| Inleiding tot de diagnose van spijsverteringsstoornissen | meer spijsvertering |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
Aandoeningen die invloed hebben op het spijsverteringsstelsel (gastro-intestinaal) worden spijsverteringsaandoeningen genoemd. Sommige aandoeningen treffen tegelijkertijd verschillende delen van het spijsverteringsstelsel, terwijl andere slechts één deel of orgaan treffen. (Zie ook Overzicht van het spijsverteringsstelsel.)
Op basis van de bevindingen van de medische voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en, indien van toepassing, psychologische evaluatie, kiezen artsen de juiste tests. Er worden onder andere de volgende tests gedaan op het spijsverteringsstelsel:
- onderzoeken in verband met zuur en reflux
- Computertomografie (CT-scan) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI-scan)
- endoscopie
- impedantietesten
- intubatie van het spijsverteringskanaal
- laparoscopie
- manometrie
- nucleaire scans
- paracentese
- testen op occult bloed in de ontlasting
- echoscopie (ultrasonografie)
- video capsule endoscopie
- röntgenfoto's
Deze onderzoeken kunnen een arts helpen bij het opsporen, diagnosticeren en soms behandelen van een probleem. Sommige tests vereisen dat het spijsverteringsstelsel ontdaan wordt van ontlasting, andere vereisen vasten en weer andere vereisen geen voorbereiding.
Hoewel diagnostische tests heel nuttig kunnen zijn om de aan- of afwezigheid van bepaalde medische aandoeningen vast te stellen, kunnen ze ook vrij duur zijn en in zeldzame gevallen bloedingen of letsel veroorzaken. Het is belangrijk om de risico's en voordelen van een test met de arts te bespreken.
Bronnen: