voordat het gebruik van hepatitis B-vaccin wijdverbreid werd. Veel gevallen worden echter niet herkend of niet gemeld. Dus het werkelijke aantal nieuwe infecties kan veel hoger zijn. Het werd geschat op ongeveer 21.600 in 2018. Af en toe komt hepatitis D-infectie voor bij mensen met acute hepatitis B. Overdracht    Hepatitis B wordt minder gemakkelijk overgedragen dan hepatitis A. Overdracht vindt meestal plaats wanneer naalden opnieuw worden gebruikt zonder eerst te zijn gesteriliseerd - zoals wanneer mensen naalden delen om drugs te injecteren of wanneer naalden opnieuw worden gebruikt om tatoeages aan te brengen. Overdracht via bloedtransfusies is mogelijk, maar is nu zeldzaam in de Verenigde Staten omdat bloed wordt gescreend. Hepatitis B wordt ook verspreid via contact met speeksel, tranen, moedermelk, urine, vaginaal vocht en sperma, maar een dergelijke verspreiding komt minder vaak voor dan de overdracht van bloed op bloed. Overdracht kan plaatsvinden tussen sekspartners, zowel heteroseksuele als homoseksuele. Ook mensen die in kleine ruimten leven (zoals gevangenissen en instellingen voor geestelijke gezondheidszorg) lopen een verhoogd risico, omdat de kans op contact met lichaamsvocht van een andere persoon groter is. Een zwangere vrouw die besmet is met hepatitis B kan het virus tijdens de geboorte overdragen op haar baby (zie Hepatitis B Virus [HBV] Infectie bij pasgeborenen). Iedereen met hepatitis B, zelfs mensen die geen symptomen hebben, kunnen het virus overdragen. Of insectenbeten dit virus kunnen overdragen is niet duidelijk. Veel gevallen van hepatitis B hebben geen bekende bron. Chronische hepatitis B    In totaal ontwikkelt ongeveer 5% tot 10% van de mensen die met het hepatitis B-virus besmet zijn, chronische hepatitis B. Hoe jonger de persoon is wanneer acute hepatitis B optreedt, hoe groter het risico op het ontwikkelen van chronische hepatitis B: zuigelingen: 90% kinderen van 1 tot 5 jaar: 25 tot 50% volwassenen: ongeveer 5% Als hepatitis B chronisch wordt, kan ernstige littekenvorming van de lever (levercirrose) optreden en kan uiteindelijk leverkanker ontstaan. Symptomen    Over het algemeen is hepatitis B ernstiger dan hepatitis A en kan soms fataal zijn, vooral bij oudere mensen. De infectie kan mild of zeer ernstig zijn (fulminante hepatitis genoemd). Wanneer mensen met hepatitis B ook hepatitis D hebben, zijn de symptomen ernstiger. De meeste mensen met hepatitis B hebben typische symptomen van virale hepatitis. Deze symptomen omvatten: verlies van eetlust een algemeen gevoel van ziekte (malaise) koorts misselijkheid en braken geelzucht (geel worden van de huid en het oogwit) Gewrichtspijnen en jeukende rode netelroos op de huid (wheals) komen vaker voor bij mensen met hepatitis B dan bij andere hepatitisvirussen. De symptomen kunnen enkele weken tot 6 maanden aanhouden. Als fulminante hepatitis ontstaat, kunnen mensen heel snel erg ziek worden. Giftige stoffen die normaal door de lever worden verwijderd, hopen zich op in het bloed en bereiken de hersenen, waardoor hepatitische encefalopathie ontstaat. Mensen kunnen binnen enkele dagen tot weken in een coma raken. Fulminante hepatitis kan dodelijk zijn zonder levertransplantatie, vooral bij volwassenen. Diagnose    bloedonderzoek Artsen vermoeden hepatitis op basis van typische symptomen, zoals geelzucht. Het onderzoek begint meestal met bloedonderzoek om na te gaan hoe goed de lever functioneert en of hij beschadigd is (leveronderzoek). Bij leveronderzoek wordt het gehalte aan leverenzymen en andere stoffen die door de lever worden geproduceerd, gemeten. Als bij het onderzoek leverafwijkingen worden vastgesteld, worden andere bloedonderzoeken gedaan om na te gaan of er sprake is van een hepatitisvirusinfectie. Deze bloedtests kunnen delen van specifieke virussen (antigenen), specifieke antilichamen die door het lichaam worden aangemaakt om het virus te bestrijden, en soms genetisch materiaal (RNA of DNA) van het virus opsporen. Als het hepatitis B-virus is bevestigd en ernstig (fulminant) is, controleren artsen ook op het hepatitis D-virus, dat bij tot 50% van de mensen met fulminante hepatitis B aanwezig is. Preventie    Risicogedrag, zoals het delen van naalden om drugs te injecteren en het hebben van meerdere sekspartners, moet worden vermeden. Alle bloeddonors worden getest op hepatitis B om te voorkomen dat het hepatitis B-virus zich via transfusies verspreidt. Hoewel de kans op hepatitis door transfusies klein is, gebruiken artsen transfusies alleen als er geen alternatief is. Deze maatregelen hebben het risico om hepatitis te krijgen door een bloedtransfusie drastisch verminderd. In de Verenigde Staten wordt vaccinatie tegen hepatitis B aanbevolen voor: alle mensen van 18 jaar en jonger (vanaf de geboorte - zie de figuur Routinevaccinaties voor zuigelingen, kinderen en adolescenten) elke volwassene die bescherming tegen hepatitis B wenst alle niet-gevaccineerde volwassenen wier risico op het krijgen van hepatitis B verhoogd is, inclusief zwangere vrouwen mensen met een chronische leverziekte Als familieleden en naaste contacten van mensen met chronische hepatitis B niet zijn gevaccineerd, moeten zij met het hepatitis B-vaccin worden gevaccineerd. Als het niveau van het hepatitis B-virus (viral load) bij zwangere vrouwen hoog is, krijgen zij vaak antivirale geneesmiddelen tijdens het laatste trimester van de zwangerschap om overdracht van het virus van moeder op kind te voorkomen. Mensen die niet gevaccineerd zijn en blootgesteld zijn aan hepatitis B, waaronder zuigelingen die geboren zijn uit moeders met hepatitis B, krijgen hepatitis B immuunglobuline (door injectie in een spier) en het vaccin. Deze combinatie voorkomt chronische hepatitis B in 75%, of maakt de ziekte minder ernstig. Hepatitis B immuunglobuline bevat antilichamen die zijn verkregen uit het bloed van mensen met een hoog gehalte aan antilichamen tegen hepatitis. Als mensen in contact komen met het bloed van iemand die hepatitis B heeft, krijgen ze hepatitis B immuunglobuline toegediend via een injectie. Als zij niet tegen hepatitis B zijn ingeënt, worden zij ook ingeënt. Als zij wel gevaccineerd zijn, wordt met bloedonderzoek nagegaan of zij nog beschermd zijn. Als dat niet het geval is, worden zij gevaccineerd. Behandeling    algemene maatregelen voor ernstige (fulminante) hepatitis, antivirale geneesmiddelen en levertransplantatie Er bestaat geen specifieke behandeling voor acute virale hepatitis, waaronder hepatitis B. Mensen met hepatitis B mogen geen alcohol drinken omdat dit de lever verder kan beschadigen. Het is niet nodig om bepaalde voedingsmiddelen te vermijden of activiteiten te beperken. De meeste mensen kunnen weer veilig aan het werk als de geelzucht is verdwenen. Als jeuk optreedt, kan cholestyramine, dat via de mond wordt ingenomen, de jeuk verlichten. Als fulminante hepatitis ontstaat, wordt een antiviraal geneesmiddel, meestal entecavir of tenofovir, gebruikt. Deze medicijnen worden via de mond ingenomen. Ze verhogen de overlevingskans. Levertransplantatie is de meest effectieve behandeling voor fulminante hepatitis B en is de beste hoop op overleving, vooral voor volwassenen. Bronnen: Merck Manual, professional version Merck Manual, consumer version Thuisarts Wiki Nederlandstalig Wiki Engelstalig Laatste wijziging: 01 maart 2022   Einde van de pagina