| Eosinofiele oesofagitis | meer spijsvertering |
| Eosinofiele slokdarmontsteking | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Eosinofiele oesofagitis is een ontstekingsaandoening waarbij de wand van de slokdarm gevuld raakt met grote aantallen eosinofielen, een soort witte bloedcellen. |
- deze aandoening kan worden veroorzaakt door voedselallergieën
- kinderen kunnen weigeren te eten en gewicht verliezen, en volwassenen kunnen voedsel in hun slokdarm hebben en moeite met slikken
- de diagnose wordt gebaseerd op de resultaten van een endoscopie en biopsie, soms samen met röntgenfoto's
- de behandeling bestaat uit protonpompremmers, corticosteroïden, een biologisch middel, veranderingen in het dieet en soms een verwijding van de slokdarm
De slokdarm is de holle buis die van de keel (farynx) naar de maag loopt (zie ook Overzicht van de slokdarm).
Eosinofiele slokdarmontsteking kan op elk moment tussen de kinderleeftijd en jongvolwassenheid beginnen. Af en toe komt het voor bij oudere volwassenen en het komt vaker voor bij mannen.
Eosinofielen zijn een type witte bloedcellen die een belangrijke rol spelen in de reactie van het lichaam op allergische reacties, astma en infecties met parasieten. Eosinofiele oesofagitis kan worden veroorzaakt door een allergische reactie op bepaalde voedingsmiddelen bij mensen met genetische risicofactoren. De allergische reactie veroorzaakt een ontsteking die de slokdarm irriteert. Als de ontsteking niet wordt behandeld, leidt dit uiteindelijk tot een chronische vernauwing (strictuur) van de slokdarm.
Symptomen
Zuigelingen en kinderen kunnen weigeren te eten en last hebben van braken, gewichtsverlies en buikpijn, pijn op de borst of een combinatie daarvan.
Volwassenen met een vernauwing (meestal mensen die al lange tijd slokdarmontsteking hebben) hebben vaak moeite met slikken (dysfagie) en kunnen voedsel in hun slokdarm hebben vastzitten (slokdarmvoedselinslag). Mensen kunnen symptomen hebben die lijken op die van gastro-oesofageale refluxziekte (GERD), met name brandend maagzuur (een brandende pijn achter het borstbeen).
Mensen hebben vaak ook andere allergische aandoeningen, zoals astma of eczeem.
Diagnose
- endoscopie en biopsie
- soms bariumslik röntgenfoto's
Artsen vermoeden de diagnose eosinofiele oesofagitis bij mensen van elke leeftijd die andere allergische aandoeningen hebben en moeite hebben met het doorslikken van vast voedsel. De diagnose wordt ook vermoed bij mensen die symptomen van GERD hebben die niet verdwijnen met de gebruikelijke behandeling.
Om de diagnose te stellen, kijken artsen met een flexibele buis (endoscopie) in de slokdarm. Tijdens de endoscopie nemen artsen weefselmonsters om onder een microscoop te analyseren ( biopsie genoemd).
Soms doen artsen ook een bariumsliktest. Bij dit onderzoek krijgen mensen barium in een vloeistof voordat er röntgenfoto's worden gemaakt. Het barium schetst de slokdarm, waardoor afwijkingen makkelijker te zien zijn.
Impedantie planimetrie is een ander type slokdarmonderzoek dat soms wordt gedaan om subtiele vernauwingen op te sporen. Bij deze test wordt een ballon gevuld met zout water (zoutoplossing) gebruikt om tegelijkertijd het oppervlak aan de binnenkant van de slokdarm en de druk in de slokdarm te meten.
Artsen kunnen ook testen op voedselallergieën uitvoeren om mogelijke triggers te identificeren, maar deze hebben weinig nut.
Behandeling
- protonpompremmers
- corticosteroïden
- dupilumab
- veranderingen in dieet
- soms verwijding van de slokdarm
Opties voor volwassenen zijn onder andere protonpompremmers (PPI's), medicijnen die de productie van maagzuur verminderen en de symptomen kunnen verminderen, lokale corticosteroïden en het biologische middel dupilumab.
Bij kinderen zijn veranderingen in het dieet vaak effectief, maar PPI's worden meestal gebruikt als veranderingen in het dieet niet hebben geholpen. Kinderen van 1 jaar en ouder kunnen dupilumab krijgen.
Als PPI's niet helpen, krijgen mensen lokale corticosteroïden (zoals fluticason en budesonide) die worden geslikt. Deze medicijnen bedekken de slokdarm en kunnen de ontsteking helpen verminderen. Mensen kunnen een fluticasoninhalator gebruiken en de medicatie in hun mond pompen zonder te inhaleren en het dan doorslikken. Op deze manier bedekt de medicatie de slokdarm en komt het niet in de longen terecht. Budesonide in vloeibare vorm kan ook worden doorgeslikt. Mensen kan worden geadviseerd om daarna hun mond te spoelen om een schimmelinfectie in de mond (spruw) te helpen voorkomen.
Dupilumab is een biologisch middel dat wordt geïnjecteerd. Het is een monoklonaal antilichaam (een antilichaam dat in een laboratorium uit levende cellen wordt gemaakt). Dupilumab kan worden gegeven aan mensen van 1 jaar en ouder die minstens 15 kilo wegen. Deze medicatie vermindert de ontsteking in de slokdarm.
Artsen kunnen mensen opdragen hun dieet te veranderen. Mensen kunnen een dieet volgen waarbij een voedingsmiddel zoals tarwe, zuivel, vis/schelpdieren, pinda's/boompitten, eieren of soja wordt geëlimineerd (zie eliminatiedieet). Het elementaire dieet, waarbij mensen het grootste deel van hun voeding krijgen in een vloeibare vorm die meestal bestaat uit aminozuren, vetten, suikers, vitaminen en mineralen, kan succesvol zijn bij zowel volwassenen als kinderen, maar is vaak niet praktisch bij volwassenen.
Als mensen een vernauwing van de slokdarm hebben, blazen artsen tijdens een endoscopie een ballon op in de slokdarm om deze te verwijden. Artsen doen vaak meerdere verwijdingen met steeds grotere ballonnen om te voorkomen dat de slokdarm scheurt.
Voor eosinofiele slokdarmontsteking worden injectie- en infuustherapieën onderzocht die zich richten op de eosinofiele route in het lichaam.
Bronnen: