| Impedantietesten | meer spijsvertering |
| Impedantie Planimetrie | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Impedantietesten zijn een soort testen waarbij een sonde wordt gebruikt die een ballon in de slokdarm opblaast en meet hoeveel druk er nodig is om de ballon een bepaalde hoeveelheid te laten uitzetten. Een slokdarm die stijver of losser is dan normaal kan erop wijzen dat er een aandoening aanwezig is.
Voor de test eten of drinken mensen 4 uur lang niets.
Bij deze test brengen artsen een dun plastic buisje (katheter) via de neus van de persoon naar beneden in de slokdarm (de holle buis die van de keel naar de maag loopt). De buis is bedekt met een ballon gevuld met zout water (zoutoplossing). De ballon wordt gebruikt om de oppervlakte aan de binnenkant van een deel van het spijsverteringskanaal, zoals de slokdarm, en de druk in dat deel te meten. Terwijl de ballon wordt opgeblazen, meten sensoren langs de ballon de druk en de diameter van de slokdarm. Draden van de sensoren sturen de bevindingen door naar een datarecorder die de persoon draagt. De drukmetingen en gegevens helpen artsen bij de verdere evaluatie van mensen die problemen hebben met hun spijsverteringskanaal, zoals slikproblemen. Impedantietesten kunnen ook worden gedaan om elke vloeistof op te sporen die vanuit de maag in de slokdarm komt, ongeacht de zuurgraad, zodat artsen zowel zuur (met behulp van pH-monitoren) als niet-zuur terugvloeiend vocht in de slokdarm kunnen meten.
Soms worden impedantietesten gecombineerd met manometrie, een andere test die de druk meet.
Impedantietesten worden gebruikt om verschillende maagdarmstoornissen te diagnosticeren, vooral in de slokdarm. Deze test kan bijvoorbeeld worden gebruikt om problemen met de zenuwen die de ritmische samentrekkingen van de slokdarm controleren (achalasie) te evalueren, een ontstekingsaandoening te evalueren waarbij de wand van de slokdarm gevuld raakt met grote aantallen witte bloedcellen (eosinofiele oesofagitis) en mogelijk de terugstroming van maaginhoud in de slokdarm te evalueren (gastro-oesofageale refluxziekte [GERD]). Het kan artsen nuttige diagnostische informatie geven als er geen diagnose kan worden gesteld met behulp van manometrie of als mensen manometrie niet kunnen verdragen.
Daarnaast worden impedantietesten soms gedaan tijdens en nadat mensen behandeld worden voor een spijsverteringsstoornis. Bijvoorbeeld, mensen die een behandeling voor achalasie ondergaan (zoals een operatie) ondergaan de test opnieuw omdat het kan bepalen of de behandeling aanslaat en artsen kan helpen beslissen welke verdere behandeling nodig is. De test kan ook worden gedaan bij mensen die een bariatrische operatie of een operatie voor reflux (fundoplicatie) hebben ondergaan.
Complicaties van impedantietesten zijn zeldzaam en omvatten verwondingen aan de neus, keel of slokdarm.
Bronnen:
| Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |