| Coccidioïdomycose | meer infecties |
| Stofkoorts | |
|
|
 |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
- de infectie wordt veroorzaakt door het inademen van sporen van de schimmel
- in lichte gevallen veroorzaakt de longinfectie griepachtige verschijnselen en soms , maar de infectie kan verergeren en zich over het hele lichaam verspreiden, met allerlei symptomen tot gevolg
- de diagnose kan worden bevestigd door de schimmels te identificeren in monsters van besmet materiaal die onder een microscoop zijn onderzocht of zijn gekweekt
- antischimmelmedicijnen worden meestal gedurende 6 tot 12 maanden, maar soms levenslang, ingenomen
De sporen van Coccidioides komen voor in de grond in het zuidwesten van de Verenigde Staten, de centrale vallei van Californië, het noorden van Mexico, delen van Midden-Amerika en Argentinië. Ze kunnen ook worden aangetroffen in Utah, Nevada en zuidelijk Washington. Ongeveer 30 tot 60% van de mensen die in een van deze gebieden wonen, worden op een bepaald moment in hun leven blootgesteld aan de schimmel. In de Verenigde Staten werden in 2017 14.364 gevallen van coccidioidomycose gemeld.
Coccidioidomycose wordt opgelopen door het inademen van sporen. Sporen zijn aanwezig in de bodem en kunnen in de lucht terechtkomen wanneer de bodem wordt verstoord en zich benedenwinds verplaatsen. Boeren en anderen die werken met of blootgesteld worden aan verstoorde grond lopen de meeste kans om de sporen te inhaleren en besmet te raken. Mensen die op reis besmet raken, kunnen pas symptomen krijgen als ze naar huis gaan.
Coccidioidomycose komt in twee vormen voor:
- milde longinfectie (acute primaire coccidioidomycose): De infectie verdwijnt zonder behandeling. Deze vorm komt in de meeste gevallen voor
- ernstige, progressieve infectie (progressieve coccidioidomycose): De infectie verspreidt zich vanuit de longen over het hele lichaam en is vaak dodelijk
Risicofactoren voor progressieve coccidioidomycose
Progressieve coccidioidomycose komt niet vaak voor bij verder gezonde mensen. De kans is groter dat het zich voordoet wanneer mensen:
- HIV-infectie hebben
- geneesmiddelen gebruiken die het immuunsysteem onderdrukken (immunosuppressiva)
- ouder zijn
- in de tweede helft van hun zwangerschap zijn of net een baby hebben gekregen
- bepaalde etnische achtergronden hebben (Filippijns, Afro-Amerikaans, Inheems Amerikaans, Spaans, en Aziatisch, in afnemende volgorde van risico)
Symptomen
De meeste mensen met acute primaire coccidioidomycose hebben geen symptomen. Als er symptomen ontstaan, doen deze zich 1 tot 3 weken na de besmetting voor. De symptomen zijn meestal mild en vaak griepachtig. Ze omvatten hoest, koorts, rillingen, pijn op de borst, en soms kortademigheid. De hoest kan sputum produceren. Soms, als de longinfectie ernstig is, kunnen zich ruimten in de longen vormen en kunnen mensen bloed ophoesten.
Sommige mensen hebben een allergische reactie op de schimmel, die gewrichtspijn, bindvliesontsteking, gevoelige rode of violette bultjes (knobbeltjes) onder de huid (erythema nodosum genoemd), of vlekken van rode, verheven huid die er vaak uitzien als schietschijven ( erythema multiforme) kan veroorzaken.
- sommige mensen hebben een allergische reactie op de schimmel, die gewrichtspijn, bindvliesontsteking, erythema multiforme, of erythema nodosum kan veroorzaken. Deze afbeelding toont een ernstig voorbeeld van erythema multiforme veroorzaakt door coccidioidomycose
De progressieve vorm kan zich weken, maanden of zelfs jaren na de eerste infectie ontwikkelen. Symptomen zijn lichte koorts en verlies van eetlust, gewicht en kracht. De longinfectie kan verergeren, meestal alleen bij mensen met een verzwakt immuunsysteem. Het kan leiden tot toegenomen kortademigheid en soms bloed in het sputum.
Coccidioidomycose kan zich ook vanuit de longen verspreiden naar de huid, botten (waardoor osteomyelitis ontstaat), gewrichten, lever, milt, nieren en andere weefsels. Als de infectie zich verspreidt naar de huid, kunnen mensen één zweer hebben of vele. Gewrichten kunnen gezwollen en pijnlijk worden. Diepe infecties kunnen soms door de huid heen breken, waardoor een opening ontstaat waar geïnfecteerd materiaal doorheen loopt.
- Coccidioidomycose die zich van de longen naar de huid verspreidt, kan zweren veroorzaken
Coccidioides kan ook de hersenen en de weefsels die de hersenen bedekken (hersenvliezen) infecteren, waardoor hersenvliesontsteking (meningitis) ontstaat. Deze infectie is vaak chronisch en veroorzaakt hoofdpijn, verwardheid, evenwichtsverlies, dubbelzien en andere problemen. Onbehandelde meningitis is altijd fataal.
Diagnose
- bloedonderzoek
- röntgenfoto van de borstkas
- onderzoek, kweek of testen van een bloedstaal of ander weefsel
Een arts kan coccidioidomycose vermoeden als mensen symptomen krijgen nadat ze in een gebied hebben gewoond waar de infectie veel voorkomt, of er onlangs doorheen zijn gereisd.
Bloedonderzoek om antilichamen tegen de schimmel op te sporen (serologisch onderzoek) en een röntgenfoto van de borst worden doorgaans gemaakt. Bij mensen met een gezond immuunsysteem kunnen deze antilichamen meestal met bloedonderzoek worden aangetoond als er sprake is van coccidioidomycose. Röntgenfoto's van de borst tonen meestal karakteristieke afwijkingen. Deze bevindingen helpen artsen bij het stellen van de diagnose.
Een test die antigenen (eiwitten die door de schimmel worden afgegeven) in de urine opspoort, kan ook nuttig zijn.
Om de schimmel te identificeren en zo de diagnose te bevestigen, kunnen artsen monsters van bloed, sputum, pus, hersenvocht of ander geïnfecteerd weefsel onder een microscoop onderzoeken of ze naar een laboratorium sturen om te worden gekweekt. Omdat het kweken van Coccidioides tot 3 weken kan duren, vertrouwen artsen meestal op het bloedonderzoek en de röntgenfoto van de borstkas. Een test om het genetisch materiaal van de schimmel (zijn DNA) te identificeren kan worden uitgevoerd op monsters van de keel en de longen, maar deze test is niet algemeen beschikbaar.
Behandeling
Acute primaire coccidioidomycose verdwijnt meestal zonder behandeling bij verder gezonde mensen, en het herstel is meestal volledig. Sommige artsen geven er echter de voorkeur aan deze mensen te behandelen vanwege de kleine kans dat de coccidioidomycose zich zal verspreiden. Bovendien verdwijnen de symptomen sneller wanneer mensen worden behandeld. De behandeling bestaat meestal uit een antischimmelmiddel, zoals fluconazol, gedurende 3 tot 6 maanden.
Progressieve coccidioidomycose is meestal dodelijk, tenzij het wordt behandeld, vooral als het immuunsysteem verzwakt is. Ongeveer 70% van de mensen met AIDS sterft binnen 1 maand na de diagnose. Voor milde tot matige progressieve coccidioidomycose wordt fluconazol of itraconazol via de mond toegediend. De arts kan de infectie ook behandelen met voriconazol, dat via de mond of via een ader (intraveneus) wordt toegediend, of posaconazol, dat via de mond wordt toegediend. In ernstige gevallen wordt amfotericine B intraveneus toegediend.
Als meningitis ontstaat, wordt fluconazol gegeven. Mensen die meningitis door coccidioidomycose hebben gehad, moeten voor de rest van hun leven fluconazol innemen.
Hoewel behandeling met medicijnen effectief kan zijn bij plaatselijke infecties (bijvoorbeeld in de huid, botten of gewrichten), treedt vaak een terugval op nadat de behandeling is gestopt. Meestal moeten mensen met een verzwakt immuunsysteem jarenlang, vaak levenslang, geneesmiddelen gebruiken.
Als het bot geïnfecteerd is of als de infectie leidt tot ruimtes in de longen, kan een operatie noodzakelijk zijn.
Bronnen:
- Merck Manual, professional version
- Merck Manual, consumer version
- Wiki Nederlandstalig
- Wiki Engelstalig
- Huidziekten
| Laatste wijziging: 20 juni 2022 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |