| Histoplasmose | meer infecties |
|
|
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
- Histoplasmose wordt opgelopen door het inademen van sporen van de schimmel
- de meeste mensen hebben geen symptomen, maar sommigen voelen zich ziek en hebben koorts en hoesten, soms met ademhalingsmoeilijkheden
- soms breidt de infectie zich uit, waardoor de lever, de milt en de lymfeklieren groter worden en andere organen beschadigd raken
- de diagnose wordt gesteld op basis van kweek en onderzoek van weefsel- en vochtmonsters
- of behandeling met antischimmelmiddelen nodig is, hangt af van de ernst van de infectie
Histoplasmose komt vooral voor in het oosten en middenwesten van de Verenigde Staten, met name langs de riviervallei van de Ohio en de Mississippi. Het kan ook in de zuidelijke staten voorkomen. Histoplasmose komt ook voor in delen van Midden- en Zuid-Amerika, Afrika, Azië en Australië. Uitbraken in verband met vleermuizengrotten hebben zich wereldwijd voorgedaan en in de Verenigde Staten zijn uitbraken gemeld in Florida, Texas en Puerto Rico.
Histoplasma groeit het best in grond en stof die verontreinigd zijn met vogel- of vleermuisuitwerpselen. Kippenboeren, bouwvakkers, speleologen (mensen die graag grotten verkennen) en anderen die met grond werken, lopen het grootste risico de sporen van Histoplasma in te ademen. Het risico van infectie is het grootst wanneer bij werkzaamheden sporen in de lucht vrijkomen (bijvoorbeeld bij het verwijderen van bomen of gebouwen op bouwplaatsen in gebieden waar vogels of vleermuizen leven) of bij het verkennen van grotten.
Ernstige ziekte kan het gevolg zijn wanneer grote aantallen sporen worden ingeademd.
Vormen
Er zijn drie hoofdvormen van histoplasmose:
- acute pulmonale histoplasmose: Deze vorm is de initiële vorm van de infectie. Ze treedt op in de longen en blijft daar meestal aanwezig
- progressieve gedissemineerde histoplasmose: als het immuunsysteem verzwakt of onvolgroeid is, kan de infectie zich vanuit de longen via de bloedbaan verspreiden (dissemineren) naar andere delen van het lichaam, zoals de hersenen, het ruggenmerg, de lever, de milt, de lymfeklieren, de bijnieren, het spijsverteringsstelsel, of het beenmerg. Deze vorm komt zelden voor bij gezonde volwassenen. Hij komt meestal voor bij ondervoede zuigelingen of zeer jonge kinderen of bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals mensen met HIV/AIDS, een orgaantransplantatie of mensen die geneesmiddelen gebruiken die het immuunsysteem onderdrukken, waaronder corticosteroïden
- chronische cavitaire histoplasmose: bij deze vorm vormen zich geleidelijk, in de loop van enkele weken, een of meer ruimten (holten) in de longen. De infectie verspreidt zich niet van de longen naar andere delen van het lichaam
Symptomen
De meeste mensen die met Histoplasma besmet zijn, ontwikkelen geen symptomen, of slechts zeer milde symptomen.
De symptomen variëren, afhankelijk van de vorm van histoplasmose.
Acute pulmonale histoplasmose
De symptomen verschijnen meestal 3 tot 21 dagen nadat mensen de sporen hebben ingeademd. Mensen kunnen zich ziek voelen, koorts hebben en hoesten, en het gevoel hebben dat ze griep hebben. De symptomen verdwijnen meestal binnen 2 weken zonder behandeling en duren zelden langer dan 6 weken.
Mensen die veel sporen inademen kunnen een longontsteking krijgen. Zij kunnen erg kortademig worden en maandenlang ziek zijn.
Acute pulmonale histoplasmose is zeer zelden dodelijk, maar kan ernstig worden bij mensen met een verzwakt immuunsysteem (zoals mensen met AIDS).
Progressieve verspreide histoplasmose
De symptomen zijn in het begin vaag. Mensen kunnen zich moe, zwak en in het algemeen ziek voelen. De symptomen kunnen heel langzaam of heel snel verergeren.
Er kan zich een longontsteking ontwikkelen, maar deze is zelden ernstig, behalve bij mensen met AIDS. In zeldzame gevallen kan meningitis (ontsteking van de weefsels die de hersenen en het ruggenmerg bedekken) optreden, wat hoofdpijn en een stijve nek veroorzaakt. De lever, de milt en de lymfeklieren kunnen vergroten. Minder vaak veroorzaakt de infectie zweren in de mond en de darmen. In zeldzame gevallen worden de bijnieren aangetast, waardoor de ziekte van Addison ontstaat.
Zonder behandeling is deze vorm bij meer dan 90% van de mensen dodelijk. Zelfs met behandeling kan de dood snel intreden bij mensen met AIDS.
Progressieve verspreide histoplasmose
Deze longinfectie ontwikkelt zich geleidelijk in de loop van enkele weken en veroorzaakt een hoest en ademhalingsmoeilijkheden die steeds erger worden. Symptomen zijn gewichtsverlies, nachtelijk zweet, lichte koorts en een algemeen gevoel van ziekte (malaise).
De meeste mensen herstellen zonder behandeling binnen 2 tot 6 maanden. De ademhalingsmoeilijkheden kunnen echter blijven verergeren, en sommige mensen hoesten bloed op, soms in grote hoeveelheden. Het longweefsel wordt vernietigd en er vormt zich littekenweefsel. Longbeschadiging of bacteriële invasie van de longen kan uiteindelijk de dood tot gevolg hebben.
Diagnose
- kweek en onderzoek van monsters van weefsels of vloeistoffen
- soms bloedonderzoek en urineonderzoek
- röntgenfoto van de borstkas
Om de diagnose histoplasmose te stellen, nemen artsen monsters van het sputum, de urine, het bloed of de mondzweren (indien aanwezig). Artsen kunnen een kijkbuis (bronchoscoop) gebruiken om monsters van de longen te nemen. Of ze kunnen een biopsie doen om monsters te nemen van de lever, het beenmerg of de lymfeklieren. Deze monsters worden naar een laboratorium gestuurd voor kweek en onderzoek. Urine en bloed kunnen worden onderzocht op eiwitten (antigenen) die door de schimmel zijn vrijgemaakt. Er kan een test worden gedaan om het genetisch materiaal van de schimmel (zijn DNA) te identificeren.
Artsen maken ook een röntgenfoto van de borstkas om te kijken of er aanwijzingen zijn voor een longinfectie.
Voor sommige zeldzame vormen van de infectie is de hulp van specialisten op het gebied van infectieziekten nodig voor de diagnose (en behandeling).
Prognose
Acute primaire histoplasmose gaat bijna altijd over zonder behandeling. Chronische cavitaire histoplasmose kan de dood tot gevolg hebben. Onbehandelde progressieve gedissemineerde histoplasmose heeft een sterftecijfer van meer dan 90%.
Behandeling
Acute pulmonale histoplasmose bij verder gezonde mensen vereist zelden een behandeling met medicijnen. Als mensen echter na een maand niet beter worden, wordt vaak itraconazol voorgeschreven, dat via de mond wordt toegediend. Als zich een ernstige longontsteking ontwikkelt, krijgen mensen amfotericine B intraveneus toegediend, gevolgd door itraconazol.
Progressieve gedissemineerde histoplasmose vereist behandeling. Als de infectie ernstig is, wordt amfotericine B intraveneus toegediend, gevolgd door itraconazol, dat via de mond wordt toegediend. Als de infectie mild is, wordt itraconazol alleen gebruikt.
Als mensen met AIDS histoplasmose ontwikkelen, moeten zij de rest van hun leven een antischimmelmiddel nemen, meestal itraconazol. Zij kunnen echter na 1 jaar met de behandeling met het antischimmelmiddel stoppen als hun CD4-telling (het aantal van één soort witte bloedcellen dat daalt als AIDS niet onder controle is) stijgt tot 150 of meer cellen per microliter bloed.
Bij chronische cavitaire histoplasmose kan itraconazol of, voor ernstigere infecties, amfotericine B de schimmel elimineren. De behandeling kan de door de infectie veroorzaakte vernietiging echter niet ongedaan maken. De meeste mensen blijven dan ook ademhalingsproblemen houden, vergelijkbaar met die welke worden veroorzaakt door chronisch obstructieve longziekte. Daarom moet de behandeling zo snel mogelijk beginnen om de schade aan de longen te beperken.
Bronnen:
- Merck Manual, professional version
- Merck Manual, consumer version
- Wiki Nederlandstalig
- Wiki Engelstalig
- Huidziekten
| Laatste wijziging: 20 juni 2022 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |